Saturday, October 11, 2014

မတတ္ပ ေလး ၁

ေရးစရာဆို သမီးအေၾကာင္းကပဲ အမ်ားသား။

သမီးေလးကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ေတာက္ေလ်ွာက္ ကိုယ္ဘာလုပ္လုပ္ သူ့ကိုေျပာေပးေတာ့ သမီးေလးက ငယ္ငယ္ေလးနဲ့ အားလံုးနားလည္ေနပါတယ္။ ျမန္မာလိုနဲ႔ အဂၤလိပ္လို တခါတေလ ေျပာေပးပီး ဂ်ပန္လိုကိုေတာ့ သမီးေလးေက်ာင္းတက္ရင္ သူ့အလိုလို တတ္သြားမွာမို႔ လိုအပ္တဲ့ ႏုတ္ဆက္တာေလာက္ပဲ သင္ေပးပါတယ္။  အဲ့ဒါေၾကာင့္ သမီးေလးေရ... ကြန္နိခ်ိ၀ ဆို ေခါင္းကေလးညိမ့္လို႔ ႏုတ္ဆက္တတ္ပါတယ္။ သမီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ဆိုလည္း ေခါင္းေလး ညိမ့္တတ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုေတာ့ ၃ဘာသာလံုး သင္ေပးပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္လဲ သမီးေလး ကို ဘာလုပ္ခိုင္းခိုင္း ဘာပဲယူေပး ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ္တိုင္လဲေျပာေပးသလို သမီးေလးကိုလည္း ေျပာခိုင္းလို႔ သမီးက အဲဒါ လုပ္တတ္ပါတယ္။
သမီးေလးက ဘိုင့္ဘိုင္ဆိုပီး လက္ျပတာကို ၁၁ လသမီးထဲက လုပ္တတ္ပီး အခုဆိုရင္ လမ္းထြက္တိုင္း ေတြ႔သမ်ွ လူေတြကို ဘိုင့္ဘိုင္ျပပါတယ္။ အခုေတာ့ သမီးက တာတာ့ တဲ့။  အဲ့မွာ သမီးေလး ႏုတ္ဆက္လိုက္ပါဆို ေခါင္းကေလးညိမ့္ျပေတာ့တာပါပဲ။ ေတြ႔သမ်ွ အဘိုးအဘြားေတြ ဆိုတာ သူ႔ကို ခ်စ္ၾကပါတယ္။ အခ်ိဳဳဳ့ဆို သမီးေလးကို နစ္ခိုနစ္ခိုခ်န္တဲ့ ။ သမီးေလး မ်က္လံုးက အေဖတူေတာ့ သိပ္လွပါတယ္။ အဲ့မ်က္လံုးေလးက သမီးရဲ့ အလွကို ပိုေပၚလြင္္ေစပါတယ္။ သမီးေလး ျပံဳးလိုက္တဲ့ အခါမွာ လူတိုင္း ေၾကြဆင္းသြားရေအာင္ သမီးေလးက ခ်စ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ အဲ့အျပံဳးကေတာ့ အေမတူပါ။ (ၾကံဳၾကြားပါ) ဒီၾကားထဲ သမီးေလးရဲ့ ဆံႏြယ္ေတြက (အေဖမတူမေအမတူစြာနဲ့) ေနာက္ဖက္မွာ ေကာက္ေကာက္ေလးျဖစ္ေနတဲ့အခါ သမီးေလးဟာ ဒီမွာေတာ့ စတားပါ။  အခ်ိဳ႕ကေတာ့ သမီးေလးကို အိုရီခို႔စံတဲ့.။ လိမၼာလို႔ပါတဲ့။

သမီးေလး က သိပ္ေဆာ့ပါတယ္။ ေဆာ့တယ္ဆိုတာထက္ ကို ပိုေဆာ့ပါတယ္။ ၁၀ လထဲက လမ္းေလ်ွာက္တဲ့ သမီးငယ္ဟာ အခုဆို မေျပးယံုတမယ္ ေလ်ွာက္ပါတယ္။  ေလွကားျမင္ရင္ တက္မယ္ဆိုတာၾကီးပါပဲ။ ၃ေပေလာက္ျမင့္တဲ့ ေလ်ွာကိုေတာင္ ေသခ်ာစီးတတ္ေနပါပီ။

သမီးက အကဆို တီးလံုးသံၾကားတာနဲ့ ေျခလွဳပ္ လက္လွဳပ္ျဖစ္ေနပါပီ။ သမီးေရ ဒန့္စ္ဆိုတာနဲ့ ကမယ္ဆိုတာ ၾကီးပါပဲ။ စကားလံုးေတြကလဲ ထြက္တဲ့အခါ ထြက္ပါတယ္။ ဥပမာ..သမီးေရ..လတ္စ္ဂိုးဆို လိုက္ေျပာလိုေျပာပါတယ္။ ထမင္းစားခါနီး သမီးေရ အိတတခိမတ္စ္ ဆို သူက လက္ကေလး၂ဖက္ရိုက္ပီး မပီတပီနဲ့ လိုက္ေျပာပါတယ္။ သမီးေလးေရ..ေမေမ့ကို ေမႊးေပးဆိုလည္း ေမႊးေပးရတာအေမာ..။ ဖလိုင္းကစ္ဆိုလည္း လုပ္ျပရတာ အေမာ။ သမီးေလးေရ တူဆို သူက လက္၀ါးနာဖက္ကို သူ့မ်က္ႏွာျဖန့္ပီး ၀ါးတဲ့... ၀ါးဆိုတာ မပီေတာ့ အား ျဖစ္ေနတယ္။ သမီးေလး သမီးေလးနဲ့ တေန႔တေန႔ သူနဲ့ခ်ည္း ၂ပါးသြားေနရတယ္။
အခုဆို သမီးက ေကာင္ေကာင္ေလးေတြကို သိေနပီဆိုေတာ့ တီဗြီမွာ အေကာင္ေလးေတြလာရင္ သမီးေလးေရ..ဟိုမွာ ၾကည့္ၾကည့္ဆို သူက လိုက္ၾကည့္ပီး လက္ညိွဳး တထိုးထိုးနဲ့။ ေပ်ာက္သြားရင္ ေအာ္ေရာ။ ရီရတယ္။ စလဲစတတ္တယ္ သူ႔အရြယ္နဲ့။ မၾကိဳက္မွန္းသိရင္ လုပ္ျပတယ္။ သူ မဟုတ္တာ လုပ္ေတာ့မယ္ဆို အသာေလး ေခ်ာင္းၾကည့္တာမ်ား... ကိုယ့္မွာ ရီလိုက္ခ်င္တာ တအား။ သူမဟုတ္တာ လုပ္ပီးရင္ သူ့ကို ဘာမွမေျပာခင္ အရင္ ကိုယ့္ဆီ လာတက္တာ လူလည္မေလး။ လိုက္ကာကို ကြယ္ပီး ကိုယ့္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္တာကလဲ အသည္းယားစဖြယ္ေပါ့။
သူတက္မွာဆိုးလို့ နည္းနည္းျမင့္တာေတြဆို အေပၚမွာ တခုခုတင္ထားရင္ သူက အဲ့ဒါေတြဖယ္ပီး အေပၚတက္ေသးတာကလား။ တက္သြားပီးရင္လည္း သူတက္ႏိုင္တဲ့ဆိုတဲ့ အျပံဳး။

ကုတင္ေပၚ အဆင္းအတက္လည္း ဆရာၾကီးအဆင့္ျဖစ္ေနပါပီ။ တခုပဲ အေဆာ့လြန္ပီး ကုတင္ေပၚက မတ္တပ္ဆင္းသလို ျဖစ္သြားမွာပဲ စိုးရိမ္ရတာပါ။ သမီးေလးကို ကုတင္အဆင္းအတက္ ကိုယ္သင္ေပးထားတာ သိပ္ကို စိတ္ခ်ရပါတယ္။ ေက်ာေပးပီး ေျခေထာက္အရင္ခ် ဆိုပီး သင္ေပးထားသလို အတက္ကိုလည္း ဘယ္လိုတက္ဆိုတာ သင္ေပးထားတာပါ။ ေျပာရမယ္ဆို သမီး ကုတင္ေပၚက က်တာ ၂ခါပါ။ ပထမတခါက နဲနဲငယ္ေသးတယ္။ ကိုယ္ဟင္းခ်က္ေနတုန္း သူ့ကိုယ္သူ သိပ္တတ္ေနပီဆိုပီး ဆင္းလိုက္ပံုရပါတယ္။ အဲဒါတခါရယ္. ေေနာက္တခါကေတာ့ ကုတင္ေပၚကေန ေဆာ့ရင္းနဲ့ မတ္တပ္ဆင္းမိသြားတာပါ။ ကိုယ္လွမ္းဆြဲတာကို မမီွလိုက္တာပါ။ ၂ခါစလံုး ဘာမွေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။

အခုဆို ေဘဘီကားေပၚတက္ဆိုတာနဳဲ့ သူ့ဘာသာတက္ေနပါပီ။ ေဘဘီေ၀ါ့ကာေပၚလည္း သူ့ဟာသုတက္ပါတယ္။ သူ႔စက္ဘီး ေပၚလည္းတက္ပါတယ္။ တခါတေလ မေအဖုန္းလာပီဆိုရင္ သူက သြားကိုင္ပိးႏိွပ္ပါတယ္။ အိုင္ပက္က ဆိုလဲ သူႏိွပ္မရရင္ ကိုယ္ရိွေနတဲ့ ဆီ မယူလာခိုင္းပဲ ယူလာေပးပါတယ္။ တခါတေလ လဲ ရိွသမ်ွ ဟန္းဖုန္း အိမ္ဖုန္းမက်န္ ကိုင္ပီး ဖုန္းေျပာပါသတဲ့။

စာအုပ္ေတြလည္း တအုပ္ပီးတအုပ္ဖတ္ခိုင္းလို႔ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ေမာေနပါပီ။ စာအုပ္ဖတ္၇င္ အသံထြက္အျပင္ အမူအယာပါလုပ္ျပရေတာ့ ေမာတာပါ။ ကစားစရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေတာ္ေတာ္ေဆာ့တတ္ေနပါပီ။

သမီးေလး ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္လဲဆိုလက္ညိွဳးေလး၁ေခ်ာင္းေထာင္ပီး ၁ လို႔လဲ ေျဖတတ္ေနပါပီ။ သမီးေလး အေၾကာင္းေတြ ေရးရမယ္ဆို မကုန္ပါဘူး။တကယ္ပါ။

သမီးေလးက အခု ကိုယ္တို႔၂ေယာက္ သား လံုးေထြးေနရင္ သူ႔ကို မေခၚရင္ စိတ္ေကာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီးခိုးၾကည့္ပါတယ္။ ကိုယ္တို႔က သမီးေလးလာလို႔ေခၚရင္ေတာ့ ျပံဳးပီး ေရာက္လာပါတယ္။ သူ႔အေဖရဲ့လက္က္ု ကိုယ္က ကိုင္ရင္ ကိုယ့္လက္ကိုဖယ္ပီး သူ႔လက္ကိုထည့္ပါတယ္။ သူ႔အေဖက သူ႔ကိုမေမႊးပဲ ကိုယ့္ကို ေမႊးရင္ သူကေအာ္ပါတယ္။ ကိုယ္တို့၂ေယာက္မွာ သူ႔ကို စစရာေလး ရေနပါတယ္။ အျခားဟာေတြ မစေပမဲ့ ဒါေတာ့စပါတယ္။ တခါတေလ ကိုယ္တို႔၂ေယာက္ စကားေျပာရင္း အခန္႔မသင့္ေအာ္မိရင္ သူက အင္း အင္းနဲ့ဟန္႔ပါတယ္။ ဘာမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ေလ်ွာ့လိုက္ၾကတာေပါ့။ ဟုတ္ခဲ့ရင္လဲ သမီးေၾကာင့္ မေက်နပ္လဲ ကိုယ္ပဲေလ်ွာ့လိုက္ပါတယ္။ ကမၻာ့အရစ္ဆံုး ေယာက္က်ၤားနဲ့ တူတူေနဖူးသြားလို႔ပါ။

သမီးေလးက  ကေလးခ်န္နယ္ထဲမွာမွ သူကေရြးၾကိဳက္တာပါ။ အဲဒါလာရင္ သူက အဲ့အတို္င္းလိုက္လုပ္တာပါ။
ဟင္းခ်က္လို႔  ကိုယ္က ျမည္းသလို သူကလဲ လိုက္ျမည္းပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ဆို သူက ေခါင္းေလးတျငိမ့္ျငိမ့္နဲ့ ေကာင္းတယ္ေပါ့ ပံုစံနဲ့ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္မွာ ျပံဳးရတာ အျမဲပါ။
ဒိုင္ပါဆိုလည္း သူ့ဘာသာသူ၀တ္တဲ့ပံုနဲ့ ေပါင္ၾကားထဲညွပ္ထည့္လို ထည့္။
ေဘာင္းဘီလဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္၀တ္ခ်င္။ ဘာမဆို သူ႔ဘာသာသူလုပ္ခ်င္တယ္။ သူ႔အေဖေျခအိတ္ေတြ႔ရင္ သူ႔ေျခေထာက္ကို စြတ္လိုစြတ္။ စကတ္ေတြဆို သူ့ေခါင္းကေနစြတ္ပီး လည္ပင္းမွာ ဆြဲလို႔ ရီလိုက္ရတာ။ ဆြဲၾကိဳးဆိုလည္းၾကိဳက္ပီး။ နာမည္ကဒ္ျပားေတြလည္းဆြဲ။ သူ့အေဖ ဦးထုပ္ေဆာင္းတာ ျမင္ေတာ့ သူပါေဆာင္းေသးတာ။ သူ့ဦးထုပ္ကို သူ့ဟာသူေဆာင္းပီး မွန္ေရွ႔မွာ ၾကည့္တာ ဆရာမက။  ရီရတယ္။

အခုဆို ဘာမွန္းမသိတဲ့ စကားေတြ တတြတ္တြတ္ပဲ။ သိပ္သိပ္ေျပာသမွ အိပ္ေနရင္းနဲ့ေတာင္ ေယာင္ပီးစကားေတြေျပာပါတယ္။ သမီးေလးေရ..ျခေသၤ့ဘယ္လိုေအာ္ဆိုလဲ ပါးစပ္ၾကီးဟပီး ေ၀ါင္းတဲ့..။ စာအုပ္ထဲမွာ ဒရမ္တို႔ ပတၱလားတို့ ပေလြတို႔ပါေတာ့ ကိုယ္က ဖတ္ျပရင္း အသံထြက္ရင္ သူက ေခါင္းလွဳပ္ လက္လွဳပ္ကတယ္...။ စာအုပ္ထဲမွာ စားစရာပါရင္ အမူအယာနဲ့ လာစားျပပီး သမီးေကာင္းလားဆို ေကာင္းသတဲ့..။

သမီးေလး စကားေျပာသံေလးေတြ ၾကားခ်င္လွပီ...။

သမီးေလးအတြက္ အဂၤလိပ္ စာအုပ္မ်ား လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ အမတန္ခူး ကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္လို႔ ...။


Saturday, October 4, 2014

သမီးေလး ၁ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရေလး

သမီးေလးးးးးးး..... ၁ႏွစ္ျပည့္ပါပီ...။
၁ႏွစ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဘေလာ့ေလးမွာ မွတ္တမ္းတင္ပါသည္။
၇လမွာ ေလးဘက္ေထာက္ေနပီျဖစ္တဲ့သမီးေလးက ၈လမွာ ေလးဘက္ေထာက္ပီး ၆လက္မအျမင့္ကိုလွမ္းေနသလို တခုခုကိုကိုင္ပီး ၂လွမ္း၃လွမ္း မတ္တပ္စမ္းေနတဲ့ သမီးေလးဟာ ၉လမွာ ၅လွမ္းေလာက္ထိ အလြတ္လမ္းေလ်ွာက္ေနပါပီ...။ သမီးေလး ၁၀လ တင္းတင္းမွာ လမ္းတကယ္ေလ်ွာက္သြားပါပီ။ အိမ္ထဲမွာနဲ့ သူသြားကစားတဲ့ေနရာေတြမွာ ေလ်ွာက္ေနတာေပါ့...အျပင္မွာ ေပးေလ်ွာက္ေစခ်င္ေပမဲ့ သမီးအတြက္၀ယ္သမ်ွ ဖိနပ္ေတြ တရံမွ မေတာ္တာနဲ့ပဲ အျပင္မွာမေလ်ွာက္ရပါဘူး။ သမီးက သီခ်င္းသံၾကားရင္ ဖင္လွဳပ္ေျခလွဳပ္ ေခါင္းလက္လွဳပ္ပီး ကပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမဆို သီခ်င္းသံၾကားလို့ကေတာ့ ကပီးသားပါပဲ။
၁၀လခြဲမွာ သူ့ဘြားဘြားပို့ေပးလိုက္တဲ့ ဖိနပ္ေတြြထဲက အေသးဆံုးနဲ့ အဆင္ေျပပီး ဖိနပ္ေလးကိုစီးလိုက္ သြားကိုင္လိုက္နဲ့ေပါ့။ အဲ့ဖိနပ္စစီးတဲ့ေန႔က အျပင္ထြက္တာ...သူ့ကို မနဲလိုက္ဖမ္းရတယ္။ ဒီလိုနဲ့ ၁၁ လျပည့္ေတာ့ ေလွကား အျမင့္ၾကီးေတြကို တက္ေတာ့တာပဲ။ ကိုယ္က ေဘးကေနလက္၂ဖက္ကိ ကိုင္ေပးပီး တက္တာပါ။ ႏို့မိုဆို ျပဳတ္က်မွာဆိုးလို့။
ကေလးတက္တဲ့ ေလ်ွာဆို ေလွကား ၃ထစ္ သူ့ဟာသူတက္ေနပီး ေလ်ွာစီးရတာ ၾကိဳက္ေနပါတယ္။ သူတို့ကစားခန္းထဲက ကစားစရာ မွန္သမ်ွ အကုန္ေလ်ွာက္ကစားပါတယ္.။ ကစားစရာ မီးဖိုေခ်ာင္က ပစၥည္းဆိုလဲ မေနရပါဘူး.။ ကေလးစားပြဲ၀ိုင္းအေသးဆိုလည္းအေပၚတက္လိုက္ရမွ။ သူ႔ေနာက္ကေန လိုက္ထိန္းရတာလဲ တကယ္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ ဖုန္းဆက္ရင္လဲ သူပါတယ္။ ဖုန္းကိုသူ႔ဘာသာကိုင္ပိး ဘာေတြမွန္းမသိဘူး ေျပာေနတာ ရီရပါေသးတယ္။
၁၀လမွာ ၂လီတာ ေရဗူး ၆ဗူးပါတဲ့ ကဒ္ထူဘူးကိ ု ကိုင္လိုက္ေျမွာက္လိုက္ေအာ္လိုက္ လုပ္ေနတာ..ကိုယ္သေဘာက်ပီး ဗီဒီယိုရိုက္တာ ရိုက္ခါမွ သမီးေလးက အဲ့ပံုးေပၚကိုတက္ပီး မတ္တပ္ရပ္ ေအာင္ျမင္သူ စစ္သူၾကီးလိုေအာ္ပါတယ္။ပီးလဲပီးေရာ ေအာက္ကိုဆင္းဖို႔လုပ္ခ်ိန္မွာ ေအာက္ကို ေဇာက္ထိုးက်သြားပါတယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားးပါတယ္။
အခုေတာ့ အဲ့ဒီဘူးေပၚအတက္အဆင္း ကြ်မ္းက်င္အဆင့္ေရာက္သြားပါပီ။
သူထမင္းစားတဲ့ခံု ကိုယ္ေတြစားပြဲခံုကိုလည္း သိမ္းထားရပါတယ္။ တက္လြန္းလို႔ပါ။ ကုတင္ေပၚေတာင္ သူက တက္ခ်င္ေနပါပီ။ ဆင္းရင္ ကိုယ္ကို ေေနာက္ပစ္ပီး ေျခေထာက္ကိုခ်ပီးဆင္းပါတယ္။ သူ့့ကိုယ္သူဆရာၾကီးေပါ့။ အဲလိုအလုပ္ေကာင္းလို႔ ကုတင္ေပၚက တခါ ျပဳတ္က်ပါတယ္။ ကိုယ္က ေနာက္ေဖးမွာ သူအိပ္ေနတုန္း ထမင္းသြားခ်က္ေနတာ..သူ့ဘာသာသူထပီးဆင္းတယ္ထင္ပါရဲ့။ ခါတိုင္းဆို ကိုယ့္ကိုေခၚေနက်ဟာ မေခၚေတာ့ ကိုယ္လဲ သူျပဳတ္က်ပီးငိုမွ သိပါေတာ့တယ္။ သူငိုေတာ့ ကိုယ္လဲ ေတာ္ေတာ္ပ်ာသြားပါတယ္။ ဘာလုပ္ရမွန္းကိုမသိပါဘူး။ နဖူးမွွာလဲ ဘုသီး အငိုလဲမရပ္။ အေရးေပၚပဲ ေျပးရမလို... ဟိုပဲေျပးရမလို ဒီပဲေျပးရမလိုေပါ့။ သူ႔အေဖဆီဆက္ ဒဏ္ရာကို ပံုရိုက္ပီးပို့။ အာေငြ႔ေပးမျပတ္ေပါ့။ အျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကိုေမးနဲ့... အာေငြ႔မျပတ္ေပးပီးမွာ အေရာင္ေတာ္ေတာ္က်သြားသလို သူလဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ မနက္က်ေတာ့ ေဆးခန္းသြားပီး ျပပါတယ္။ ေသခ်ာစစ္ပီး ဘာမွမျဖစ္ဖို့မ်ားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁ပတ္အတြင္း မသကၤာရင္ ထပ္ျပဖို့နဲ့ ၾကားထဲမွာ အေရးေပၚျဖစ္ရင္သြားရမဲ့ ေဆးရံုနဲ့ဆက္သြယ္ရမဲ့လိပ္စာကို ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကံေကာင္းျပန္ပါတယ္။ သမီးဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။
သမီးေလးက သူ့ေရဗူးကို သူ ၈လေလာက္တည္းက ကိုင္ပီးေသာက္တတ္ပါတယ္။ ၆လလယ္မွာထြက္လာတဲ့ ေအာက္သြားေလး၂ေခ်ာင္းရယ္ ၇လလယ္မွာထြက္လာတဲ့ အေပၚသြား၂ေခ်ာင္း ၁၀လမွာထပ္ထြက္လာတဲ့ အေပၚသြား၂ေခ်ာင္း ေပါင္း သြား ၆ေခ်ာင္း ရိွပါပီ။

သမီးေလးအေၾကာင္းေတြက တေန႔တမ်ိဳးမရိုးႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္က I am the queenဆိုပီးသူ့့ကိုလက္ကေလး ေျမွာက္ပီးသင္တာ...သူကကိုယ္ေျပာလိုက္တာနဲ့လက္ကေလးေျမွာက္ေတာ့
တာပဲ။

ဟိုေန႔ကသူ့ကို ထထ လို႔သင္တာ ထထတဲ့။ သမီးေပးဆိုေပးတတ္။ယူဆိုယူတတ္ေနပီ။လက္ေျမွာက္ဆိုလဲ လုပ္တတ္ေနပီ။ဟိုက္ဖိုက္ဆိုလဲလက္၀ါးခ်င္းရိုက္တတ္တာ သူ ၈လေလာက္တည္းကေပါ့။ ေရသြားေသာက္ဆိုလည္း သူ႔ေရဗူးဆီသြားပီး ေသာက္တတ္ေနပီ။
သမီးေလး၁၀လေလာက္တည္းက သမီးေရ ...တူဆို..ကိုယ့္ကိုတခန္း၀င္ တခန္းထြက္ မေတြ႔ေတြ႔ေအာင္ရွာ တတ္ေနပီေပါ့..။ ေရခ်ိဳးခန္းေတြလည္း လိုက္လိုက္၀င္တတ္။မီးဖိုထဲဆိုလည္း ေျခဖ်ားေထာက္ေထာက္ပီးလက္လွမ္းလို႔ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ သတိထားေနရပီ။ စားမလားဆိုေခါင္းညိမ့္တတ္ေနပီ။ၾကိဳက္လားေကာင္းလားဆိုလဲေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္ေပါ့။

တီဗြီကေၾကာ္ျငာတို႔ ကေလးအစီအစဥ္မ်ားသူၾကိဳက္လို႔ကေတာ့ လက္ခုတ္ေလးတီးပီးကတတ္ေသးတာ..။ ရိုးရိုးၾကည့္တာ အားမရလို႔ထင္ပါရဲ့။ တီဗြီေရွ႔ အနီးဆံုးထိ သြားပီး အေပၚကို မရရေအာင္ တက္ခ်င္ေသးတာ..။ အေပၚဆိုလည္း ဘာတက္သလဲမေမးနဲ႔။ ဘယ္လိုတက္ရမလဲဆိုတာၾကီးပဲ။ ကိုယ္မၾကည့္ႏိုင္ခ်ိန္ တက္မွာစိုးလို႔  ခံုေတြ သိမ္းထားရတယ္။ တခါတေလလဲ သိပ္ရီရတယ္။လက္ကေလးေနာက္ပစ္ပီး ဘာလုပ္မွန္းမသိဘူး။ ျပံဳးျပံဳးနဲ႔။ေခါင္းေလးကိုလည္း ေစာင္းလိုက္ေသးတာ။ေခါင္းလဲ တညိမ့္ညိမ့္နဲ႔။

အခုဆိုသမီးက ကိုယ္ဘာစားသလဲ။စားသမ်ွအကုန္ပါတယ္။ မုန္႔ဖတ္ကိုကိုယ္က အရွည္ၾကီးဆိုေတာ့ ရွဴးရွဴးဆိုပီးဆြဲစားရင္ သူကလည္း ကိုယ္ စားသလိုစားတယ္။ ကိုယ့္မွာ့  ရီလိုက္ရတာ။ မက္မန္းသီး သံပုရာသီး အခ်ဥ္အကုန္စားတယ္။ ၾကက္ဟင္းခါးသီးပါစားလို႔ ကိုယ္တို႔မွာအံ့ၾသရတယ္။ ကိုယ့္ဆီက ေျပာင္းဖူးဆိုလဲ လုစားတတ္ေနပီ။ေရခဲမုန္႔ ေခ်ာကလက္ဆိုလဲ ၾကိဳက္။မေအက အဲလိုေတြစားေတာ့ သမီးလဲစားတာေနမွာ။ ဒိန္ခ်ဥ္ဆိုလည္းၾကိဳက္။ တို႔ဖူးအပါအ၀င္ ဂ်ပန္စာေတြလည္း သမီးက သိပ္ၾကိဳက္တယ္။

သီခ်င္းလည္းအရမ္းၾကိဳက္တယ္။သူ႔ အဂၤလိပ္ကေလးသီခ်င္းကို နားေထာင္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဆီ အို္င္ပက္ၾကီးမလာေပးတယ္။ပီး ပါးစပ္ကလည္း ဂ်ာ၈်ာနဲ့ ဖြင့္ခိုင္းတယ္။ တခါတေလ ကိုယ္က သမီးေလး သီခ်င္းနားေထာင္မလား ဆိုတာနဲ့။ ကိုယ့္ဆီေရာက္လာေရာ။ အိုပါဂါနာစတိုင္ဆိုလည္း သိပ္ၾကိဳက္။ အဲဒါဖြင့္ရင္ကေတာ့တာပဲ။ သမီးစက္ဘီးေလးက ဒစ္စေနစက္ဘီး ေလးမွာ တီးလံုးေလးေတြပါေတာ့ သူ့ဟာသူႏိွပ္ပီး လွဳပ္လွဳပ္နဲ႔ကတာ..။သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။

ဟိုးတေလာကသမီးေလးက သူ႔ေဖေဖကို ကိုယ္ေျပာသလို ခိအိုဆကဲတဲ ဆိုပီး လိုက္ေျပာတယ္။ ကိုယ္တို႔မွာ အံ့ၾသ၀မ္းသာလိုက္ရတာ။  ေနာက္ ဘိုင့္ဘိုင္ဆိုပီးေျပာေသးတယ္။ တခါပဲ..ေျပာခိုင္းေတာ့မေျပာေတာ့ဘူး။ သမီးေလး မသိစိတ္ကေန လို္က္ေျပာတတ္ေနပီ ထင္ပါရဲ့။ သမီးေရ...ပါပီေလးကိုေခၚဆိုသူ႔ေခြးရုပ္ေလးကို မႏိုင္မနင္းမလာေလရဲ့ ေမႊး၂ေပးဆိုေပးတယ္။ပူစီေလးဆိုလည္းခြဲတတ္ေနပီ။  သူ႔ေမြးေန႔မွာ လက္ေဆာင္ရတဲ့ တက္ဒီေလးကိုလည္း ခဏခဏ ေမႊးလိုက္ရတာ။ အဲဒီအရုပ္ေတြနဲ့ အသံစံု ထြက္ပီး သမီးက ေဆာ့ေလရဲ့။ ေမေမ့လာေမႊး ေဖေဖ့လာေမႊးဆိုလည္း ေမႊးတတ္ေနပီ။ ဘိုင္ဘိုင္ဆိုပီး လက္ကေလးယမ္းတာ သမီးေလး  ၁၁ လသမီးထဲကေပါ့။ ဖလိုင္းကစ္ေတာင္ ေပးတတ္ေနပီ။

ဟိုးေန႔က သူ႔ေမြးေန႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းကပ္ေတာ့ ကိုယ္က ဆြမ္းအတြက္ပ်ားတုပ္အလုပ္ရွဳပ္ေနတာ..သူနဲ့သူ႔အေဖ ဆူည့ံေနတာပဲ။ သမီးကမေနဘူး။ သူ႔အေဖက မေခ်ာ့တတ္တာရယ္ ကေလးက ေယာက်ၤားေလးဆို ေၾကာက္တတ္တာရယ္နဲ့။ဘုန္းၾကီးရယ္သူ႔အေဖ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကား ကေလးက အငိုမတိတ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္လည္း ဘာမွ မလုပ္ေပးႏိုင္ေတာ့ သူတို႔သားအဖကို ဘုရားခန္းသြားေနၾကလို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။ ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္က်မွ သမီးကိုေခၚ၇တယ္။ သမီးေလးလည္း မုန္႔ေကြ်းရင္းနဲ့ တျဖည္းျဖည္းေခ်ာ့မွ သမီးက အဆင္ေျပသြားတယ္။ ရီႏိုင္ျပံဳးႏိုင္လာတယ္။ ဘုန္းဘုန္း ဦးေတာ္ ဆိုသမီးက လုပ္တယ္။ တရားလဲ နာေရာ..သမီးေလးလည္း ငိုရတာရယ္။ေဆာ့ရတာရယ္နဲ႔ ေမာပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ။ တရားနာပီးမွ သမီးေလးႏိုးတယ္။ သမီးေလး ဘုရားဘုရား ဦးေတာ္လုပ္ရေအာင္ ဆိုေတာ့ သမီးေလးက မေအရိွခိုးသလို ရိွခိုးတယ္။ သိပ္လိမၼာတဲ့  သမီးကေလး။

သမီးေလးက ေရေဆာ့ရတာ ၾကိဳက္တယ္။ ေမေမကလဲ အိမ္မွာ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းေတြမွာ ေရေပးေဆာ့ခ်ိန္ သမီးေလးကို ပို႔ေပးတယ္။ အခုဆိုသမီးက အဆင့္တက္လာျပန္ပီ။ ေလ်ွာစီးရင္ ေလွကားက မတက္ဘူး။ ေလ်ွာဖက္ကတက္တယ္။ သမီးအေၾကာင္းေရးမယ္ဆို ေရးမကုန္။
ဒါေလးက သမီးေလး ၁ႏွစ္ျပည့္တုန္းက တင္ဖို႔ ေရးထားတာပါ။ လက္စမသတ္ပဲ တင္လိုက္ပါတယ္။ အခုေတာ့ သမိးေလးေတာင္ ၁ႏွစ္နဲ့ ၁လ ရိွသြားပါပီ။



Sunday, September 21, 2014

သမီးေလး အတြက္ ေခ်ာ့သိပ္ေတး

သမီးေလး...အေၾကာင္း ေရးထားတာ တန္းလန္းေလးေတြ အမ်ားသားရယ္။ စာေရးရတာထက္ ဖတ္ရတာကို ပိုအားသန္ပီး ပ်င္းေနတာရယ္ မအားတာရယ္ေပါင္းပီး ဒီဘေလာ့ေလးကို ဖုန္တက္တက္ဆိုပီး ပစ္ထားျဖစ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ အမ ခင္ဦးေမ ဘေလာ့ကို အျမဲဖြင့္ဖတ္တယ္။ ဖတ္လို႔ ေကာင္းသကိုး။ အန္တီတင့္ ရဲ့ ဘ၀ ဇာတ္ေၾကာင္းေတြကို လည္း ေစာင့္ဖတ္။ မဒမ္ကိုး ရဲ့ တင္သိန္းေအး အပါအ၀င္ ဇာတ္လမ္းေလး ေတြဖတ္။ အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ ရဲ့ မိေတာ ကိုလည္း ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ဖတ္ေပါ့။ သူဂ်ီး ေရးတဲ့ စာေတြလဲ မလြတ္တမ္း။ အမ ေမဓာ၀ီ ေရးတာေတြ ဖဘ က ကဗ်ာေတြဆိုလည္း ၾကိဳက္လိုက္တာ။ ဦးဟန္ၾကည္ တင္တဲ့ ပို့စ္ဆိုလည္း အလြတ္ေပးလို့ရပါ့မလား...။ အို... အမ မေရႊစုရဲ့ ပံုျပင္ကိုလည္း မၾကာခဏ သြားနားေထာင္...အဲ ဖတ္ရတာ အရသာရိွလြန္းလို႔...။ အဲ့အမကို အနားေခၚထားခ်င္တာ။ အမ တန္ခူးရဲ့ ဆံုးမစာေတြ ရသစာေတြ ကလည္း ေကာင္းလြန္းလို႔...။
အခုတေလာ ဘေလာ့စည္းရံုးေရးမွဴးၾကီး သူဂ်ီးေၾကာင့္ ဘေလာ့ေတြ နဲနဲ ျပန္လွဳပ္ရွားလာတယ္။ ဘေလာ့ေဒးက ေနစပီး ေခါင္းတြဲၾကီး အန္တီတင့္ရဲ့ အိမ္တံခါးေတြ လိုက္ေခါက္ေနလို႔လဲ ပါမယ္ ထင္ပါရဲ့။

 အယ္... သမီး ေခ်ာ့ေတးက ေန ဘယ္ေတြ ေရာက္ေနပါလိမ့္...။ ဘြာေတး ဘြာေတး...။
စာေရးတာ ပ်င္းတာ သိပ္မၾကာပါဘူး။ သမီးေလး မႏွင္းဆီေလးေတာင္ ၁ႏွစ္ျပည့္ပီး လစြန္းေနပီ။ ဟီးးးး..
 ကိုယ့္ သမီးေခ်ာ့ေတး ကို ၾကိဳက္ လြန္းလို႔ ေကာ္ပီ မလုပ္ ၾကနဲ႔ေနာ္...ဟင္း..။
ေယာက္ က ေျပာတယ္..။ သမီးကို ေခ်ာ့တဲ့ သီခ်င္း မဆိုတာ ၾကာပီေနာ္တဲ့...။ ဟုတ္တယ္... ကိုယ္တိုင္စပ္ထားတဲ့ ေပါက္ကရ သီခ်င္းဆိုေတာ့ ၾကာရင္ ေမ့မွာစိုးလို႔ ဒီဘေလာ့မွာ မွတ္တမ္းတင္ပါရေစ...။ ဖတ္ပီး မရီၾကနဲ႔ေနာ္...။

သမီးေလး....သမီးေလး... အိပ္ပါေတာ့ကြယ့္ေလး....။
သမီးကေလး အိပ္ေတာ့ကြယ္.. ေမေမ.. ေခ်ာ့သိပ္မယ္...။ အိပ္ေတာ့မယ္ ...အိပ္ေတာ့မယ္.. မ်က္စိကေလး မိွတ္လို႔ကြယ္..။သမီးေလး...အိပ္ေတာ့မယ္။

သမီးေလးရယ္... အိပ္ေတာ့ကြယ္။ ေမေမၾကီးလဲ အိပ္ခ်င္တယ္..။ အိပ္ပါေတာ့ကြယ္...အိပ္ေတာ့ကြယ္။
ေဖေဖၾကီးလဲ အိပ္ခ်င္ပီ...။ အိပ္ပါေတာ့ကြယ္...အိပ္ေတာ့ကြယ္...။

သမီးေလး...လည္း အိပ္ေတာ့မယ္..။ ပူစီေလးလည္း အိပ္ေတာ့မယ္... ေညာင္....ေညာင္...ေညာင္.။ ပါပီေလးလည္း အိပ္ေတာ့ မယ္... ၀ုတ္..၀ုတ္...၀ုတ္...။ ငွက္ကေလးေတြလည္း အိပ္ေတာ့မယ္...က်လိ..က်လိ..က်လိ။ ႏြားၾကီးေတြလည္း အိပ္ေတာ့မယ္...၀မ္း...ဘဲ....အဲ..။
ဆိတ္ကေလးေတြလည္း အိပ္ေတာ့မယ္...ပဲ...ပဲဲ....အဲ...။
သမီးေလးလည္း အိပ္ေတာ့မယ္...အားလံုးတိတ္ၾကကြယ္...။ ပူစီေလးလည္း အိပ္ေတာ့မယ္...ေညာင္...အိုယဆုမိ။ ပါပီေလးလည္း အိပ္ေတာ့မယ္... ၀ုတ္..၀ုတ္...အိုယဆုမိ။ ငွက္ေလးေတြလည္း အိပ္ေတာ့မယ္... က်လိ ...က်လိ... အိုယဆုမိ။

ခ်မ္းေျမ့..ခ်မ္းေျမ့ပါေစ...။ ေဖေဖ လည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ.. ေမေမလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ...သမီးေလးလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ..။ အားလံုးပဲ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ..။

ေဖေဖၾကီး ေဖေဖၾကီး ေဖေဖၾကီးကို ခ်စ္တယ္..။ ေမေမၾကီး ..ေမေမၾကီးကို ခ်စ္တယ္။ ပါပီ့ကိုလည္း ခ်စ္ပါတယ္။ပူစီ့ကိုလည္း ခ်စ္ပါတယ္။ ငွက္ေလးကိုလည္း ခ်စ္ပါတယ္။

အထက္ပါ သီခ်င္းေတြကို သမီးလသားအရြယ္ကေန ၇လ အထိ ဆိုပီးသိပ္တာပါ။ သမီးေလးက အဲ့ေပါက္ကရ သီခ်င္းေတြနဲ႔ နားဆင္ပီး မအိပ္တာလား.. အဲ ..အိပ္တာလား မသိပါဘူး။ တခါတေလ...ေယာက္ကေတာ့ အဲ့သိခ်င္းဆို ဦးေလတဲ့...။ သူတခါမွ မၾကားဘူးတဲ့ ေပါက္တက္ကရ သီခ်င္းေတြ ကို နားဆင္ခ်င္လိုတဲ့...ဟီးးးဟီး...။ စာဖတ္သူေတြလည္း လိုက္မဆိုၾကနဲ့ေနာ္... ဒါ ေနာင္ဂ်ိန္တို႔ မူပိုင္...ဟြင္းဟြင္း...။

သမီးနာမည္ေလးက ျမန္မာလို အသ့ထြက္က ဂ်ပန္လို အသံထြက္ရင္ ျမန္မာနာမည္ မႏွင္းဆီလို႔ အဓိပါယ္ ရလို႔ ဒီပို့စ္ကေန မႏွင္းဆီေလးလို႔ ေခၚမယ္ေနာ္။

Friday, May 16, 2014

သမီးေလးရဲ့ တိုးတက္မွဳ ၆

သမီးေလး...ဒီေန႔ ၉လျပည့္ပါပီ...။

သမီးေလးစကားေတြ အရမ္းေျပာတာပဲ။ မေအက ဒါဆို သူကပါ...ဘာေတြျပန္ေျပာမွန္းမသိဘူး။ တေန႔ေတာ့ သားအမိသားအဖသံုးေယာက္ ဖရဲသီးစားေနတာ...သူအသံမူမမွန္သလိုျဖစ္လို႔ ကိုယ္က r u ok?? r u ok??လို႔ေမးလိုက္တာ... သူက okပါ လို႔ျပန္ေျဖသလို ၾကားလို႔ ေယာက္နဲ့ ကိုယ္နဲ့ မ်က္လံုးျပဴးပီး.... ကို..ဘာၾကားလိုက္လဲေမးေတာ့..သူက အိုေကပါ လို႔ေျပာတာၾကားသတဲ့ ကိုယ္လဲၾကားတယ္ဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ရီလိုက္ရတာ..။

သမီးက စေတာ္ဘယ္ရီသီးလဲ ၾကိဳက္တယ္။ ကိုယ္တိုင္လက္နဲ့ကိုင္စားတာ..တထိုင္တည္း ၃လံုး။ ဒါေတာင္ ဆက္မေပးေတာ့လို႔။ သမီးက အခ်ဥ္ၾကိဳက္ပံုရတယ္။ ဟိုတေန႔က စားေသာက္ဆိုင္မွာ သံပုရာသီးၾကံဳတာနဲ့ ေကြ်းလိုက္တာ... လားလား...သူက ထပ္ေတာင္ ေတာင္းေသးတယ္။ အမွန္က ေယာက္နဲ့ကိုယ္က သမီးေလးကို သံပုရာသီး ေကြ်းရင္ ဗြီဒီယို ရိုက္မလို႔ဟာ..သူက မ်က္ႏွာေတာင္မရံွဳ။ အခု စေတာ္ဘယ္ရီလည္း ခ်ိဳခ်ဥ္ကို စားတယ္ ။

ဟိုေန႔က ၾကက္ေပါင္းလည္း မေမႊပဲ ေသးေသးေလးေတြ လုပ္ေပးတာ သူက၀ါးစားတယ္။ သူ႔သြားေလး ၂ေခ်ာင္းနဲ့။ အခု ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ငါးေပါင္းလည္းေကြ်းတယ္။ ၾကိဳက္မွၾကိဳက္ပဲ။ သူမၾကိဳက္တာ ေရတစ္ခုပဲ။ တိုက္ရ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။

စကားေတြဆိုတာလည္း ဘာေျပာေနမွန္းမသိဘူး။ ရီလည္းရီရတယ္။ တခါတေလ..သူ႔ကိုဒါမလုပ္နဲ့ မကိုင္နဲ့ေျပာရင္ ကိုယ့္ကို ဘာေတြျပန္ေျပာေနမွန္းမသိပါဘူး။ ကိုယ့္မ်က္မွန္ကို လာလာခြ်တ္လို႔ မခြ်တ္နဲ့ေျပာလည္းမရဘူး။ မ်က္မွန္ကိုယူပီး စကားေတြေျပာတာ...ကိုယ္က မ်က္ႏွာထားနဲ့ ျပန္ေတာင္းေတာ့ ေပးတယ္။ ေယာက္ကေတာ့ ေျပာတယ္။ စတာေနမွာတဲ့..။ 

ညညဆိုလည္း အိပ္ရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ့မအိပ္ဘူး။ စကားေတြေျပာလိုေျပာ။ကိုယ္ကမီးေတြအားလံုးပိတ္လိုက္ရင္ သမီးေလးက ကုတင္ေခါင္းရင္းကို သြား လိုက္ကာကိုဖြင့္ ရင္ ျခံထဲက အလင္းေရာင္က ၀င္တာကိုး။ အစကေတာ့ ကိုယ္ဟန္႔ေသးတယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ ထားလိုက္တယ္။ သူ႔ဘာသူ ေဆာ့ရင္း ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ရဲေဘာ္ေလး က်ဆံုးသြားပီး လာအိပ္တာေပါ့။

ကုတင္ေခါင္းရင္းကေန ကုတင္ေနာက္ကို ေျပးသြားတာမ်ား ျမန္လိုက္တာ။ သူက ရိုးရိုးမေျပးဘူး မေအကို လွည့္ၾကည့္တာ။ မေအက က်မွာဆိုးလို႔ လိုက္ဆြဲတာ ကို သူကေပ်ာ္ေနတာ။ ကုတင္ေအာက္ေတာ့ မဆင္းဘူး ..အစပ္မွာ မတ္တပ္ရပ္တာ။ ဟိုေန႔က ပိုေသခ်ာသြားတယ္။ ကုတင္ဒီဘက္က တံခါးကို ပိတ္ထားေတာ့ သူမေအကိုၾကည့္ပီးေလးဖက္ေျပးတယ္ ကိုယ္တို႔၂ေယာက္က သူ႔ၾကည့္ပီးရီရတယ္။

သမီးေလးက ဇြဲေတာ့ေကာင္းမယ္ထင္ပါရဲ့။ မတ္တပ္မရပ္ခင္တုန္းက သူမတ္ရပ္ႏိုင္ဖို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားတာ။ လံုး၀ လက္မေလ်ွာ့ဘူး။ အခုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းရပ္တဲ့အျပင္ ၁လွမ္း၂လွမ္း လွမ္းတတ္ေနပီေပါ့...။

သမီးမၾကိဳက္တဲ့ အစာကလည္း ခပ္ရွားရွားပါပဲ။ ေကြ်းသမ်ွအကုန္စားပဲ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးလဲၾကိဳက္တယ္။ သူစားတဲ့အခါ စိတ္ေက်နပ္ရင္ လက္ခုပ္ကေလးတီးေသးတာ....တခါတေလက်ေတာ့လည္း အံကေလးက်ိတ္ပီးအသံထြက္ေအာ္ေသးတာ..အသဲယားတဲ့ပံုစံနဲ့ေပါ့...။

ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ ေရပန္းကိုသူက ကိုင္ရမွ ေက်နပ္တယ္။တခါတေလ သူ႔ကို သူ႔ေဖေဖနဲ့ထားပီးကိုယ္တေယာက္တည္းခ်ိဳးရင္ အျပင္ကေနတံခါးကို လာထုေသးတာ...။

သမီးေလးက တံခါးေတြကိုလည္း ဖြင့္ခ်င္ေသးတာ...။ အခုဆို ရိွသမ်ွအခန္းတိုင္း သူ၀င္တယ္ထြက္တယ္။ ကိုယ္လည္း ေတာ္ေတာ္ရွင္းရပါတယ္။ ေသးေသးေလးေတြကို လိုက္ကိုင္ပီး ပါးစပ္ထဲထည့္လြန္းလို႔။ သတိေလးတခ်က္ လြတ္တာနဲ့ သြားပီ။ တစ္ရွဴးဆိုလည္း အလိပ္လိုက္ကို ဆြဲျဖန္႔ ပီးဖြတာ။ ေတာ္ေသးတယ္...ေျပာထားလို႔ ပါးစပ္ထဲေတာ့မထည့္ဘူး။ ကိုယ္က သမီးပါးစပ္ထဲထည့္ရင္ ျပန္သိမ္းမယ္လို႔ ေျပာပီး တကယ္ျပန္သိမ္းလိုက္တာကိုး...မစားရင္ေတာ့ ခနေလာက္ေဆာ့ခ်ိန္ေပးလိုက္တယ္။ အက်ီဆိုလည္း ေခါက္ထားသမ်ွ သူကဖြပဲ။ အံဆြဲေတြဖြင့္ သတိတခ်က္လႊတ္တာနဲ့ ပြပီးသားပဲ...။ သူကလည္း ရီရတယ္။ သူအဲလိုလုပ္ရင္ ကိုယ္မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာသိေနေတာ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ပီး မွ မဟုတ္တာအကုန္လုပ္တာဆိုေတာ့ တခုေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ အသိဦးတယ္ေပါ့..။

ဟိုးတေန႔ကေတာ့ တခါ မုန္႔ထုပ္ကပလပ္စတစ္အစကို ပါးစပ္ထဲထည့္ပီး၀ါးတာ..။ ကိုယ္က ဘာမွန္းမသိဘူး။ တခုခုေတာ့ ပါးစပ္ထဲမွာပဲဆိုပီး အမ်ိဳးစံုထုတ္တာ။ မရဘူး။ ပါးစပ္ကို ဘယ္လိုမွ မဖြင့္ေပးဘူး။ ကို္ယ့္မွာဘာလုပ္ရမွန္းကိုမသိဘူး။ ေထာင္ပဲထားရတယ္။ ေနာက္မွ သူတခ်က္ ပါးစပ္အဟမွာ အတင္းလက္ႏိွဳက္လိုက္မွ ပလပ္စတစ္ျဖစ္ေနတာ...။

ေၾကာ္ျငာဆိုလည္း ဘာၾကိဳက္သလဲမေမးနဲ့..။ သူ ၃လ ၄လထဲက အေတာ္ၾကိဳက္တာ.။ ေၾကာ္ျငာလာခ်ိန္မ်ား ဆို ကိုယ့္ေနာက္မလိုက္ဘူးေနာ္..လိုက္ဖို႔တန္းလန္းနဲ့ကို..။ မီးဖိုထဲေရာက္ေနရင္ ေၾကာ္ျငာသံၾကားရင္ ေျပးၾကည့္ေသးတာ..။ အိပ္ခ်င္ေနရင္ေတာင္ မ်က္လံုးစဥ္းပီး ေခါင္းေထာင္ထေသးတာ...။ ေနာက္တခုသူၾကိဳက္တာ..သီခ်င္းနဲ့ကေနတာျမင္ရင္...။

သမီးေလးနဲ့ကိုယ္ တအိိမ္လံုးကိုပတ္ပီးတူတူပုန္းလို႔ရပီ။ သူလိုက္ရွာတတ္တယ္။ လူလည္ေလး...အသံၾကားရင္ ၾကားတဲ့ေနရာကိုလာတာ။  တခါဆိုု တခါ မွတ္ထားတတ္ေသးတယ္။ သူ႔ကို ေပးမ၀င္တာ...အ၀တ္ေလ်ွာ္စက္ထားတဲ့အခန္း။ အဲဒီေေတာ့ တံခါးေလးဖြင့္ထားတာ ျမင္တာနဲ့ အလစ္ပဲေခ်ာင္းေနတာ..၀င္ဖို႔..တခါတေလ တံခါးေလး လက္တေထာက္စာဟထားမိရင္ သူ႔လက္နဲ့သြားဆြဲဖြင့္ပီး ၀င္ေသးတာ..။

အခုလိုေရးႏိုင္ဖို႔ သူအိပ္ေနတာ ေက်းဇူးတင္ရတယ္။ ဘာလို႔ဆို အကုန္ေလ်ွာက္ရိုက္ေနလို႔...ေပါ့။ အခုေတာ့ ကိုယ့္မွာ သူ႔ပဲေက်းဇူးတင္ေနရတယ္။ သူအဆင္ေျပမွ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာကိုး...။

မီးဖိုထဲမွာ ခ်က္ရင္လည္း သူပါခ်င္တယ္။.....ေရးမယ္ဆို ကုန္ႏိုင္ဘူး။
သမီးေလးကို ေမေမ သိပ္ခ်စ္တာပဲ....။ ေမေမ့ဘ၀ေတြ ခနရပ္ထားရေပမဲ့..သမီးနဲ့ ေတာက္ေလ်ွာက္ သမီးေဘးမွာ ေဖးမေနရတဲ့အတြက္ေပ်ာ္ပါတယ္။ ေဖေဖ့ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရမယ္ေနာ္...သမီးေလးေရ..။

Thursday, May 8, 2014

သမီးေလးရဲ့တိုးတက္မွဳ ၅

အခ်ိန္ေတြ တကယ္ကုန္ျမန္လွပါတယ္.... ဘာလိုလိုနဲ႔ သမီးေလးေတာင္ ၈လေက်ာ္လို႔ ၉လထဲေရာက္ေနပါပီ။ သိပ္မၾကာခင္ ၉လျပည့္ေတာ့မွာပါ။

သမီးေလး.. ၂လခြဲမွာ ေခါင္းစခိုင္ပီး ၃ လမွာ ေမွာက္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမွာက္တာ တတ္ေတာ့ မေမွာက္ခ်င္ပါဘူး။ ၄လမွာ ထိုင္ႏိုင္ေနပါပီ။ ၅လမွာေတာ့ walker ထဲ၀င္ထိုင္ေနတတ္ပီး ၆လမွာေတာ့ တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးေပါ့...။ ၇ လသမီးမွာေတာ့ သမီးေလးက ေလးဘက္သြားပါပီ။ ၈လမွာေတာ့ မတ္တပ္ေတာ္ေတာ္ရပ္ႏိုင္ပီး ေလးဘက္ ကို ၆လက္မအျမင့္ကို အတက္အဆင္း သူ႔ဟာသူ လုပ္ႏိုင္ပါပီ။အဲလို လုပ္တတ္ဖို႔ ေမေမက ေရွ႔ကေန သမီး ဒီေနရာေရာက္ရင္ ဒီအဆင့္ကို လက္ကေလးကို ဒီလိုခ် ဟိုလက္ကို ဒီလိုခ် ခ်ပီးမွ ဒီေျခေထာက္ ပီးမွ ေနာက္ေျခေထာက္ခ်ဆိုပီး သင္ေပးခဲ့တာပါ။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ သမီးအဆင္ေျပသြားပါတယ္။ ေမေမ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုလည္း ပီျပင္ေအာင္ ေခၚႏိုင္ေနပါပီ။
အခုလည္း လမ္းကို သူ႔မသိစိတ္ကေန တလွမ္း ၂လွမ္းစ လွမ္းေနပါပီ...။ သိပ္မၾကာခင္ လွမ္းႏိုင္ေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ တိုးတက္မွုတိုင္း လက္၀ါးတီးေပးတဲ့အခါ တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း ေက်နပ္ပီး ပိုပို လုပ္ခ်င္တယ္။
သူ ေပ်ာ္ပီး ေအာ္လိုက္ရင္လည္း နားမခံသာပါဘူး။

အခု စာအုပ္ဖတ္ျပခ်ိန္ဆို သူက စိတ္လွဳပ္ရွားပီး မတ္တပ္ရပ္ ပီး လက္လွဳပ္ကာ ေအာ္ပါတယ္။ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ့္အသံနဲ႔ လက္နဲ႔သရုပ္ျပပီး ေျပာပီဆို... သူ႔ရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ေအာ္သံ က အေတာမသတ္ေတာ့ပါဘူး။ အခုဆို ..ဘာဘဘဘ..ဘာဘာ.. ဂ်ာဂ်ာ..ဂ်ဂ်.. ဘာေတြမွန္းမသိပါဘူး ေအာ္ေနတတ္တာ။ မတ္တပ္ရပ္ပီး တဖန္းဖန္းရိုက္ပီး အသံထြက္ ေအာ္ေနတာ  လဲ တခါတေလ အေတာမသတ္ ႏိုင္ဘူး။

မွန္ေရွ႔သြား မွန္ကိုကိုင္ပီး မတ္တပ္ရပ္ လိုရပ္။ ေထာင္ထားတဲ့ စားပြဲခံုကို သြားကိုင္ပီး လွဲလိုလွဲ။ မေအက သူ႔အေပၚျပဳတ္က်မွာစိုးလို႔...ျပန္ဆြဲ...အို ပတ္လည္ကိုရိုက္ ေနတာပဲ။ ေဂ်ာင္ေတြလဲ ဘာၾကိဳက္သလဲ မေမးနဲ့။
ဒီက အ၀တ္ေတြ ေစာင္ေတြေလွာင္တဲ့ ဗီဒိုေတြဆို သူ၀င္ေဆာ့လိုက္ရမွ။ အံဆြဲဆိုလည္း ဖြင့္တတ္ေနပီ။ အံဆြဲမွ ၃ဆင့္ေျမာက္အထိဖြင့္ေနပီ။ ၄ဆင့္ေျမာက္ကိုေတာင္ ေျခဖ်ားေထာက္ပီး ဖြင့္ခ်င္ေနလို႔ မနဲ ထိန္းေနရပီ။ အံဆြဲဖြင့္ပီး ရိွသမ်ွ အ၀တ္ေတြ ျဖန္႔က်ဲ။ ရွင္းေပေတာ့...ပဲ။ စင္ေအာက္ေတြဆို အထဲထိ၀င္ပီး ေမႊတတ္ေနပီ။ စာအုပ္စင္က စာအုပ္ေတြဆိုလည္း ခနခနဆြဲပဲ..။ရီစရာေကာင္းတာက မေအက မၾကိဳက္မွန္းသိေတာ့ မေအကို သူဖြင့္ပီဆို လွမ္းၾကည့္ပီး ရီျပတတ္တာပါပဲ။ ရီပီး မေအက လာပီဆို သူက ေျခလက္ေတြ လွဳပ္ရွားပီး အတင္းလုတာေပါ့..။
 သူမမီွဘူးထင္တဲ့ ေနရာဆိုလည္း ေျခဖ်ားေထာက္ပီး လွမ္းဆြဲလို႔ ပစၥည္းေတြ ျပဳတ္က်တာလဲ အခါခါ။ တံခါးဆိုလည္း ဖြင့္ခ်င္ေနပီ။ အက်ီၤေတြဆိုလည္း ကိုယ္ကေခါက္ သူကဖြနဲ့..တေန႔တေန႔ ကိုယ္နဲ့သူနဲ့ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္လို႔ေပါ့..။

အမယ္..သမီးက တခါတေလ.. အသံထြက္ေအာင္ မွဳတ္လို႔ရတဲ့ သူ႔ကစားစရာကို မွဳတ္လို႔ အသံထြက္ေနပီ။ ေၾကာ္ျငာကေတာ့ ဘာၾကိဳက္သလဲ မေမးနဲ့။ ေၾကာ္ျငာလာခ်ိန္ဆို ေခၚလို႔လဲမရ ေအာ္လို႔လဲမရ ကာလို႔လဲမရ။ ဒီကကာရင္ ဟိုကၾကည့္ ေအာက္ကကာရင္ အေပၚကၾကည့္ ။

သမီးက သူ႔ရဲ့ အဂၤလိပ္ကေလး ကဗ်ာေတြဖြင့္ရင္ ေပ်ာ္ပီး ၾကည့္တတ္ေနသလို ပါးစပ္ကလည္း လိုက္ဆိုသလို လုပ္တတ္ေနပီ။ ဂ်ပန္ကဗ်ာလဲ ဖြင့္တတ္နားေထာင္တတ္ေဆာ့တတ္ေနပီ။ ကိုယ့္ အိုင္ပတ္ဆို သမီး တဖတ္ဖတ္လုပ္တာ..တခါတေလဆို ဗိုင္ဗာဖုန္းေတြ ႏိွပ္မိလို႔ ကိုယ့္မွာ ေဆာရီးအခါခါ ေျပာရတာလဲ အခါခါရိွပီ။

သမီးက အစားလည္း အရမ္းစားပါတယ္။ ဘာေကြ်းေကြ်းစားပါတယ္။ မုန္႔ေတြဆို သူ႔လက္နဲ့ သူကိုင္ပီးစားရတာကို ပိုသေဘာက်ပါတယ္။ သမီးေလး ၆လခြဲေလာက္မွာ သြားေလး စထြက္ပါတယ္။ အခုဆို သူ႔သြားေလး ေတာ္ေတာ္ေပၚလာပါပီ။ သူ႔သြားေလးနဲ့ သူ႔မုန္႔ေလးကို ဂြ်တ္ဆိုပီး ၀ါးစားတာ အရမ္းခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ အခုမတ္တပ္ရပ္တတ္ခ်ိန္ကစပီး တမင္းေကြ်းရင္ ရပ္ပီး စားတယ္။ ရပ္ယံုတင္မဟုတ္ဘူး။ ထမင္းပန္းကန္တင္တဲ့ အေပၚကို မတ္တပ္ရပ္တယ္။ ဟိုတေလာက ေအာက္ကို ေဇာက္ထိုးက်လို႔ လွမ္းဖမ္းရေသးတယ္။ တခါတည္း ေတြ႔လား ေမေမေျပာတာ မလုပ္နဲ့ဆို က်ပီ..ေမေမမဖမ္းမိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..ကဲ..လို႔။ ေနာက္က်ေတာ့ ရပ္ေပမဲ့ အဲ့အေပၚ သိပ္မတက္ေတာ့ဘူး။

တခါလည္း microwave က ထုတ္္လာတဲ့ သူ႔အစာကို အတင္းယူတယ္.. ပူပူ လို႔ေျပာတာ နားမေထာင္ပဲ လွမ္းဆြဲတာ.. ေျခေထာက္ေပၚဖိတ္သြားတယ္။ ကိုယ္လည္း ခ်က္ခ်င္း ေရဘံုဘိုင္ဖြင့္ပီးေရစိမ္လိုက္တယ္။ ပီးေတာ့ သနပ္ခါးလိမ္းေပးလိုက္တယ္။ ေတာ္ေသးတယ္။ သိပ္မမ်ားေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ သူလဲ မွတ္သြားတယ္။ ပူပူဆို မကိုင္ေတာ့ဘူး။

ဟိုးေန႔ကေတာ့ တစ္ရွဴးေတြ ပါးစပ္ထဲ ထပ္ထည့္လို႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္တခါ တစ္ရွဴးစားရင္ ေမေမ မန္မန္လဲ ေကြ်းဘူး ခ်ိဳဳ ခ်ိဳလဲ တိုက္ဖူး မုန္႔မုန္႔လည္းေကြ်းဖူး သမီးမွတ္ထားေနာ္။သမီးက တစ္ရွဴးစားခ်င္တာ တစ္ရွဴးပဲ ေကြ်းမယ္..ဟုတ္လား promise ေနာ္သမီးဆိုပီး ေျပာထားတာ အဲ့ဒီေန႔ကပဲ သမီးက တစ္ရွဴးၾကိဳက္တာ တစ္ရွဴးစားေနာ္.. ေမေမ ဘာမွမေကြ်းဘူးေျပာေတာ့ သူ မွတ္ထားတယ္ အတင္းပဲ တစ္ရွဴးေပးလဲ မယူပဲ ခ်ိဳခ်ိဳလာစို႔တယ္။ ဒီေန႔ သူတစ္ရွဴးကိုင္တာနဲ႔ ကိုယ္က သမီးနဲ့ ေမေမ promise လုပ္ထားတယ္ေနာ္..လို႔ ေျပာပီး ေမေမ ဘာမွ ေကြ်းေတာ့ဘူးေနာ္ေျပာတာ .. တစ္ရွဴးကို ခ်ပီး တျခားကစားစရာကိုင္တယ္။

ဒီလိုပါပဲ တေန႔မွာ သမီးေလးကုတင္ေပၚက ျပဳတ္က်ပီထင္ခဲ့တာ.. သမီးက ေမေမေျပာတာကို ေသခ်ာ မွတ္ထားတယ္။ ကုတင္အစပ္ကေန မီးဖိုခန္းက မေအကို ငိုပီး ေအာ္ေခၚေနတာ... ။ သမီးေလးကို ကုတင္အစပ္ကေန သမီး ေမေမ မရိွတဲ့အခါ ဒီအထိပဲလာေနာ္ ေရွ႔တိုးရင္ သမီးျပဳတ္က်မွာ ျပဳတ္က်ရင္ နာနာ ျဖစ္မွာ နာနာျဖစ္ရင္ ဆရာ၀န္ၾကီးက ေဆးထိုးမွာေနာ္လို႔ ေျပာထားတာ... တကယ္နားေထာင္တာလား ဘာလားေတာ့မသိဘူး။ လူၾကိးမရိွရင္  အဲဒီအနားမသြားဘူး။

တခါကလဲ တမင္းစားတုန္း လက္ကိုပုတ္လိုက္တာ... ထမင္းေတြအကုန္နီးပါးဖိတ္ကုန္ေရာ... ဒါနဲ့ သမီးကို ေမေမ ေျပာတယ္..မလုပ္နဲ့ဆိုတာ လုပ္တတယ္..ဖိတ္ကုန္ပီ။ အိုေက..သမီးက ဒီလိုလုပ္ခ်င္တယ္မို႔လား... ကိုင္..ေရာ့.သမီးၾကိဳက္သလာက္ကိုင္ဆိုပီး သူ႔ကို က်န္ေနတဲ့ ပန္းကန္က ထမင္းေတြ ဆက္ကိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္။ သူကလဲ ကိုင္တယ္။အပီ။ သူကိုင္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္က ေအာက္က ေပေနတာေတြ သုတ္သင္ေပါ့။ ကိုယ္ရွင္းလို႔လဲ ပီးေရာ.. သမီး...သမီးက အဲလို ကိုင္ရတာ ၾကိဳက္လား... ၾကိဳက္တယ္ေပါ့..ဟုတ္လား..။ ေမေမက ညစ္ပတ္ရင္ မခ်ီဘူးေနာ္..။ သမီး ေမေမ့နားလာမကပ္နဲ့လဲ ေျပာလိုက္ေရာ သမီးက အဲ့က်မွ ငိုတာ..သူငိုေပမဲ့ ကိုယ္မကိုင္ဘူး။ သူ႔ကိုပဲ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးတယ္။ သူက ကိုယ့္ကိုခ်ီခိုင္းေပမဲ့ ကိုယ္က ေတာ့့..သမီးတကိုယ္လံုး ညစ္ပတ္ေနတာ ေမေမ မခ်ီႏိုင္ဘူး။ ေမေမက ညစ္ပတ္ရင္မခ်ီဘူးဆိုပီး တကယ့္ကိုမခ်ီဘူး။ ေၾသာ္.. ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ပထေတာ့ ေဒါသထြက္တာေပါ့။ ဒါမဲ့ သမီးကို ကိုယ္ေဒါသထြက္ေၾကာင္း ဘယ္တုန္းကမွ မျပခဲ့ဘူး။ ေဒါသကို သိမ္းပီး အဲလို လုပ္ေပးလိုက္တဲ့အခါ သူ႔အသိထဲမွာ ဒါ သူ႔ေမေမမၾကိဳက္ဘူး ဆိုတာ သိသြားတာေပါ့...။ မွတ္သြားတယ္..ေနာက္အဲလို ဖိတ္ေအာင္မလုပ္ေတာ့ဘူး။

သမီးက အခုဆို walker ထဲ မေနခ်င္ဘူး။ မေအေရခ်ိဳးရင္ ပါခ်င္တယ္။ တခါတေလ သူ႔ကို အတင္းထားရတယ္။ တခါတခါ သူက မ၀င္ခ်င္ေတာ့ ေျခကို ကုပ္ထားတာရယ္။ အဲလိုထားတဲ့အခါ က်ရငိ သိပ္ရီရတာပဲ။ သူပါ ေရခ်ိဳးခ်င္ေတာ့ သူ႔အက်ီကို သူ့ဘာသာသူ ခြ်တ္တယ္ေပါ့..။ တခါတေလ အက်ီလက္တဖက္ကြ်တ္လို႔ တခါတေလေတာ့ ၾကယ္သီး ၁လံုး၁ေလ ကြ်တ္တယ္ေပါ့...။ သူေရခ်ိဳးတဲ့ သူ႔ဇလံုနဲ့ ေရမခ်ိဳးတာ ၅လခြဲ ေလာက္ထဲကပဲ။ ေရခ်ိဳးလဲ မျငိမ္ေတာ့ သိပ္သတိထားရတာပဲ။ တူတူေရခ်ိဳးတိုင္း မေအ ဆီက ခ်ိဳခ်ိဳကိုပဲ လိုက္ဆြဲေနတာ..မ်ား ေရခ်ိဳးေနရင္းနဲ့ကို စို႔ခ်င္တာ။

ခုဆို သမီးက တူဆိုရင္ လိုက္ရွာတတ္ေနပီ။ မ်က္လံုးကြယ္ထားရင္ ကြယ္ထားတာကို လိုက္ဖယ္တတ္ေနပီ။ သူ႔ေဖေဖ ရံုးကျပန္လာရင္ ေျခလက္ေဆးတဲ့အခါ အေနာက္က တေကာက္ေကာက္ လိုက္တတ္ေနပီ။ သူ႔အေဖ အလုပ္သြားခါနီး ဆို တခါတေလ အတင္းကုန္းရုန္းထပီး လိုက္ႏုတ္ဆက္တတ္ေသးတာ။

သမီးေလး...အေၾကာင္းေတြ... ေရးေနရင္း မေအ အလစ္ေခ်ာင္းပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္ခ်င္လို႔ ေခ်ာင္းေနေလရဲ့...ဒီေန႔ေတာ့... ဒီေလာက္နဲ့ နားလိုက္ပါဦးမည္။

Wednesday, April 30, 2014

ကေလးငယ္အား အစာေကြ်းျခင္း

ဒီမွာကေတာ့ ကေလးငယ္ ၃လျပည့္အပီး ၄လအတြင္းမွာ ျမိဳ႔နယ္က်န္းမာေရးဌာနွာ ကေလးအစာေကြ်းျခင္း အစားအစာျပဳလုပ္ပံုကို လက္ေတြ႔သင္ၾကားျပသေပးပါတယ္။ အဲ့ဒီသင္တန္းက အခမဲ့ပါ.။

ကေလးအစာေကြ်းႏိုင္တဲ့ လကေတာ့ ၄လကေနစေကြ်းလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၆လမွ စပီးေကြ်းတာ အလာဂ်ီျဖစ္ႏိုင္ေျခနဲပီး ကေလးရဲ့ အစာခ်က္ႏိုင္စြမ္းရည္အားေကာင္းလို႔ပါတဲ့။

ကေလးေတြကို ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ အစာ စေကြ်းေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဒီမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ပထမဆံုးစည္းကမ္းေလးကေတာ့ ပထမလမွာ ေန႔လည္စာ ၁ၾကိမ္ပဲ ေကြ်းရမွာပါ။ ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ အခ်ိန္သတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။
မနက္၆နာရီမွာ ႏို႔တိုက္ ၁၁ နာရီမွာအစာေကြ်း ႏို႔တိုက္ ၂နာရီမွာႏို႔တိုက္ ၆နာရီမွာ ႏို႔တိုက္ ၁၀နာရီမွာတိုက္ ဒါကေတာ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပီးေတာ့ ေအာက္ကဇယားကေတာ့ စေကြ်းရတဲ့အစာျဖစ္ပါတယ္။ အစာနဲ့မိတ္ဆက္တဲ့အခါ နဲနဲစီစမ္းေကြ်းပီး ၃ရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွ အျခားအစာကိုစေကြ်းပါ။ ဇယားမွာလဲျပထားပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တကယ္လို႔ ကေလးမွာ အလာဂ်ီျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘယ္အစာကျဖစ္လဲဆိုတာ အလြယ္တကူသိႏိုင္လို႔ပါပဲ။
ေအာက္ကဇယားက ကေလးေကြ်းတဲ့ဇြန္းကိုေျပာတာပါ။ ကေလးဇြန္းဆိုတာ တီးစပြန္းေလာက္ဆိုဒ္ေပါ့။ ကေလးဇြန္းကို ဆီလီကြန္တို႔ မယ္လမင္းတို႔ အဲလိုဟာေတြ သံုးပါ။ စတီးနဲ့သံုးရင္ ကေလးကို ထိခိုက္မဆိုးလို႔ပါ။

ကေလးကို ၁ႏွစ္အထိ သၾကားနဲ့ ဆားမသံုးပါနဲ့လို႔ေျပာထားပါတယ္။ ေထာပတ္တို႔ မာဂ်ရင္းတို႔ေတာ့ အနဲငယ္ သံုးလို႔ရပါတယ္။ မရိုးနိစ္ကိုေတာ့ ၉လမွစတင္သံုးသင့္ပါတယ္။ ပုစြန္ ခရု ဂဏန္းတို႔ကိုေတာ့ ၉လေက်ာ္မွ ေကြ်းသင့္ပါတယ္။ ဘဲဥၾကက္ဥဆိုလည္း အကာကိုဖယ္ပီးအႏွစ္ကိုသာ ၉လအထိ ေကြ်းသင့္ပါတယ္။ ဘဲဥ ၾကက္ဥအလာဂ်ီျဖစ္တတ္လို႔ပါ။ ခ်ိစ္လဲေကြ်းလို႔ရပါတယ္။
ၾကက္သားကိုေတာ့ အဆီမပါ အရိုးပါတဲ့ ဂ်ိဳင္းေအာက္က ရင္ပံုနားကအသားထင္ပါတယ္ အဲ့ဒါကိုေကြ်းလို႔ရပါတယ္။ ၾကက္အသဲလဲ ေကြ်းလို႔ရပါတယ္။
အသီးအေနနဲ့ေတာ့ ပန္းသီး ငွက္ေပ်ာသီးေပါ့။ လိေမၼာ္သီးက ၀မ္းပ်က္တတ္လို႔ပါတဲ့။
ဒါကေတာ့ ပထမဆံုး ကေလးကို အစာနဲ့စတင္မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ အခါ မျဖစ္မေနသံုးဖို႔ တိုက္တြန္းထားတဲ့ ကိုယ္တို႔ျမိဳ႔နယ္က ဇယားပါ။

 လရက္
1-3
4-6
7-9
10-12

13-15
16-18
19-21
22-24
25—
27
28-
30
31-
ဆန္ျပဳတ္
၁ဇြန္း
၂ဇြန္း
၃ဇြန္း






၅-၆ ဇြန္း
၅-၆
ဇြန္း
အာလူး


၁ဇြန္း
ဇြန္း
၃ဇြန္း




၃-၄ ဇြန္း
၃-၄
ဇြန္း
မုန္လာဥနီ




၁ဇြန္း
ဇြန္း
ဇြန္း



ဇြန္း
ဟင္းႏု ႏြယ္






ဇြန္း
ဇြန္း
ဇြန္း

၄ဇြန္း

အျဖဳ
ေရာင္ငါး









၁ဇြန္း
၂ဇြန္း


သမီးေလးကို အစာစေကြ်းေတာ့ စာအုပ္ၾကီးအတိုင္း အခ်ိန္ကန္႔သတ္ပီး ေကြ်းမိပါတယ္။ ဟားဟားလို႔သာ ေအာ္ရယ္လိုက္ပါ...လံုး၀ မရပါဘူး။ ဟိ...

ဒါနဲ့ စာအုပ္ကေနေသြဖယ္ပီး ေကြ်းမွပဲ အဆင္ေျပပါေတာ့တယ္။ နာ့စ္မကေျပာတာကေတာ့ ကေလးတေယာက္နဲ့တေယာက္ မတူဘူး... အဆင္ေျပသလိုသာ လုပ္ပါတဲ့..။ အိပ္ယာက ထထခ်င္း ေကြ်းလို႔မရပါဘူး.. ၁၅ မိနစ္ကေန နာရီ၀က္အထိ ကစားပီးမွ ေကြ်းတာ ပိုအဆင္ေျပပါတယ္။
သမီးကို ဒီမွာရိွတဲ့ သူ႔အရြယ္အလိုက္ စားလို႔ရတဲ့ desert တို႔ snack တို႔လည္း ေကြ်းပါတယ္။ juice လဲ တိုက္ပါတယ္။ သမီးသိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ အမ်ားၾကီးေတာ့ မေကြ်းဘူးေပါ့...။ ဆရာမက ၾကိဳက္တယ္...ဘာေကြ်းေကြ်း...အကုန္စားပဲ။ သူက ကိုယ္တိုင္လက္ကကိုင္ပီးစား တာ ၾကိဳက္ေတာ့ chese stick တို႔ အျခား ငါးမုန္႔အေခ်ာင္းေလးေတြ ကို ၀ယ္ေကြ်းပါတယ္။ ဘီစကစ္ကေတာ့ အရုပ္ကေလးေတြေပါ့။ ဒီမွာကေတာ့ ၅ လ..၆လ ကေနစပီး ေကြ်းလို႔ရတဲ့ မုန္႔ ကို သူ႔ လအလိုက္ ေရာင္းေတာ့ စိတ္ပူစရာ မလိုဘူးေပါ့...။


Friday, April 4, 2014

သမီးေလးရဲ့ တိုးတက္မွု ၄

သမီးေလး....အခု ၇လ ခြဲ။
သူ ၅လမွာ ေဘဘီေ၀ါ့လ္ကာထဲခ်လို႔ရေပမဲ့ သိပ္မၾကိဳက္ဘူး။ ေဟာ.. ၆လတင္းတင္းလဲျပည့္ေရာ..ဆရာမက ေ၀ါ့လ္ကာထဲကေန ေလ်ွာက္တာမွ ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းနဲ့ပဲ။ အစာလဲစေကြ်းပီဆိုေတာ့ လူကလည္းထြားလာပီ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ့ ထိုင္တာပါ စိတ္ခ်လာရပီ။ ၇လျပည့္တဲ့ေန႔မွာပဲ ေလးဘက္ေထာက္ခ်င္စျပဳလာပီ။ ထိုင္ရက္ကေန သူလိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္း အမွန္က သူနဲ့လက္လွမ္းမမီွတဲ့ေနရာက ပစၥည္းကို လွမ္းယူႏိုင္ေနပီ။ ထိုင္တယ္...ဆြဲတယ္ မရရင္ လက္ေထာက္တယ္ ဖင္ကုန္းတယ္ သြားမရေတာ့ ေမွာက္ရက္ျဖစ္တယ္။ ခါတိုင္းေမွာက္တာမၾကိဳက္တဲ့ သမီးက သူ႔ဟာသူေမွာက္ျဖစ္သြားတာကို မေအာ္ဘူး ။ ေမွာက္ရာက ျပန္ထတယ္ ထိုင္တယ္ တခါတေလ လဲတယ္။ လဲတာ ပက္လက္လွန္သြားလို႔ မထႏိုင္ျဖစ္မွ ကိုယ္ကထူေပးတယ္။ ဒါေတာင္ နာစရာမရိွရင္ ကိုယ္က ရင္ထဲက စိုးရိမ္တာကို ဟန္လုပ္ပီး ျပံဳးျပံဳးေလးၾကည့္လိုက္တယ္။ သမီး..မနာဘူးေနာ္...မငိုနဲ့..သမီးဖာသာ ျဖစ္တာေနာ္လို႔ေျပာရင္း ထူေပးတယ္။ တခါတေလ ကစားစရာနဲ့ ထိရိုက္မိသြားရင္ နာတဲ့အခါေတြလဲရိွတာေပါ့..။ နာတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က သမီး..မငိုနဲ့ေနာ္..ေမေမ ဥံဳဖြေလး လုပ္ေပးမယ္ဆိုပီး လုပ္ေပးလိုက္တယ္။ ကံေကာင္းစြာပဲ သမီးက ငိုေၾကာသိပ္မရွည္တတ္ဘူး။

သမီးေလးက ေရွ႔တိုးတာ ေနာက္ပဲေရာက္ေရာက္သြားတယ္။ သမီးက ေမွာက္ရက္ကေန တြားသြားတာလည္း မလုပ္တတ္ဘူး။ ေမွာက္ရာကေန လိွမ့္ထြက္တာလဲ မလုပ္ခဲ့ဘူး။  သမီးက အခု ကိုင္ပီး သူ႔ဟာသူ မတ္တပ္ေတာ္ေတာ္ရပ္ႏိုင္ေနပီ။ အရင္ ၄လသမီးေလာက္ထဲက မေအ အကူအညီနဲ့ ရပ္ပီး ခုန္ဆြခုန္ဆြ နဲ့ သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာကို သြားတတ္တဲ့ သမီးေလးဟာ ဒီပံုအတိုင္းဆို သိပ္မၾကာခင္ လမ္းေလ်ွာက္တတ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ တိတ္တိတ္ေလးဆုေတာင္းေနမိတာက ကိုယ္တို႔ရဲ့ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္မွာ သမီးေလး လမ္းေလ်ွာက္ႏိုင္ပါေစလို႔.... အိုး..ေတြးရင္းနဲ့ေတာင္ ရင္ခုန္ေပ်ာ္ျမဴးမိေနေသးပါရဲ့...။ သမီးေလး မတ္တပ္ထပီး လမ္းေလ်ွာက္ခ်င္တဲ့အခါ ကိုယ္က သမီးေလးကို သမီးေရ... ဒီဘက္ေျခေလးကိုလွမ္းပီးရင္ ဟိုဖက္ေျခလွမ္းဆိုပီး သမီးကို သင္ေပးတဲ့အခါ တခါတေလ သမီးလမ္းေလ်ွာက္ျဖစ္တိုင္း အဲဒီလိုေလး လွမ္းေလရဲ့...။

ဒီလိုပဲ ေလးဘက္ေထာက္စျပဳေနတဲ့သမီးေလးကို ကိုယ္က သမီးေလး.. ဒီမွာၾကည့္ ေတြ႔လား.. ဒီလိုေလးဘက္ေထာက္ပီး ဒီလက္ ကေလးေရွ႔တိုး ဒီေျခေထာက္ကေလးတိုး ပီးရင္ ဒီဖက္လက္ကိုတိုး ဒီေျခေထာက္ကို တိုး..ဒါဆိုသမီးလုပ္တတ္ပီလို႔ေျပာပီး..သင္ေပးပါတယ္။ ဒီလိုနဲ့ သမီးေလး... သိပ္မသြက္ေသးေပမဲ့ မေန႔က စပီး ခပ္ေ၀းေ၀းထိ သူ႔ကိုယ္ကိုထိန္းပီး သြားတတ္ပါတယ္။ သမီး ၇လနဲ့ ၈ ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ေလးဘက္ေထာက္ႏိုင္ပီ။ သမီးေလးက ေခ်ာ္လဲမွာဆိုးလို႔ သူ႔ကိုယ္သူထိန္းပီး သြားတာကလည္း ျပံဳးခ်င္စရာေလးပါ။

သြားလည္းမေပါက္ေသးဘူးဆိုပီး..စိုးရိမ္ေနတာ... အခုေတာ့ သမီးသြားေလးေတြ ထြက္စျပဳေနပီ။

သူရဲ့ေအာင္ျမင္မွုတိုင္းမွာ ေဘးကေန လက္ခုပ္တီးပီး အားေပးတဲ့အခါ။ သိပ္ေတာ္တာပဲလို႔ေျပာေပးတဲ့အခါ ၊ သိပ္လိမၼာတာပဲလို႔ေျပာတဲ့အခါေတြမွာ သမီးေလးဟာ သိပ္ကိုေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္တာ ေမေမ သတိထားမိေလရဲ့။


အခုဆို ရာသီဥတုက လည္းသာယာလာပီဆိုေတာ့ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရတာ သိပ္အဆင္ေျပလာပီေပါ့။ သမီးေလးက မ်ားေသာအားျဖင့္ ျပံဳးရယ္ေနတာမ်ားပါတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ငေျပာင္ဆိုေတာ့ သမီးအတြက္ အျမဲလို ခိုးခိုးခစ္ခစ္ ရီစရာေတြ ျဖစ္ေနသလား မသိပါဘူး။ သမီး အဲလို အသံထြက္ပီး ရယ္တဲ့အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ အသံမထြက္ပဲရယ္တဲ့ အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမေမကေတာ့ အေမာေျပတာ အမွန္ပဲ သမီးေလးေရ..။ ေဖေဖကလဲ အေမာေျပသတဲ့။

သမီးေလးက ေလးဘက္ေထာက္ပီး သူသြားခ်င္ရာသြားတာ ေမေမ သိပ္မပင္ပန္းေပမဲ့ ဟိုဟာဆြဲပီးရပ္ ဒီဟာဆြဲပီးရပ္တာ ျပဳတ္က်မွာစိုးရိ္မ္လို႔ ေမေမေတာ့သိပ္ပင္ပန္းတယ္။ အခုဆိုသမီးက ေလးဘက္ေထာက္တာထက္ကို ထတာပိုအားသန္တယ္။ ထတယ္ ထပီးလက္၂ဖက္လႊတ္ပီးထိန္းၾကည့္တယ္။ လဲတယ္။ အဲဒါကိုပဲ သူ႔မွာ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ ထပ္ခါထပ္ခါလုပ္တယ္။ အရံွဳးမေပးဘူး။ ေမေမ့ကိုလဲ အကူအညီမေတာင္းဘူး။ ေမေမက ခုထဲက သမီးကို
ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးဖို႔ သင္ေပးေနတာ သမီးေရ..။ ဒါေၾကာင့္ သမီးေလးက ေတာ္ရံုုတန္ရံု နာတာေလာက္ကို မငိုတတ္ေတာ့ဘူး။ သူထိသြားရင္ မေအကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ မေအက စိုးရိမ္စိတ္ကို ဖံုးပီးဖာသိဖာသာေနေတာ့ သူက ျပံဳးေတာင္ျပလိုက္ေသးတယ္။

သူတခုခု အမွားလုပ္လိုက္ပီဆို မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္တာကလဲ လူၾကီးေလးအတိုင္းပဲ.။ သမီးေလးေရ... သိပ္ခ်စ္တယ္...ေမေမ နမ္းမ၀ဘူး။ ေဖေဖကလည္း ခ်စ္မ၀ဘူး။

သမီးေလးနဲ့ အျပင္သြားရင္ သမီးေလးအိပ္ေနတဲ့အခါ ရွည္ပီးေကာ့စင္းေနတဲ့ မ်က္ေတာင္ေလးေတြရယ္ ေသးသြယ္ပီး ခံုးခံုးတန္းတန္းေလးျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ခံုးကေလးေတြရယ္ေၾကာင့္ ေတြ႔တဲ့သူတိုင္းက..ဟယ္ အရုပ္ကေလးအတိုင္းပဲ လို႔ေျပာၾကရင္ ေမေမ့မွာေက်နပ္လိုေပါ့ သမီးရယ္။ တခါတေလ သမီးႏိုးတဲ့အခါက်ေတာ့ သမီးေလးရဲ့ လွပတဲ့ မ်က္လံုး၀ိုင္းေလးရယ္ေၾကာင့္ သမီးကို စကားလာေျပာၾကျပန္ေရာ.. အဲ့အခါက်ေတာ့ တခါတေလ သမီးက ျပန္ရယ္ျပေတာ့...အို..ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ ခ်စ္စရာေလးဆိုပီး ေျပာၾကျပန္ေရာ... သီးေလးက သူတို႔ေတြကို ဟိုဟာလွမ္းဆြဲ ဒီဟာလွမ္းဆြဲျပန္ေတာ့ သမီးေလးရဲ့ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြ ျမင္ျပန္ေတာ့ အံ့ၾသၾကျပန္ေရာ.. သမီးေလးေရ..သမီးေလးက ေမေမနဲ႔ေဖေဖရဲ့ အလွေတြအေကာင္းေတြ အကုန္ရထားေတာ့ သမီးေလးက ေခ်ာေခ်ာေလးျဖစ္ေနတာေပါ့..။ ေဖေဖကေတာ့ ေမေမ့ကိုေျပာတယ္.. ဆုေတာင္းျပည့္သတဲ့..။ ဒါေပမဲ့ သမီးရဲ့ႏုတ္ခမ္းကို စူစူထားတာ..ေမေမ့အက်င့္ကိုယူထားတာေတာ့ ေမေမက သိပ္မၾကိဳက္ခ်င္ဘူး...အခ်စ္ကေလးေရ..

Sunday, March 2, 2014

ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အေတြ႔အၾကံဳ သင္တန္းမ်ားႏွင့္ေဆးရံုတက္ျခင္း အေတြ႔အၾကံဳ

ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ ဒီမွာစစ္ေဆးနည္း အဆင့္ဆင့္က မွန္တာေျပာရရင္ ဘာေတြစစ္ေနမွန္းေတာ့သိဘူး။ ဟီးဟီး.. သူတို႔ လုပ္ခိုင္းသမ်ွ လုပ္လိုက္တာၾကီးပါပဲ..။
ကိုယ္၀န္ရိွစကေန ၄လ အထိ ၁လ၁ၾကိမ္ စစ္ပါတယ္။ပထမဆံုးလမွာ ဆီး..ေသြးနဲ့ အေတာ္မ်ားမ်ားစစ္ပါတယ္။ ၁လ ၁ခါကေတာ့ ဆီးအျမဲစစ္ပါတယ္။ ၅လနဲ့ ၇လမွာ တခါ ဆီးအျပင္ ေသြး၄ခါေဖာက္စစ္ပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ ၄လေက်ာ္ပီဆိုတာနဲ့ ၁လတခါကေန ၂ပတ္၁ခါ စစ္ေဆးမွု လုပ္ပါတယ္။ ၇ လေက်ာ္တာနဲ့ ၁ပတ္ ၁ခါ စစ္ေဆးပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ ၃၅ ပတ္ကေနစပီး ကေလးရဲ့ ႏွလံုးခုန္ႏွုန္းကို ၁ပတ္၁ခါ နာရီ၀က္ တိုင္းပါတယ္။ ကေလးလွဳပ္ရွားမွုကို ၾကည့္တာပါ။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္တေယာက္ဟာ ၃၇ ပတ္ေက်ာ္ရင္ ေမြးဖြားဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါပီ။ အပတ္၄၀ ဆိုရင္ေတာ့ ပိုေကာင္း တာေပါ့ ေနာ္။ သမီးကို ၃၈ပတ္ေက်ာ္မွာ ေမြးပါတယ္။

ကိုယ္၀န္ ၅လ အခ်ိန္မွာ စစ္ေဆးမွူေၾကာင့္ ကိုယ္ဟာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ ဆီးခ်ိဳ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစားအေသာက္ကို ညိွထိန္းပီးစားရပါတယ္။ အစားအေသာက္နဲ့ ကယ္လိုရီထိန္းနည္း ေသခ်ာသင္ေပးပါတယ္။ ငွက္ေပ်ာသီး အလြန္စားတဲ့ အက်ိဳးေၾကာင့္ ဆီးခ်ိဳျဖစ္သြားသလို အခ်ိဳရည္ေသာက္သံုးျခင္းေၾကာင့္လိုဆိုပါတယ္။ အဆီ မစားပဲ အကင္နဲ့အျပဳတ္ အျပင္ မ်ွတေအာင္အစံုစားလိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ဟာ သိသိသာသာက်သြားပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ပီ ဆိုလ်ွင္ ၇ ကေန ၁၀ ကီလိုထိ တက္ေပမဲ့ ဒီမွာ ၇ အထိပဲ တက္ခိုင္းပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြက အေလးခ်ိန္ သိပ္တက္တာမၾကိဳက္ပါဘူး.။

ဒီမွာ တက္သမ်ွ သင္တန္းေတြထဲမွာ ျမိဳ႔နယ္က လုပ္ေပးတဲ့ အခမဲ့သင္တန္း ေတြမွာ အစားစားပံုကိုပါ သင္ေပးပါတယ္။ အခ်ိန္မွန္ အစာစားျခင္းဟာလည္း ဆီးခ်ိဳကို ထိန္းေပးပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ပီဆိုတာနဲ့ လူေတြက ထင္ေနတာ ၂ေယာက္စာ စားဖို႔ပါပဲတဲ့။ ဒါက အရင္က ေခတ္ေအာက္တဲ့ အေတြးအျမင္ေတြပါ။ ေခတ္သစ္မွာ ဥေရာပအေနာက္ႏိုင္ငံ ေတြနဲ့ အေမရိကန္အပါအ၀င္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာပါ ကိုယ္၀န္ေဆာင္တစ္ေယာက္ဟာ သူေန႔စဥ္စားသံုးေနတာထက္ ပိုပီး ဘာမွစားစရာမလိုပါဘူးလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ အထဲက ကေလးဟာ မိခင္ဆီမွာရိွတဲ့ အေသြးအသားေတြထဲက စုတ္ယူစားသံုးေနႏိုင္လို႔ပါပဲတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကေလးဟာ ကိုယ္အစားထိန္းလိုက္ေပမဲ့ ၃၂၀၆ ဂရမ္ရိွပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ သူ႔ေၾကာင့္ ေသြးအားနည္းသြားပါတယ္။ ကိုယ္စားရတဲ့ အစာက မနက္စာ ပံုမွန္စားပါတယ္။ မနက္စာကို ႏြားႏို႔ ဒါမွမဟုတ္ ဒိန္ခ်ဥ္ ဒါမွမဟုတ္ ထမင္းနဲနဲ ဒါမွမဟုတ္ ေပါင္မုန္႔၂ခ်ပ္ပါ။ မလိုင္၁လံုးေပါ့။ခ်ိစ္လဲ ၂ျပားေလာက္စားလို႔ရပါတယ္။  ေထာပတ္နဲ့ မယိုးနိစ္ ေပးမစားပါဘူး။ မယိုးနီးစ္မွာပါတဲ့ ကီလိုရီဟာ အစားအရာေတြစားတာထက္ ကီလိုရီမ်ားပါတယ္။ အသီးစားခ်င္ရင္ ငွက္ေပ်ာသီးတျခမ္း ဖရဲသီးတစိတ္ စေတာ္ဘယ္ရီ၃-၄ လံုး ေပါ့။ တၾကိမ္မွာ အကုန္မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ ကီလိုရီတြက္ပီး စားရတာပါ တေန႔ကို ကီလိုရီ ၁၅၀၀ ထိပဲ စားခိုင္းတာပါ။ ထမင္းဆိုလည္း အမ်ားၾကီး မစားခိုင္းပါဘူး။ အေၾကာ္ေတြမစားခိုင္းပါဘူး။ ဒါက စားေသာက္ျခင္းဆိုင္ရာ အေတြ႔အၾကံဳပါ။

အျခားသင္တန္းကေတာ့ ျမိဳ႔နယ္နဲ့ေဆးရံုမွာ အမ်ိဳးသားနဲ့တူတူတက္ရတာကေတာ့ ဗိုက္နာခ်ိန္မွာ ေနပံုထိုင္ပံုနဲ့ ႏိွပ္နယ္နည္းေတြပါပဲ။ေဆးရံုမွာ တက္ရတာကေတာ့ ပိုက္ပိုက္ေပးရပါတယ္။
အဲဒီ သင္တန္းမွာကေတာ့ ဘာေတြ သင္လဲဆိုေတာ့... ဗိုက္ဘယ္လိုပံု နာတယ္ဆိုတာကေနစပါတယ္။ ဗြီဒီယိုနဲ့လဲရွင္းပါတယ္။ ဗိုက္နာတာစိတ္ပီး ၁၀ မိနစ္ဆက္တိုက္စိတ္စိတ္နာမွေဆးရံုက လာခဲ့ဖို႔ လက္ခံပါတယ္။ နာလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ဆို မေမြးႏိုင္ေသးဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဗိုက္နာခ်ိန္မွာ အသက္ရွဴနည္း က အရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။ ျဖည္းျဖည္းနဲ့ မွန္မွန္ ရွဳပီး ဖူးဆို အသက္ရွဴထုတ္ရတာပါ။ ဗိုက္နာခ်ိန္မွာ relax အေနအထားျဖစ္ဖို႔. ကိုယ္သက္သာသလိုေနခိုင္းတာပါ။ တေယာက္နဲ့တေယာက္ သက္သာေစတဲ့ ပံုစံက တူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲလိုနာခ်ိန္မွာ ခင္ပြန္းက ႏိွပ္နယ္ ျပဳစုေပးတာ ယပ္ခပ္ေပးတာ ေရတိုက္တာ အစရိွသျဖင့္ ေဘးကေန အားေပးကူညီဖို႔အတြက္ သင္တန္းေပးတာပါ။ ဗိုက္နာပံု ကေလးေမြးပံု ကေလးေခါင္းဘယ္လိုစတိုးပံု ေခါင္းထြက္ပီဆိုတာနဲ့ ကိုယ္ကို ဘယ္လိုလွည့္ပီးထုတ္ပံု အစရိွတာေတြကို ရုပ္ပံုအျပင္ မိန္းမကိုယ္ထဲကေလးထည့္ပီးျပတာပါ။ နာမယ္ဆိုတာသိေပမဲ့ အဲဒီအနာကလြန္ရင္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးေလးကို ေတြ့ခြင့္ရမယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ့ ေမြးပါလို႔ဆိုပါတယ္။ အဲဒီသင္တန္းကေတာ့ ကိုယ္၀န္ ၃၅ ပတ္ေက်ာ္မွ တက္ရတာပါ။

ဒီမွာက ဗုိက္နာခ်ိန္မွာ အေရးေပၚကား ေခၚခြင့္မရိွပါဘူး။

ေဆးရံုမတက္ခင္ ေဆးရံုတက္ဖို႔ အဆင္သင့္ျပင္ထားရမဲ့ ပစၥည္းေတြကို နာ့စ္မေတြက ကိုယ္၀န္၃၅ ပတ္မွ စေျပာပါပီ။ မွန္တာေျပာရရင္ တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ပစၥည္းမ်ားပါ။ နာ့စ္မက ပစၥည္းနမူနာေတြပါ ျပေပးပါတယ္။
ဥပမာ..ကပ္ခြါေဘာင္းဘီ..တို႔ ရာသီလာရင္ခံတဲ့ဟာ အထူအၾကီးစား (၁ေတာင္ေလာက္ရိွတာ)တို႔ အလတ္ အေသးတို႔ေပါ့.ေနာက္ပီး ေမြးရင္၀တ္တဲ့ ဒူးေလာက္ရွည္တဲ့ ရင္ခြဲထားတဲ့အက်ီံတို႔ေပါ့။ ျမင္ဖို႔မေျပာနဲ့ ၾကားေတာင္မၾကားဖူးပါဘူး။ သူတို႔ေျပာမွ ကမန္းကတန္းေျပး၀ယ္ရတဲ့ ပစၥည္းေတြေပါ့။ က်န္တာကေတာ့ ကေလးအႏီွး ကေလးဖင္သုတ္ပု၀ါ ႏို႔သုတ္ပု၀ါ လူၾကီးေရခ်ိဳးဖို႔ တာ၀ါအေသးအၾကီး ကိုယ္သံုးဖို႔တစ္ရွဴး လိပ္ သြားပြတ္တံသြားတိုက္ေဆးေပါ့။ ေဆးရံုတက္လက္မွတ္တို႔ကို တခါတည္းအိတ္ထဲအဆင္သင့္ျပင္ထားခိုင္းတာပါ။

ေဆးရံုမတက္ခင္မွာလဲ ေဆးရံုအခန္းအေျခအေနေတြကို ရွင္းျပေပးပါတယ္။ ဒါကဗိုက္နာခန္းေပါ့..အခန္းထဲမွာ ကုတင္၁လံုး စားပြဲ ကုလားထိုင္နဲ့ ဗိုက္နာေထာက္ကူ ပစၥည္းေတြ ရယ္ ကေလးႏွလံုးခုန္ႏွဳန္းတိုင္းတဲ့ဟာရယ္ပါပါတယ္။ အဲဒိအခန္းကေန သားအိမ္ ၁၀ စင္တီပြင့္ပီဆို ေမြးခန္းထဲကို ၀င္ခိုင္းပါတယ္။ ေမြးခန္းထဲကိုပါ အမ်ိဳးသား ေခၚခြင့္ရိွပါတယ္။ ေမြးခန္းထဲက ကိရိယာေတြကို ျပေပးပါတယ္။ ပီးေတာ့ ေမြးလာတဲ့ အခါ ကေလးကို ဘယ္လိုထားပါတယ္ဆိုတာပါ ရွင္းျပေပးပါတယ္။ ပီးေတာ့ ေမြးပီးရင္ ေနရမဲ့အခန္းေတြ လိုက္ျပေပးတယ္။ အိမ္သာေရခ်ိဳးခန္းပါ လိုက္ျပေပးတာေပါ့။ ေရခ်ိဳးခ်ိန္သတ္မွတ္ထားလို႔ ခ်ိဳးခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကုတင္နံပါတ္ေရးခိုင္းတာေတြကိုပါ ရွင္းျပပါတယ္။ အစားအေသာက္ကိုလဲ ဘာမစားတာလဲေမးပါတယ္။ဒါေတြက ေဆးရံုမတက္ခင္မွာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္တာေတြပါ။

တကယ္ တန္း ကိုယ္ဗိုက္နာလာပါပီ... အိုးမိုင္ဒါလင္...နာ..နာ...နာ ေပါ့..။ ကုိ႔ နာတယ္..အင့္ဟင့္ဟင့္... ဆို သူလဲ မနားတမ္း ေက်ာေလးကိုသပ္ ႏိွပ္နယ္ေပးေပါ့။ နာလြန္းတာဟာ ပထမအဆင့္နာတာ ဒုတိယအဆင့္နာတဲ့အခါ ပထမဆင့္နာတာဟာ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သားအိမ္ပြင့္ေဆးလဲမေပးတဲ့အခါ ကိုယ္ဟာ ျပန္မစဥ္းစားခ်င္ေလာက္ေအာက္ကို နာလွပါတယ္။ အရပ္ကလဲ ေပမီွေထာက္မီွ အင္တာေနရွယ္နယ္ အာရွအရပ္ဆိုေတာ့...။ ေန႔ေတြညေတြ ေျပာင္းပီး ၂ည၃ရက္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေရမႊာေပါက္ေနတာ ၾကာပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးခြဲလိုက္ရတာပါ။ ကိုယ္ေဆးရံုေရာက္ေရာက္ခ်င္းပါပဲ..ကိုယ္ပါလာတဲ့ အိတ္ထဲက အက်ီေတြေဘာင္းဘီေတြ ပက္ေတြထုတ္ပီး နာ့စ္မက ကိုယ္တိုင္လဲေပးတာပါ။ ျမန္မာျပည္က ကိုယ့္အတြက္ အထူးအဆန္းေပါ့။ ထမင္းလာပို႔တာလဲ နာ့စ္ေတြပါပဲ။ ဗိုက္ေလးလာႏီွပ္ေပးတာလဲ နာ့စ္ေတြပါပဲ။ ေအာ္ဟစ္ဆူပူေငါက္ငန္းျခင္း လံုး၀မရိွပါဘူး။ အဲလို နာခန္းကလဲ အခန္းကန္႔ထားေတာ့ ေအာ္ခ်င္သလိုသာ ေအာ္ေပေတာ့ေပါ့.. ခ်စ္ခ်စ္လဲ ကိုယ့္ညည္းသံၾကားမွာ အရူးတပိုင္းပါပဲ။ နာပါတယ္ဆိုမွ သူက ရီစရာေတြ လာေျပာ ကိုယ္နာတာကို ဗီဒီယို ရိုက္ထားတာ မသိလိုက္ပါဘူး။ သမီးေလးကို ျပမလို႔တဲ့။

ခြဲဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ခ်ိန္မွာလည္း စေနမေမြးေရးအတြက္ ခ်စ္ခ်စ္နဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ အက်ိတ္အနယ္ေဆြးေႏြးရတာပါ။ ေနာက္ဆံုး ေသာၾကာည ၉နာရီေက်ာ္မွခြဲဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါပီ။ ခြဲခန္းထဲကိုပါ ခ်စ္ခ်စ္လိုက္လာပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြနဲ့ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုခြဲ့မဲ့ဆရာ၀န္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ကိုတြန္းလွဲေပၚတင္ေပးပါတယ္။ ဗိုက္နာခန္းက ပစၥည္းေတြကို နာ့စ္က ဖိနပ္ကအစ သိမ္းပီး ခြဲပီးကိုယ္ေနရမဲ့အခန္းဆီယူသြားေပးပါတယ္။ ခြဲခန္းထဲမွာ ခြဲစိတ္မဲ့ဆရာ၀န္ ေမ့ေဆးဆရာ၀န္ အကူဆရာ၀န္နဲ့ နာ့စ္၂ေယာက္အျပင္ ကေလးဆရာ၀န္ပါ အဆင္သင့္ၾကိဳေနၾကပါတယ္။ ကေလးထြက္လာရင္ ကေလးသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပီး အေႏြးေပးတဲ့ကေလးရံု အေသးထဲမွာ ကေလးဆရာ၀န္က ေစာင့္ေနပါတယ္။ ေမ႔ေဆးစေပးပါပီ... ပုဇြန္ထုပ္ေကြးခိုင္းပါတယ္။ ရင္ဗတ္ကေန ေအာက္ပိုင္းအထိ ေပးတာပါ။ ထိုးပီးတာနဲ့ခ်က္ခ်င္း ေအာက္ပိုင္းတခုလံုး ထံုသြားပါတယ္။ ဘာမွမခံစားရေတာ့ပါဘူး။ ေရခဲတားတဲ့အထုပ္နဲ့ တကိုယ္လံုးကိုစမ္းပီး ေမးတာပါ။ မ်က္ႏွာနဲ့လည္ပင္းရင္ညႊန္႔ကေအးတာကိုသိတာ။ ေမ့ေဆးဆရာ၀န္က လိုအပ္တဲ့ တေနရာစီကိုတိုင္းပီး ေမးတာပါ။ ခြဲခန္းက နဲနဲပူေနေတာ့ ကိုယ္က ဆရာ၀န္ကို က်ေနာ္က ပူရင္ အသက္ရွဴၾကပ္တတ္တယ္.. အခန္းကပူတယ္လို႔ေျပာေတာ့.ကေလးထြက္လာရင္ ေအးလို႔မရဘူးလို႔ေျပာပီး.. မပူပါနဲ့တဲ့ တခုခုျဖစ္တာနဲ့ ဒီမွာရိွတဲ့ ေအာက္ဆီဂ်င္တို႔ ဘာတို႔ အသက္ကယ္တဲ့ စက္ေတြ အမ်ားၾကီးရိွပါတယ္တဲ့။ကေလးေမြးပီးမွ နဲနဲျပန္ေအးေပးမယ္တဲ့။

ကိုယ့္ကို လည္ပင္းကစပီး ေအာက္ပိုင္းကို မျမင္ရေအာင္ကာလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ့္ ေခါင္းဖက္မွာ ေမ့ေဆးဆရာ၀န္ၾကီးက တခ်ိန္လံုး ကိုယ္နဲ့စကားေျပာေပးေနပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာ ဆိုးလို႔တဲ့။ မအိပ္ရဘူးဆိုပဲ။ ကိုယ့္ေအာက္ဖက္မွာ ဆရာ၀န္ေတြ ခြဲေနပါပီ။ ကိုယ္ပဲ မၾကားလို႔လား မသိပါဘူး။ စစခ်င္း သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း တူတူခြဲၾကစို႔ ဆိုတဲ့စကားကလြဲပီး က်န္တာ ဘာမွမၾကားရပါဘူး။ ေနာက္ ကေလးထြက္ပီဆိုတာ ၾကားရပီး ခနေလး ခေလးကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပီးမွ ၾကည့္ေနာ္တဲ့ ။ ကေလးက ဖေအတူတဲ့။ ခြဲခန္းထဲ၀င္ေတာ့ ၉နာရီပါ။ သမီးေလးကို ၉နာရီ၃၅မိနစ္မွာ ေမြးပါတယ္။ ေမြးတာနဲ့ တခါတည္း နာရီမွတ္ေပးပါတယ္။ ခေလးကိုသန္႔စင္ေပးပီး သမီးေလးကို လာျပပါတယ္။ သမီးဆံပင္ေတြက အမ်ားၾကီးနဲ့ မဲနက္ေနတာပါပဲ။ သမီးလက္ကေလးကို ကိုင္ပီးၾကည့္ရတာနဲ့တင္ အရင္ဗိုက္နာခဲ့ဖူးတာေတြ အကုန္ေမ့ပလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ သမီးကို ကေလးမ်ားအခန္း ယူသြားမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ၉နာရီ ၄၅ မွာ ခြဲစိတ္ျခင္းအမွူ ေအာင္ျမင္စြာပီးဆံုးခဲ့ပါပီ။ သမီးေလးကို ယူသြားပီးတာ့ အခန္းအပူခ်ိန္ကိုေလ်ွာ့ေပးပါတယ္။ ေလ်ွာ့ေပးပီးေၾကာင္းလည္း ကိုယ့္ကိုေျပာပါတယ္။ ကိုယ္လည္း ဆရာ၀န္ေတြ နာ့စ္ေတြကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပီး ကိုယ့္ကို ခြဲတဲ့ဆရာ၀န္ ကိုယ္တိုင္ တြန္းလွည္းကိုတြန္းပီး ခြဲခန္းထဲက ထြက္ပါတယ္။လူနာကုတင္ကို ေခါင္းကဆရာ၀န္ျဖစ္ပီး ေျခပိုင္းက နာ့စ္၁ေယာက္က တြန္းေပးတာပါ။ ခြဲခန္းအထြက္မွာေတာ့ စိုးရိမ္ေနတဲ့ ခ်စ္ခ်စ္ကို ေတြ႔ေတာ့ သမီးေလးကို ေတြ႔ပီးပလားေမးေတာ့ ေတြ႔ပီးပီတဲ့။ သူကထင္တာ သမီးကို သူအရင္ေတြ႔တာဆိုပီး ဂုဏ္ယူပါေသးတယ္။

ဒီမွာက ကေလးကိုရိုးရိုးေမြးရင္ ၁ပတ္ ခြဲေမြးရင္ ၁၀ ရက္ ေဆးရံုတက္ရပါတယ္။ ေဆးရံုတက္ေနစဥ္ ပရိုက္ဗိတ္နဲ့ အမ်ားသံုးအခန္း ဘယ္မွာေနမလဲေမးပါတယ္။ အမ်ားသံုးခန္းမွာမွ ၄ေယာက္ခန္း ၅ေယာက္ခန္းဆိုပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ ၂ခန္းထပ္ခြဲပါတယ္။ ပရိုက္ဗိတ္အခန္းက၁ခန္းေလာက္ပဲရိွတာမ်ားပါတယ္။ သူက အိမ္သာပါတြဲရက္ပါတာကိုး။ ေတာ္ရံုလူကေတာ့ တေယာက္ခန္း သိပ္မသံုးပါဘူး။

ေဆးရံုမွာ ဘာလို႔ၾကာၾကာထားရသလဲဆိုတာ ေနာက္မွသိတာပါ။ ကေလးအတြက္ စပါယ္ရွယ္ေလ့က်င့္ေပးလိုက္တာပါ။ ေဆးရံုေစာင့္အိပ္ခြင့္မရိွပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးေတြၾကီးပဲ ျဖစ္လို႔ အမ်ိဳးသားအိမ္သာေတာင္ မထားေပးပါဘူး။ ေဆးတိုက္တာကအစ သူ႔အခ်ိန္နဲ့သူ နာ့စ္က လာေပးတာပါ။ ကေလးေတြကို ၃နာရီျခားတခါႏို႔တိုက္ဖို႔ နာ့စ္ေတြ က လာႏိွဳးပါတယ္။ ႏို႔မထြက္လို႔ ႏို႔ကို ႏိွပ္နယ္ေပးျခင္းကိုလည္း လုပ္ေပးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေဆးရံုတခုနဲ့မတူတာက တခါတည္းလုပ္ေပးတာနဲ့ ခနခနလုပ္ေပးတဲ့ ေဆးရံု ကြာပါတယ္။ အစားအေသာက္ကလဲ သူ႔နာမည္နဲ့သူပါ။ ကယ္လိုရီ ဘယ္ေလာက္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။ မနက္၆နာရီ ေန႔လည္ ၁၁ ခြဲ ညေန၃နာရီ နဲ့ ညေန၆နာရီ မွာ အစားအေသာက္ေတြကို နာ့စ္ေတြက လူနာ နာမည္စစ္ပီးး ကုတင္ေဘးကို လာတင္ေပးထားပါတယ္။ ဧည့္သည္ေတြကိုေတာ့ မနက္ ၆နာရီကေန ည၉နာရီအထိ လက္ခံပါတယ္။ အ၀တ္ေလ်ွာ္စက္ အေျခာက္ခံစက္ေတြကို ပိုက္ဆံထည့္ပီးသံုးႏိုင္ပါတယ္။  အခန္းထဲမွာ လူနာကုတင္ပတ္လည္ လိုက္ကာ အထူေတြကာဆီးေပးထားပါတယ္။ ကုတင္ေပးမွာ စားပြဲတလံုး ဗီဒီု၁လံုး ကုလားထိုင္ ေရခဲေသတၱာအေသး နဲ့ တီဗြီထားေပးပါတယ္။ လူနာေစာင့္တို႔ လူနာအတြက္ ထမင္းတို႔က ပူစရာမလိုေအာင္ အဆင္ေျပလွပါတယ္။ ေဆးရုံတက္ေနစဥ္မွာလဲ ကေလးေရခ်ိဳးနည္းကို တခါ ထပ္သင္ျပေပးပါတယ္။ ေဆးရံုဆင္းကာနီးမွာတခါ ဗြီးီယိုနဲ့ ကေလးအိပ္ေနစဥ္မွာ အလုပ္ဘယ္လိုလုပ္ဖို႔ ကေလး ေမြးပီးခ်ိန္မွာ ဘာကိုမွမေတြးဖို႔ စိတ္ေတြရွဳပ္ရင္ တေယာက္တည္းမေနဖို႔ ပညာေပးတာပါ။

ဒီလိုနဲ့ ကေလးတေယာက္ေမြးဖြားပီး ခ်ိန္မွစကာ မိခင္ေတြဟာ ၃နာရီျခား၁ခါ ပံုမွန္ ႏို႔တိုက္ ။ မိခင္ႏို႔ဆို ၂နာရီျခားတိုက္ရင္း အိပ္ေရးပ်က္ျခင္းမ်ားနဲ့ ရာသက္ပန္လက္တြဲရပါေတာ့တယ္။ ဒီၾကားထဲ ကေလး မအိပ္ရင္.. ကိုယ္ပါမအိပ္ပဲ ေက်ာ္ျဖတ္ရျပန္ပါေတာ့တယ္။

သည္းခံပါ။ အပိုင္းပိုင္းကို ကေလးတဖက္ အိမ္အလုပ္တဖက္နဲ့အၾကာၾကီးေရးထားတာပါ။ စာလာဖတ္သူ ေကာ္မန္႔ေပးသူမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Saturday, March 1, 2014

ကေလးကို မစေနာက္ပါနဲ့ (ႏိုင္းႏိုင္းစေန)

-----------------------
ကေလးကို စေနာက္တယ္ဆိုတာ လူႀကီးေတြက ကေလးရဲ႕ရိုးသားျခင္းကို အသံုးျပဳလို႔ ကေလးေၾကာက္ေအာင္၊ အမွားလုပ္ေအာင္၊ ငိုယိုေအာင္ တမင္လုပ္တာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုျပဳလုပ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က လူႀကီးကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစေပမယ့္ ကေလးေတြအတြက္ ရွက္ေၾကာက္ျခင္း၊ ေၾကာင့္ၾကျခင္း၊ စိတ္က်ျခင္းေတြကို ျဖစ္ေစပါတယ္။

ကစ္ကစ္ မူႀကိဳတက္စအခ်ိန္က ကၽြန္မအလုပ္မ်ားတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းပို႔၊ ေက်ာင္းႀကဳိတဲ့ကိစၥကို ကစ္ကစ္ေဖေဖက တာဝန္ယူခဲ့တယ္။ ကစ္ကစ္ေဖေဖအလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာက မူႀကိဳေက်ာင္းနဲ႔နီးတယ္။ ကစ္ကစ္မူႀကိဳေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ သူ႔ေဖေဖရဲ႕ရံုးက မဆင္းေသးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ကစ္ကစ္ကို သူ႔ေဖေဖက မူႀကိဳမွာအရင္သြားႀကိဳၿပီး ရံုးမွာလာထားတယ္။ ၿပီးမွ အတူအိမ္ျပန္တယ္။

သူ႔ရံုးမွာ အသက္(၃ဝ)ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိတဲ့ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သံုး၊ ေလးေယာက္ရွိတယ္။ အားလံုးက ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔ထဲကႏွစ္ေယာက္က ကစ္ကစ္နဲ႔စကားေျပာရတာကုိ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ကေလးကို ရိုးရိုးတန္းတန္း စကားေျပာတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ တိရစာၦန္ေလးတစ္ေကာင္ကို ေဆာ့ကစားသလိုမ်ဳိး ဆက္ဆံတယ္။
ဥပမာ- အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ရုပ္မ်ဳိးလုပ္ၿပီး ကေလးကိုေျပးေပြ႔ေတာ့မယ္ပံုမ်ဳိးလုပ္တယ္။ ကေလးကလန္႔ၿပီး ေျပးပုန္းေတာ့ သူတို႔က တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ေမာၾကတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ကို “ဘိုးဘိုး”လို႔ ကစ္ကစ္ကိုအေခၚခိုင္းတယ္။ ကစ္ကစ္က ဘာမွနားမလည္ဘဲ သူတို႔ကို“ဘိုးဘိုး”လို႔ေခၚေတာ့ တဝါးဝါးနဲ႔ေအာ္ရယ္ၾကတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ကစ္ကစ္က သူတို႔အားလံုးရဲ႕အျပဳအမူကိုၾကည့္ၿပီး တစ္ခုခုမွားေနၿပီလို႔ ခံစားမိမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေနရာမွားေနမွန္း သူ မသိသလို စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေတြျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မခန္႔မွန္းမိတယ္။ ကစ္ကစ္ကို သူတို႔က “ဘိုးဘိုး”လို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေခၚခိုင္းတယ္။ ကစ္ကစ္ကမေခၚေတာ့ သူတို႔ကစိတ္ဆိုးဟန္ျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကစ္ကစ္ကို မယဥ္ေက်းဘူးလို႔ဆိုတယ္။ ကစ္ကစ္ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေအာင္ သူတို႔စေနာက္တယ္။ ကစ္ကစ္ကို စေနာက္ၾကတာကို သူ႔ေဖေဖလည္း မႏွစ္သက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ကလည္းျဖစ္ျပန္၊ ဒါဟာ အေပ်ာ္သက္သက္လုပ္တယ္လို႔ထင္ၿပီး သူလည္း သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို မတားျမစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ဒီကိစၥကို စစခ်င္းမွာ ကၽြန္မ မသိခဲ့ဘူး။ ကစ္ကစ္ကလည္းငယ္ေသးေတာ့ ကၽြန္မကို သူခံခဲ့ရတာေတြ ေျပာမျပႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကာလအတန္ၾကာမွ ကစ္ကစ္ဟာ အျပင္လူေတြနဲ႔ေျပာဆိုဆက္ဆံတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈမဲ့တာ၊ စကားေျပာရာမွာ အရင္လို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမရွိတာ၊စကားကို ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေရေရရာရာမေျပာႏိုင္တာ၊ မ်က္လံုးအၾကည့္ေတြက ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ၿပီး ေရွာင္လဲြတာမ်ဳိးကို ကၽြန္မသတိထားလိုက္မိတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူစိမ္းေတြနဲ႔စကားေျပာတဲ့အခါ ပိုသိသာပါတယ္။ ကစ္ကစ္အတြက္ ကၽြန္မအရမ္းစိုးရိမ္ခဲ့မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကိုဘယ္လိုေျဖရွင္းကုသေပးရမွန္း ကၽြန္မခ်က္ခ်င္းအေျဖရွာမရျဖစ္ခဲ့လို႔ ကေလးအေပၚ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕သြန္သင္ဆံုးမမႈကို ကၽြန္မတို႔ျပန္ဆန္းစစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ သူ႔ကို တျခားလူေတြနဲ႔ ပိုဆက္ဆံေျပာဆိုေစခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္စိတ္ကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ေဖေဖနဲ႔အတူ ကစ္ကစ္အိမ္ျပန္လာတယ္။ ကစ္ကစ္ရဲ႕ပံုစံက ငိုထားပံုရလို႔ ဘာျဖစ္လာတာလဲလို႔ ကၽြန္မေမးေတာ့ “ေဖေဖ့ရံုးက ဦးေလးမိုးကေျပာတယ္။ ေဖေဖက သမီးကိုမယူေတာ့ဘူးတဲ့” ေျပာရင္း ကစ္ကစ္ငိုျပန္တယ္။ ကစ္ကစ္ရဲ႕ေဖေဖက သူရံုးမဆင္းခင္ အစည္းအေဝးတစ္ခုတက္ခဲ့ရတယ္။ အစည္းအေဝးက သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ ေနာက္က်မွၿပီးခဲ့လို႔ ရံုးဆင္းခ်ိန္ေက်ာ္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္က ကစ္ကစ္ကို “သမီးရဲ႕ ေဖေဖနဲ႔ေမေမက သမီးကို မယူေတာ့ဘူး။ သမီးကို ဦးေမြးစားဖို႔အတြက္ေပးလိုက္ၿပီ။ ဦးမွာ သားတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ သမီးမရွိတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ။ လာ… ဦးနဲ႔ အိမ္ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ”လို႔ ေနာက္ၿပီးကစ္ကစ္လက္ကိုဆဲြေခၚသြားမယ့္ပံုစံနဲ႔ ေနာက္တယ္။ အဲဒီမွာ ကစ္ကစ္က ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေအာ္ငိုေတာ့တယ္။ ဒီအျဖစ္ကိုသိမွ သူတို႔ရံုးကလူေတြ ကစ္ကစ္ကို အၿမဲစေနာက္တတ္မွန္း ကၽြန္မသိရေတာ့တယ္။

သိသိခ်င္း ကၽြန္မအရမ္းစိတ္တိုမိတယ္။ ေယာက္်ားျဖစ္သူကိုလည္း ကေလးကို မေစာင့္ေရွာက္၊ မကာကြယ္တတ္သူဆိုၿပီး အျပစ္ေျပာမိတယ္။ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ကေလးကိုအႀကိဳအပို႔ကိစၥဆက္မလုပ္ဖုိ႔ ေျပာမိတယ္။ ေယာက္်ားျဖစ္သူကလည္း သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြရဲ႕ ျပဳမူပံုကို မႏွစ္သက္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုစေနာက္တာေတြကကစ္ကစ္ကိုဘာမွအက်ဳိးသက္ေရာက္ေစမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့လို႔ ဒီကိစၥကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ထားခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူနဲ႔ ကၽြန္မအႀကိမ္ႀကိမ္ေဆြးေႏြးခဲ့သလို ကေလးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေရးရာကို သူနဲ႔အတူ စိတ္ျဖာေလ့လာခဲ့တယ္။ အက်ဳိးမသက္ေရာက္ႏိုင္ဘူးလို႔ သူထင္ထားတာေတြဟာ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာျဖစ္လာတာကို သူေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ကစ္ကစ္ဟာ မၾကာခဏ အိပ္ေနရာကေန ငိုရင္း လန္႔ႏိုးလာတတ္တယ္။ ဘာအိပ္မက္မ်ားမက္လို႔ ငိုရတာလဲလို႔ ကစ္ကစ္ကို ကၽြန္မတို႔ေမးေတာ့ ကစ္ကစ္က အိပ္မက္ထဲမွာ ေဖေဖဟာ သူ႔ကိုေက်ာင္းမွာလာႀကိဳၿပီး သူ႔ကိုမေခၚဘဲ တစ္ေယာက္တည္းထားၿပီး ထြက္သြားေၾကာင္းေျပာတယ္။ လူႀကီးရဲ႕ အမွတ္တမဲ့ေနာက္ေျပာင္မႈတစ္ခုက ကေလးငယ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ နက္နဲေၾကာက္ရြံ႔ထိတ္လန္႔ေစခဲ့ၿပီလဲ။

ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္လို႔ အမွတ္တမဲ့ေနာက္ေျပာင္တဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုက ကစ္ကစ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစခဲ့ေၾကာင္းကို ေတြ႔ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကစ္ကစ္ရဲ႕ေဖေဖ အရမ္းေနာင္တရခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မကပဲ ကစ္ကစ္ကို ႀကိဳပို႔လုပ္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ေယာက္်ားျဖစ္သူကို မႀကိဳမပို႔ေစေတာ့တာကလည္း အဲဒီသူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ႏွစ္ေယာက္ကို ကစ္ကစ္နဲ႔ ေပးမဆံု၊ ေပးမေတြ႔ခ်င္ေတာ့လုိ႔ျဖစ္တယ္။ ကစ္ကစ္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္မွာ စိုးလို႔ျဖစ္တယ္။ ကစ္ကစ္ရဲ႕ေဖေဖကလည္း ဒီကိစၥကို အေလးအနက္ထားလာခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ ကၽြန္မအလုပ္အရမ္းမ်ားလို႔ ကစ္ကစ္ကို သြားမႀကိဳႏိုင္တဲ့အခါ သူ႔ေဖေဖကသြားႀကိဳၿပီး ရံုးမွာခဏထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကစ္ကစ္ကို သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ စေနာက္တာကို လံုးဝခြင့္မျပဳခဲ့ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မလည္း ကၽြန္မေယာက္်ားနဲ႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူညီမႈတစ္ခု ယူခဲ့တယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအေပၚ အမွားလုပ္မိခ်င္လုပ္မိပါေစ.. ကေလးအေပၚေတာ့ “အမွား”မလုပ္မိဖို႔ျဖစ္တယ္။ လူႀကီးေတြက ကေလးကို မလိုမုန္းထားလို႔ စေနာက္တာမဟုတ္မွန္းသိေပမယ့္ ဒီလိုစေနာက္တာကို အုပ္ထိန္းသူသေဘာမတူေတာ့ သူတို႔လည္း မစေနာက္ၾကေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ “အမွား”လုပ္မိတဲ့အရာလည္း မရွိခဲ့ေတာ့ဘူး။

ကေလးေတြနဲ႔ “ကစား”တာနဲ႔ ကေလးေတြကို “ေနာက္ေျပာင္”တာက လံုးဝမတူတဲ့အရာႏွစ္ခုျဖစ္တယ္။ “ကစား”တာက ကေလးရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဦးစားေပးတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ ကေလးရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈ၊ ႏွစ္လိုမႈထဲ လူႀကီးရဲ႕စိတ္ကို နိမ့္ခ်ၿပီး ကေလးနားလည္ႏိုင္တဲ့၊ လက္ခံႏိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ ကေလးေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေအာင္ ျပဳလုပ္တာပဲျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုကစားရမွာ ကေလးစိတ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္၊ ရယ္ေမာစိတ္နဲ႔ အသိဉာဏ္ေတြပါဝင္ရပါတယ္။

တစ္ခါက မိခင္တစ္ဦးဟာ ေလွ်ာ္ၿပီးသားအိပ္ရာခင္းကို လွန္းၿပီးေနာက္ သူ႔ရဲ႕၂ႏွစ္သမီးေလးနဲ႔အတူ တူတူပုန္းတမ္းေဆာ့ကစားတာကို ကၽြန္မေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ မိခင္ဟာ ကေလးငယ္နဲ႔ လွန္းထားတဲ့အိပ္ရာခင္းရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ကြယ္ၿပီး ရပ္လိုက္ၾကတယ္။ တူတူေရဝါးလို႔ ေအာ္လိုက္တာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက အိပ္ရာခင္းရဲ႕ဘယ္ဘက္ ဒါမွမဟုတ္ ညာဘက္ကေနေခါင္းျပဴၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ၾကတယ္။ ကေလးရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က ေခါင္းျပဴထြက္လိုက္တိုင္း ေမေမနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုဖို
႔ျဖစ္တယ္။ မိခင္ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က ေခါင္းျပဴထြက္လိုက္တိုင္း ကေလးနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္း မဆံုမိဖို႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ မိခင္ျဖစ္သူက ဘယ္ဘက္ကေန ေခါင္းျပဴထြက္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွာလည္း ဘယ္ဘက္ကေနပဲ ေခါင္းျပဴထြက္တယ္။ ကေလးက ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ ေမေမဘယ္ဘက္ကေန ေခါင္းျပဴထြက္ရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွာ ညာဘက္ကေန ေခါင္းျပဴထြက္လိမ့္မယ္လို႔ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ညာဘက္ကုိေျပးၾကည့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမကို မေတြ႔လိုက္ရဘူး။ အဲဒီလို အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ ေမေမနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုလိုက္ရခ်ိန္ ကေလးက အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီး ေအာ္ရယ္ေတာ့တယ္။ ေမေမက ပထမတစ္ႀကိမ္မွာဘယ္ဘက္ကေန ေခါင္းျပဴထြက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွာလဲ ဘယ္ဘက္ကေန ေခါင္းျပဴထြက္တာကို ကေလးကလည္း ခန္႔မွန္းတတ္သြားတယ္၊ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူလည္း ေမေမနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုႏိုင္ဖို႔ဘယ္ဘက္ကေနပဲ ေခါင္းျပဴထြက္ခဲ့တယ္
ေမေမနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုမိေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ သူေပ်ာ္ရႊင္မိေတာ့တယ္။

ကေလးကုိေနာက္ေျပာင္တယ္ဆိုတာ လူႀကီးေတြက ကေလးရဲ႕မသိတတ္ျခင္းကိုအသံုးျပဳၿပီး ကေလးအမွားလုပ္ေအာင္၊ ငိုယိုေအာင္၊ ေၾကာက္ရြံ႕ေအာင္ တမင္လုပ္တာပဲျဖစ္တယ္။ ဒီလိုရည္ရြယ္ခ်က္က လူႀကီးေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး ကေလးက အရွက္ရ၊ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်မႈရနဲ႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့မႈရတာမ်ဳိး ျဖစ္ေစပါတယ္။

လူႀကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕လက္ထဲမွာ ကေလးကိုေပးမယ့္ ပစၥည္းတစ္ခုခုကိုင္ထားတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးက ကေလးကို စိတ္လိုလက္ရမေပးဘဲကေလးဆီကေနသတ္မွတ္ခ်က္ေတြယူေနခဲ့ေသးတယ္။ ကေလးကို ႏွစ္လိုတဲ့စကားေတြ ေျပာခိုင္းတယ္။ တကယ္လို႔ ကေလးကမေျပာရင္ ေပးမယ့္ပစၥည္းကို ျပန္ယူသြားမယ့္ပံုစံမ်ဳိးလုပ္တယ္။ ကေလးေျပာမွ စိတ္ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေပးလိုက္တယ္။

တခ်ဳိ႕လူႀကီးေတြက ကေလးကိုေျခာက္လွန္႔ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုယူတယ္။ ကေလးက ေယာက္်ားေလးျဖစ္ရင္ကေလးငယ္ရဲ႕အဂၤါကို ျဖတ္ထုတ္လိုက္မယ့္ပံုစံမ်ဳိးလုပ္ၿပီး ေျခာက္လွန္႔တယ္။ တကယ္လို႔ မိန္းကေလးျဖစ္ရင္ သူႏွစ္သက္တဲ့ ကစားစရာအရုပ္ကို ယူသြားမယ့္ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ စေနာက္တယ္။ အရုပ္ကိုဖြက္ထားၿပီး ပစ္ထုတ္လိုက္ၿပီ ဒါမွမဟုတ္ တျခားလူကို

ေပးပစ္လိုက္ၿပီဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ ေနာက္တယ္။ ကေလးက စိတ္လႈပ္ရွားပူပန္ၿပီးငိုမွ အရုပ္ကိုထုတ္ေပးေတာ့တယ္။ လူႀကီးေတြက ဒါကို ေပ်ာ္စရာလိုမွတ္တယ္။ ကေလးေတြက ခဏေလာက္ပဲစိုးရိမ္ပူပန္တာ၊ ငိုတစ္ခ်က္၊ ရယ္တစ္ခ်က္နဲ႔ ၿပီးသြားတာပဲလို႔ ထင္မွတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလိုအျပဳအမူေတြက ကေလးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေရးရာကို ထိခိုက္နာက်င္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုျပဳမူပံုေတြက ကေလးေတြအတြက္ ဘာေပ်ာ္ရႊင္စရာ၊ စိတ္ဝင္စားစရာမွ မေကာင္းတဲ့အျပင္ ကေလးေတြကို လံုၿခံဳစိတ္ကင္းမဲ့ေအာင္၊ မေလးစားရာေရာက္ေအာင္ ခံစားေစပါတယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ မိမိကိုယ္ကိုယ္ေလးစားစိတ္ကို ထိခိုက္ေစၿပီး လူေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ့အခါ အေၾကာက္တရားကို ပိုတိုးေအာင္၊ တျခားလူအေပၚ မယံုၾကည္ရဲေအာင္ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္လာတဲ့အခါ အုပ္ထိန္းသူက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ တားျမစ္ရပါတယ္။ ဒါဟာ ကိစၥအေသးအမႊားမဟုတ္ပါဘူး။   ကေလးငယ္ကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရာမွာ ကိစၥအေသးအမႊားဆိုတာ မရွိပါဘူး။ လူႀကီးေတြရဲ႕အၾကည့္ထဲက ကိစၥအေသးအမႊားဟာ ကေလးငယ္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ ကိစၥႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။


ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံက နာမည္ရမ်က္ေမွာက္ပညာေရးပါရဂူ မစၥတာ Chen က ကေလးငယ္ေတြကို ဒီလိုစေနာက္၊ ေနာက္ေျပာင္တဲ့အျပဳအမူကို လံုးဝဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ေဆာ့ကစားရင္လည္း ကိုယ္က်င့္တရားပညာေပးကို လက္ကိုင္ထားရမယ္လို႔ သူယူဆတယ္။ အၿမဲတမ္း စေနာက္ ေနာက္ေျပာင္ခံရတဲ့ ကေလးငယ္မွာ ကိုယ္က်င့္တရားခၽြတ္ယြင္းတာေတြ ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ- လူႀကီးက ကေလးကို လိမ္ညာတဲ့နည္းနဲ႔ စေနာက္မယ္၊ ကေလးငယ္ စိတ္လႈပ္ရွား စိတ္ေသာကေရာက္တာကိုၾကည့္ၿပီး တဟားဟားရယ္မယ္ဆိုရင္ ကေလးငယ္ရဲ႕စိတ္မွာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သူတစ္ပါးကို မယံုၾကည္ေတာ့တဲ့စိတ္မ်ဳိး၊ လိမ္ညာတတ္တဲ့စိတ္မ်ဳိး ေမြးျမဴလာတတ္ပါတယ္။

ယေန႔ေခတ္ ၿမိဳ႕ျပလူေနမႈစနစ္မွာ အထက္ကေျပာသြားတဲ့ စေနာက္မႈမ်ဳိးနဲ႔ ကေလးေတြကို သိပ္စေနာက္ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြရဲ႕ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚမႈကို စေနာက္တဲ့နည္းကိုေတာ့ အမ်ားအျပားေတြ႔ျမင္ေနရဆဲျဖစ္တယ္။ ကေလးငယ္ေတြဟာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အစေနာက္ခံေနရဆဲျဖစ္တယ္။ ဒီလိုစေနာက္တဲ့အျပဳအမူေတြက အေပၚယံကၾကည့္ရင္ ၾကမ္းတမ္းမႈမရွိဘူးဆိုေပမယ့္ အထက္ကေျပာသြားတဲ့ စေနာက္နည္းေတြနဲ႔ ရိုင္းစိုင္းတာခ်င္းက အတူတူပဲျဖစ္တယ္။ ကေလးအေပၚ မေလးစားတာ၊ ကေလးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကိုပ်က္ျပားေစျခင္းက အတူတူပဲျဖစ္တယ္။

၂ဝဝ၈ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ၂ရက္ေန႔ညက ပီကင္းတီဗီြလိုင္းကေန အစီအစဥ္တစ္ခုကို ကၽြန္မၾကည့္ခဲ့တယ္။ အစီအစဥ္မွာ ေဟေဘၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ၅မႊာပူးကို ဖိတ္ေခၚထားပါတယ္။ ေယာက္်ားေလး ၄ေယာက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါတဲ့ ဒီ၅မႊာပူးေတြက အသက္(၄)ႏွစ္အရြယ္ က်န္းက်န္းမာမာကေလးေတြျဖစ္တယ္။ ၅ေယာက္သား စတူဒီယိုအခန္းထဲမွာ စုေဝးေနၾကတယ္။ ရန္ျဖစ္ျငင္းခုန္ေနတာမ်ဳိးလည္း မရွိဘူး။ မ်က္ႏွာေလးေတြက ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္မို႔ ကၽြန္မကိုဆဲြေဆာင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း စိတ္ဝင္တစားထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္။

အစီအစဥ္တင္ဆက္သူရဲ႕ ပထမဆံုးေမးခြန္းက “ကေလးတို႔ထဲမွာ ဘယ္သူအတိုင္အေတာအထူဆံုးလဲ”ဆိုတာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုေမးခြန္းကိုၾကားေတာ့ ကေလးငါးေယာက္လံုး ေတြေဝသြားတယ္။ စစခ်င္းမွာ သူတို႔က တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ လက္ညိဳးေလွ်ာက္ထိုးၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တျခားတစ္ေယာက္ထိုးတဲ့ေနာက္လိုက္ၿပီး ထိုးၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ကေလးတစ္ေယာက္အေပၚမွာပဲ လက္ညိဳးေတြစုၿပံဳေနေတာ့တယ္။ အဲဒီကေလးက အတိုင္အေတာအထူဆံုးျဖစ္သြားတယ္။ အတိုင္အေတာအထူဆံုးလို႔ လက္ညိဳးထိုးခံရတဲ့ကေလးက ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေကာင္းသူတစ္ေယာက္လို႔ခံစားရၿပီး အေနခက္ေနတယ္၊ ေၾကာက္ရြံ႔ေနတယ္။

အစီအစဥ္တင္ဆက္သူရဲ႕ ဒုတိယေမးခြန္းက “ဘယ္သူက တျခားလူကိုအရိုက္တတ္ဆံုးလဲ”ျဖစ္တယ္။ ကေလးေတြက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ လက္ညိဳးေလွ်ာက္ထိုးၾကျပန္တယ္။ အခ်င္းခ်င္းေဖာ္ထုတ္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ လက္ညိဳးေတြက တစ္ေယာက္ေယာက္ေပၚမွာပဲ စုၿပံဳေနေတာ့တယ္။ အဲဒီ “အရုိက္တတ္ဆံုး” လို႔ လက္ညိဳးထိုးခံရတဲ့ ကေလးက ရွက္ရြံ႔ေၾကာက္လန္႔ေနေတာ့တယ္။

တတိယေမးခြန္းကို အစီအစဥ္တင္ဆက္သူက ဆက္ေမးျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါ ေမးတဲ့ေမးခြန္းက “ေဖေဖရိုက္တာကို ဘယ္သူအခံရဆံုးလဲ”ျဖစ္တယ္။ ကေလးေတြက ေတြေတြေဝေဝနဲ႔ လက္ညိဳးေတြေလွ်ာက္ထိုးၾကျပန္တယ္။ ေနာက္ဆံုး လက္ညိဳးအထိုးခံရတဲ့တစ္ေယာက္က ဘာလုပ္လို ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲ ေျပာမျပတတ္တဲ့ ရွက္ရြံ႔မႈေတြေပၚေနခဲ့တယ္။

ကေလးငယ္ေတြရဲ႕အမူအရာေၾကာင့္ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူေရာ ပရိသတ္ေတြပါ တဝါးဝါးပဲြက်ေနၾကတယ္။ မရယ္တဲ့သူေတြဆိုလို႔ ဒီကေလး ၅ေယာက္ပဲရွိတယ္။ သူတို႔ၾကားမွာရွိတဲ့ အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ခင္မႈက အဆြခံလိုက္ရၿပီ။ လူေတြေရွ႕မွာ နာမည္ဆိုးတံဆိပ္ေတြ အကပ္ခံလိုက္ရၿပီ။ စင္ေပၚတက္စကလို သူတို႔ရဲ႕ပံုစံေတြက ေပါ့ပါးတက္ၾကြမေနၾကေတာ့ဘူး။ သူတို႔တေတြစိတ္လႈပ္ရွားေနၿပီး ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္။

ဆက္လက္ၿပီး အစီအစဥ္တင္ဆက္သူက လြယ္အိတ္လွလွေလးတစ္လံုးကို ယူလာၿပီး “ဒီလြယ္အိတ္က တစ္လံုးပဲရွိတယ္။ ဘယ္သူ႔ကို ေပးမလဲ”လို႔ ကေလးေတြကို ေမးၾကတယ္။ ကေလးေတြကို ဒီလြယ္အိတ္က ဆဲြေဆာင္ေနတယ္။ လြယ္အိတ္ကိုၾကည့္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕အၾကည့္ထဲမွာ လိုခ်င္တပ္မက္မႈေတြပါေနတယ္။ ႏုႏုယ္တဲ့သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဒီလြယ္အိတ္ကို သူတို႔လိုခ်င္ေနၾကမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုနားက နာမည္ဆိုးတံဆိပ္ေတြကပ္ခံရတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳရွိေနေတာ့ ပိုေကာင္းေအာင္ သူတို႔ျပဳမူခ်င္ၾကတယ္။ စစခ်င္းမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေပးဖို႔ သူတို႔ေျပာၾကတယ္။ ဘယ္သူကမွ ကၽြန္ေတာ္ကၽြန္မကိုေပးပါလို႔ မေျပာရဲၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ အႀကီးမကိုေပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အႀကီးမက လြယ္အိတ္ရေတာ့ ဝမ္းသာတယ္။ က်န္တဲ့ေလးေယာက္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သြားတဲ့ပံုစံက သိသာျမင္သာေနတယ္။ ဒါကို အႀကီးမက ခ်က္ခ်င္းေနမသိထိုင္မသာျဖစ္ၿပီး အံႀကိတ္ရင္း အငယ္ဆံုးေမာင္ေလးကို လြယ္အိတ္ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ ဒါကေတာ့ ဘယ္သူမွ ထင္မွတ္မထားတဲ့အရာပါ။ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူက သူ႔ကို ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာခ်ိန္ ကေလးမ ခ်က္ခ်င္းငိုပါတယ္။ တကယ္ရႈိက္ႀကီးတငင္ကို ငိုရွာပါတယ္။ တင္ဆက္သူက ဘာလို႔ငိုတာလဲလို႔ တအံ့တၾသေမးတာကိုေတာင္ သူျပန္မေျဖႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ငိုေနခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ သြက္သြက္လက္လက္ရွိတဲ့ တတိယေမာင္ေလးက “မႀကီးက ညီငယ္ကိုအေကာင္းဆံုးထင္လို႔ ငိုတာပါ”လို႔ ဝင္ေျပာတယ္။ သူရဲ႕ “ရွင္းျပခ်က္”က ပရိသတ္ကို တဝါးဝါးပဲြက်ေစခဲ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ အစီအစဥ္က ကေလးေတြကို ငိုေအာင္လည္းလုပ္ခဲ့သလို မဟုတ္မမွန္စကားေတြလည္း ဆုိေစခဲ့ပါတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕စိတ္ကိုလည္း ေခ်ာက္ခ်ားေအာင္၊ ရႈပ္ေထြးေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီးမွ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူက ေနာက္ထပ္လြယ္အိတ္ ၄လံုးကို ယူလာၿပီး တစ္ေယာက္တစ္အိတ္ေဝေပးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ကေလးေတြ ရယ္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။

ဒီအစီအစဥ္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲ။ သူတို႔တင္ဆက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ တင္ျပမႈေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကဘာလဲ။ တကယ္ကို မစဥ္းစားတတ္ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မဆက္ၾကည့္လို႔ မရေတာ့တာနဲ႔ တီဗီြကိုပိတ္ၿပီး ထထြက္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ ကၽြန္မလည္း စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ၿပီး ငိုမိေတာ့မယ္။

ဒီစာကိုေရးေနရင္း တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ပညာေရးပါရဂူ၊ ေတြးေခၚပညာရွင္၊ စာေရးဆရာတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ Tao Xingzhi ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္မသြားသတိရမိတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးက အဓိပၸာယ္ရွိလြန္းလွတယ္။ ကေလးေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ၾကတဲ့လူႀကီးေတြ ဒီကဗ်ာကို ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္သားထားသင့္ပါတယ္။

ကေလး ကေလး ငယ္တယ္လို႔ လူတိုင္းေျပာၾကတယ္

ကေလးက လူသာငယ္ေပမယ့္ စိတ္မငယ္ပါဘူး

ကေလးကို ငယ္တယ္လို႔ သင္ထင္ရင္

သင္က ကေလးထက္ငယ္တဲ့သူျဖစ္တယ္။

အထူးဂရုျပဳရမည့္အခ်က္

လူႀကီးေတြက ကေလးေတြကို စေနာက္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ထင္ၾကတယ္။ ကေလး စိတ္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေအာင္ စေနာက္တာေလးပဲ၊ ငိုခဏ ရယ္ခဏနဲ႔ ၿပီးသြားတာပဲလို႔ ထင္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီအျပဳအမူေတြက ကေလးကို စိတ္ဒဏ္ရာရေစပါတယ္။ ဒီလိုအျပဳအမူေတြက ကေလးေတြအတြက္ ဘာေပ်ာ္ရႊင္စရာ၊ စိတ္ဝင္စားစရာမွ မေကာင္းတဲ့အျပင္ ကေလးေတြကို လံုၿခံဳစိတ္ကင္းမဲ့ေအာင္၊ မေလးစားရာေရာက္ေအာင္ ခံစားေစပါတယ္။ ခံစားေစပါတယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ မိမိကိုယ္ကိုယ္ေလးစားစိတ္ကို ထိခိုက္ေစၿပီး လူေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ့အခါ အေၾကာက္တရားကို ပိုတိုးေအာင္၊ တျခားလူအေပၚ မယံုၾကည္ရဲေအာင္ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္လာတဲ့အခါ အုပ္ထိန္းသူက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ တားျမစ္ရပါတယ္။ ဒါဟာ ကိစၥအေသးအမႊားမဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးငယ္ကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရာမွာ ကိစၥအေသးအမႊားဆိုတာ မရွိပါဘူး။ လူႀကီးေတြရဲ႕အၾကည့္ထဲက ကိစၥအေသးအမႊားဟာ ကေလးငယ္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ ကိစၥႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ေဆာ့ကစားရင္လည္း ကိုယ္က်င့္တရားပညာေပးကို လက္ကိုင္ထားရပါမယ္။ အၿမဲတမ္း စေနာက္ ေနာက္ေျပာင္ခံရတဲ့ ကေလးငယ္မွာ ကိုယ္က်င့္တရားခ်ိဳ႕ယြင္းတာေတြ ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။
----------------
(တရုတ္စာေရးဆရာမ “Yin Jian Li” ရဲ႕ “မိခင္ေကာင္းကဆရာသမားေကာင္းထက္သာလြန္တယ္”ဆိုတဲ့စာအုပ္ကို ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။)
-----------------
(ႏိုင္းႏိုင္းစေန ၏ Facebook စာမ်က္ႏွာတြင္
ျဖတ္ေတာက္ဘာသာျပန္ထားသည္ကို ( ေမာကၡ )မွာ ႏွစ္သက္စြာ ကူးယူေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။ ဆရာမ ႏိုင္းႏိုင္းစေနမွ ထပ္မံ၍ အျပည့္အစံု ဘာသာျပန္ထားခ်က္ကို ေမတၱာျဖင့္ ေပးပို႔ပါသျဖင့္ ထပ္မံ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။)
Maukkha Education Magazine

Friday, February 14, 2014

ေမြးကင္းစ ကေလး ေရခ်ိဳးနည္း

သမီးေလး မေမြးခင္ ေမေမက ေရခ်ိဳူးပံုေရခ်ိဳးနည္းသင္တန္းကို ျမိဳ႔နယ္က အခမဲ့ လုပ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ တတ္ခဲ့သလို ေဆးရံုေပၚမွာလည္း ကေလးေရခ်ိဳးပံု ထပ္ျပေပးပါတယ္။

ကေလးတေယာက္ ေရခ်ိဳးေပးဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကေတာ့ ေရခ်ိဳးဇလံုတခု..ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာရည္ လက္ကိုင္တာ၀ါအေသးေလးရယ္ ကေလးနားၾကပ္ေတာင္ေလးေတြပါပဲ။ ေရအပူခ်ိန္တိုင္းမဲ့ ကိရိယာေလးလည္း ေဆာင္ခ်င္ရင္ေဆာင္ေပါ့ေနာ္။ ကေလးသုတ္ဖို႔ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါအၾကီးတစ္ထည္ေဆာင္ပါ။ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ ျဖစ္လ်ွင္ပိုေကာင္းပါသည္။

ကေလးတေယာက္ ေရမခ်ိဳးခင္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ရမွာက ေရခ်ိဳးဇလံုထဲကို ေရျဖည့္ပါ။ ေနြမွာဆို ၃၇ ဒီဂရီစင္တီထားပီး ေဆာင္းမွာဆို ၄၀ ဒီဂရီထားေပးပါ။

ေရျဖည့္ထားပီးခ်ိန္မွာ အရင္ဦးဆံုး စားပြဲ သို႔ ကုတင္ေပၚမွာ ကေလးအႏီွးဒိုင္ဗာကို ျဖန္႔ပါ။ အေပၚက ကေလး၀တ္ဖို႔ အက်ီ အတြင္းခံနဲ့ အေပၚအက်ီကို ကေလးခ်ပီး၀တ္လို႔ရေအာင္ တခါတည္းျပင္ေပးပါ။  အဲဒီအေပၚကမွ ကေလး မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါကို တင္ပါ။

ကေလးကို အရင္ႏို႔တိုက္ပီးမွေရခ်ိဳးတာ ပို၍ေကာင္းပါသည္။ဘာလို႔ဆို ေရခ်ိဳးပီး မၾကာခင္ ကေလး ခ်က္ခ်င္းအိပ္တတ္လို႔ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုက္၀ေတာ့ ပို၍ အိပ္သည္ကိုး။ အပူခ်ိန္တိုင္းပါ။ ကဲ ေရခ်ိဳးဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ပါပီ။ သင္တန္းတုန္းကေတာ့ ၃ကီလို ဂရမ္ ရိွတဲ့ အရုပ္နဲ့ လက္ေတြ႔ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ အရုပ္က မလွဳပ္ဘူး ကေလးကေတာ့ လွဳပ္တာေပါ့ေနာ္။ သတိထားပါ။ အထူးသျဖင့္ ကေလးဇက္မလည္ဖို႔ပါ။ ကေလးေရခ်ိဳးေနခ်ိန္မွာ ဧည့္သည္တို႔ ဖုန္းတို႔ ဘာပဲလာလာ ကေလးကို ထားပီး
ဘာမွ မလုပ္ပါႏွင့္။ ကေလးက အေရးအၾကီးဆံုးပါ။

ကေလးကို အထက္ကျပထားတဲ့ အ၀တ္ပံုေပၚမွာ ထားပီး ကေလးအ၀တ္မ်ားကို စတင္ခြ်တ္ပါမည္။ ပီးလ်ွင္ မ်က္ႏွာသစ္သုတ္ပု၀ါ အေသးစားကို ေရေလးဆြတ္ပီး မ်က္ႏွာသစ္ပါမည္။ နဖူး ပါး၂ဖက္ႏွင့္ ႏွာေခါင္းတ၀ိုက္ကို ပြတ္ေပးပါ။ ပီးလ်ွင္ နား၂ဖက္။ ပီးလ်ွင္ လက္ညိွဳးထဲ မ်က္ႏွာသုတ္၀တ္ကို ထည့္ကာ မ်က္စိ ၂ဖက္ကို ခပ္ဖြဖြ ပြတ္ေပးပါ။ အထက္ပါ အဆင့္ပီးလ်ွင္ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါကို ေရျပန္ဆြတ္ပီး ညွစ္ပီးလ်ွင္ ကေလးရင္ဖတ္ေပၚ တင္ေပးပါ။ သို႔မွသာ ကေလးကို ေရထဲခ်လ်ွင္ ေရမလန္႔မွာ ျဖစ္ပါသည္။ ဒါဆိုလ်ွင္ ေရထဲ ထည့္ပါေတာ့မည္။
ေရထဲ ထည့္လ်ွင္ ေျခေထာက္ေလးကေနမွာ ေရထဲကို တျဖည္းျဖည္း ညင္ညင္သာသာ ခ်ေပးပါ။
ခ်သည့္အခါ ဇက္ေအာက္ကေန မိမိလက္တဖက္ကို ပင့္ထိန္းပီးကိုင္ေပးပါ။ က်န္ေသာ လက္တဖက္က ကေလးရဲ့ တံေတာင္ဆစ္ၾကား ဂ်ိဳင္းၾကား ဖင္ၾကား ဒူးေခါင္းၾကားမ်ားကို ရွင္းလင္းေပးပါ။ လည္ပင္းေအာက္ကို လက္ညိွဳးေလးျဖင့္ ဂ်ီးရွင္းေပးပါ။ ဆပ္ျပာကိုင္လ်ွင္ ကိုင္ပီး အထက္ပါေနရာမ်ားကို လုပ္ေပးပါ။ (ကိုယ္ကေတာ့ ေခါင္းပါေလ််ာ္လို႔ရသည့္ ကေလးဆပ္ျပာရည္ကို သံုးပါသည္။ ကိုယ္သံုးသည့္ ဆပ္ျပာရည္က တခါတည္းေရခ်ိဳးဇလံုထဲထည့္ရပါသည္။)
ပီးလ်ွင္ ေခါင္းေလ်ွာ္ပါသည္။ ေယာက်ၤားေလးမ်ား ေရခ်ိဳးေပးလ်ွင္ ေရႊပန္းကိုေသခ်ာ ေဆးေပးရသလို မိန္းကေလးမ်ားကို ဖင္ေသခ်ာေဆးေပးပါ။ ဒီမွာကေတာ့ ၀မ္းသြားထားလ်ွင္ ကေလးအဆီေလးျဖင့္ ေရခ်ိဳးခ်ိန္မွာ ေဆးေပးလ်ွင္ ပိုေကာင္းပါသည္တဲ့။ (ေနာက္တခ်က္ မိန္းကေလးမ်ား ၀မ္းသြားပီး သုတ္သင္သည့္အခါ စအိုေအာက္မွ အထက္မသုတ္မိရန္သတိထားပါ။ အေပၚမွေအာက္သာ သုတ္ေပးပါ။ မိန္းမကိုယ္ထဲ ပိုးမ၀င္ေစရန္ျဖစ္ပါသည္။) ေရခ်ိဳးသည့္ အေပၚပိုင္းကိစၥ ပီးလ်ွင္ ေက်ာဖက္ကို လွန္ပါမည္။ လွန္သည့္အခါ ကေလးဇက္ကို သတိထားပါ။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ကေလးကို လွန္ရာမွ လက္၂ဖက္ျဖင့္ ထိန္းပီး  ေမွာက္ပါမည္။ အမွန္က လက္တဖက္က ေခါင္းကို ထိန္းပီး က်န္တဖက္ရဲ့ လက္မကို ေပါင္ၾကား အေရွ႔ ဖက္မွာထားပီး က်န္၄ေခ်ာင္းကို ေက်ာဖက္မွာ ဆုပ္ကိုင္ပီးေမွာက္ပါေလ။ ကေလးလည္မထြက္ပါ။ ေက်ာကို ေရပြတ္ လည္ပင္း ေပါင္ၾကားေရပြတ္ပီးလ်ွင္ ေရခ်ဳိးျခင္း ပီးပါပီ။
ေရခ်ိဳးေနခ်ိန္မွာ ကေလးကို စကားေျပာေပးပါ။ ဥပမာ သမီးေလးေရ.. ေရခ်ိဳးေတာ့မယ္.. ေရခ်ိဳးရတာ ေကာင္းတယ္ေနာ္..ေပ်ာ္လားသမီးေရ..နဲနဲေလး ၾကီးလာရင္ ေရေဆာ့တတ္လာပီ ဆိုရင္..ဟယ္..သိပ္ေတာ္တဲ့ သမီးေလး... ေရေဆာ့တတ္ေနပီ..အစရိွသျဖင့္ ကေလးေတြကို စကားေျပာပီး ေရခ်ိဳးေပးပါ။ ဥာဏ္ရည္ဖြံ့ျဖိဳးေစပါသည္။

ကေလးကို ေရထဲက စစ္ပီးထုတ္လာလ်ွင္ အထက္ကၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသည့္ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ ေပၚမွာတင္ပီး တခါတည္းမ်က္ႏွာပဲေဖာ္ကာ ပတ္ပီး ေခါင္းကို အရင္သုတ္ပါ။ ပီးတာနဲ့ကိုယ္ကိုသုတ္ပါ။ ကေလးေရေျခာက္ပီဆိုတာနဲ့ ကေလးအႏီွး၀တ္ပတ္ပါ။ (ကိုယ္ကေတာ့ ေပါင္ၾကားကို ေပါင္ဒါအနဲငယ္သံုးပါသည္။ ဆရာ၀န္ေတြ မသံုးခိုင္းပါ။) ပီးလ်ွင္ ရာသီဥတုေၾကာင့္ ကိုယ္တို႔ကေတာ့ ကေလး အသားမပတ္ေစရန္ လိုရွင္းလူးေပးပါသည္။ အားလံုးကို လုပ္ေပးေနရင္း စကားေတြလည္းေျပာေပးပါသည္။ ပီးလ်ွင္ အသင့္ျပင္ထားေသာ ကေလးအက်ီကို ၀တ္ပါသည္။ ကေလးနားမ်ားလည္း သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ႏိုင္ပါသည္။ ေမြးကင္းစျဖစ္သည့္အတြက္ ခ်က္ကိုလည္း အရက္ျပန္ေလးျဖင့္ ပြတ္ေပးပါ။ ကေလးသည္ မၾကာမီ မ်က္စိစင္းပီး အိပ္ခ်င္လာပါမည္။ အခ်ိန္မွန္ေရခ်ိဳးေပးျခင္းသည္ေကာင္းပါသည္။

ဤတြင္ ကေလးေရခ်ိဳးျခင္းပီးပါပီ။

မွတ္ခ်က္။  ကေလးေရမခ်ိဳးခင္ ကိုယ္အပူခ်ိန္တိုင္းသင့္ပါသည္။ 

Monday, February 10, 2014

သမီးေလး..ဖတ္ဖို႔ ၂

ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၀ ရက္ ..သမီးေလး လက္ခုတ္စတီးတတ္ေသာ ေန႔။

သားသမီးေတြဟာ မိဘေတြကို ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မရိွသလို မိဘေတြဟာလည္း သားသမီးေတြကို ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မရိွဘူးတဲ့... ။ ဒီစကားရဲ့ ဦးတည္ရာဟာ.. တကယ္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့မိဘေတြရရိွထားတဲ့ သူေတြအတြက္ နဲ့ မေကာင္းတဲ့သားသမီးေတြ ရထားတဲ့ မိဘေတြအတြက္လို႔ ထင္ပါတယ္။

မိဘတိုင္းေကာင္းတာၾကီးပဲ မဟုတ္သလို သားသမီးတိုင္းလည္း ေကာင္းၾကတာ မဟုတ္ဘူး...အျမဲ အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲ ရိွေနဦးမွာပဲ ။

ကိုယ္တိုင္မိဘ ျဖစ္လာမဲ့သူေတြ ..မိဘျဖစ္ေနသူေတြဟာ... ကိုယ္တိုင္ခံစားခဲ့ဘူးတဲ့ ခါးသည္းတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြထဲက ကိုယ့္သားသမီးေတြကို အေကာင္းဆံုးေပးပါ။ တတ္ႏိုင္သမ်ွ ကာကြယ္ပါ။ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ခ်စ္တတ္ ကာကြယ္တတ္ၾကမယ္ဆိုရင္.. သားသမီးေတြရဲ့ ဘ၀ဟာ ေအးခ်မ္းႏိုင္မွာပါ။ သားသမီးေတြကို မ်က္ကန္းခ်စ္ ခ်စ္ပီး နည္းမွားနဲ့ ကာကြယ္ေပးေနတဲ့ မိဘေတြ အားလံုး သတိေလးနဲ႔ ဆိုဆံုးမေပးႏိုင္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

သမီးေလးအတြက္ ကိုယ္ဟာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ သမီးေလး ျပံဳးေနတာပဲ ျမင္ခ်င္တယ္။ သမီးေလး ကို ေၾကက္ရြံေစျခင္း ထိတ္လန္႔တတ္ေစျခင္း ၀မ္းနဲငိုရိွဳက္တတ္ေစျခင္းတို႔ကို ကိုယ့္ဘဝ တသက္ လံုးဝမေပးဖို႔ ၾကိဳးစားေနမွာပါ။ အသိနဲ့ သတိနဲ႔ကပ္ပီး သမီးေလး အတြက္ အျမဲၾကိဳးစားသြားမယ္။အဲ့ဒီအတိုင္းလဲ လုပ္ေဆာင္ ေနတယ္။ သမီးေလးရဲ့ အေတြးမွာ... ေမေမ့အတြက္ေၾကာင့္ ငါ့ မိဘရ ကံမေကာင္းေလျခင္းဆိုတဲ့ အေတြး ဘယ္ေတာ့မွ ၀င္မလာေစရဘူး... သမီး။
သမီးေလးအတြက္ ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ္ေတြမိဘေတြဆီက ရလာတဲ့ ေကာင္းျခင္းေတြ မွန္သမ်ွ အကုန္ျဖည့္ဆည္းေပးပီး.. ကိုယ္မၾကိဳက္တဲ့အခ်က္ေတြကို ေရွာင္ရွားပီး တတ္ႏိုင္သမ်ွ ေကာင္းမယ္ထင္တာေတြကို သမီးအတြက္ ညႊန္ျပေပးမယ္ ။  သမီးအတြက္ပဲ ေမေမ အေကာင္းဆံုး လုပ္ေပးမယ္။ သမီးေလး စိတ္အနာရမွာေတြ စိတ္ဒဏ္ရာ ရေစမွာေတြကို ေမေမ လံုး၀ မလုပ္ဘူး။ ဒါ..သမီးေလးအတြက္ ေမေမ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲ။  သမီးေလးအတြက္ တသက္တာ လက္ေဆာင္ဆိုလဲ မမွားဘူး။ ဘာကိုပဲ လုပ္လုပ္ သမီးအတြက္ ဆံုးျဖတ္ပီး လုပ္မယ္။ သမီးကို မနာက်င္ မထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး။ ကိုယ္လိုခ်င္လို႔ ယူထားတဲ့ ကိုယ့္သမီးအတြက္ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ေမေမ အျမဲ အဆင္သင့္ပဲ...

Monday, February 3, 2014

သမီးေလးရဲ့ တိုးတက္မွဳ ၃

သမီးေလးေတာင္ ဘာလိုလိုနဲ့ ၅လျပည့္ပီး သိပ္မၾကာခင္ ၆လျပည့္ပါေတာ့မယ္။
သမီးေလးက ေမ်ာက္ရံွဳးေအာင္ေဆာ့တယ္ဆိုရင္ ယံုၾကမလားပဲ...
သမီးေလး ၂လခြဲထဲက ေခါင္းေထာင္ပီး ၃လနဲ့ေမွာက္ ၄လနဲ့ထိုင္ထ ကို မေအကထိန္းေပးရပါတယ္။ သမီး ၅လျပည့္ပီးခ်ိန္မွာ ေဘဘီေ၀့ါကာထဲမွာ ေပ်ာ္ေနပါပီ။ ၄လျပည့္ပီးစေလာက္မွာ မေအက သူ့ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေနကိုင္ပီး မတ္တပ္ရပ္ေဆာ့တာကို ကူေနတာ..သူက မေအကို တရုပ္သူရဲမ်ားလို ေျခ၂ေခ်ာင္းခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္ပီး ေခၚသြားတာ..ဘယ္ေနရာလဲဆိုေတာ့ အရုပ္ေတြထည့္ထားတဲ့ဗံုးဆီရယ္ပါ။ အံ့လဲအံ့ၾသ...ပါရဲ့။ ငယ္၂နဲ့လမ္းေလ်ွာက္ခ်င္ မတ္တပ္ရပ္ခ်င္ေတာ့ ပံုမျမင္ရတဲ့သူေတြက မယံုၾက။ တေန႔ေတာ့ ပံုရိုက္ပီး တင္လိုက္ေတာ့မွ တကယ္ပါလားဆိုတာ သိၾကတဲ့အျဖစ္။ သမီးေလး..သိပ္ေဆာ့ပါတယ္။ စကားေတြလဲ ေျပာပါတယ္။ အသံေတြလည္းထြက္ပါတယ္။ မေအ သီခ်င္းဆိုလည္း သေဘာက်ပါတယ္။ သူ႔ကို အသံစံု လုပ္ျပရင္ သေဘာတက်နဲ့ရီေလ့ရိွပါတယ္။
၃လသမီးေလာက္တည္းက မေအက သူ႔ပါးကိုနမ္းရင္ သေဘာတက် ျပံဳးတတ္တဲ့သမီးဟာ ၄လျပည့္ပီးေနာက္ပိုင္းမွာ မေအ နမ္းတာနဲ့ အသံထြက္ရီတတ္လာပါတယ္။

၃လခြဲေလာက္မွာ လူတတ္ၾကီးလုပ္ပီး ႏို႔ဗူးကိုလက္၂ဖက္နဲ့ကိုင္ပီးေသာက္ပါတယ္။ ရီလည္းရီရတယ္။ ေသခ်ာမကိုင္တတ္ေတာ့ ပါးစပ္ကေနေခ်ာ္ထြက္တာေပါ့။ ျပင္ေပးလည္းမၾကိဳက္ခ်င္ဘူး။
မေအ ကိုင္တဲ့ဟာ မွန္သမ်ွ အကုန္စိတ္၀င္စားပါတယ္။ မေအ ဘာလုပ္လုပ္ အကုန္ပါခ်င္ပါတယ္။ အခုမ်ားဆို မေအကို အေပ်ာက္ကိုမခံပါဘူး။ အခ်ြဲပိုလာပါတယ္။ မငိုပဲ ေအာ္တတ္လာတယ္။ မေအက မၾကည့္ရင္ ေအာ္တာတိတ္ပီးၾကည့္ရင္ ဆက္ေအာ္ပါတယ္။  လိုခ်င္တာ လုပ္ခ်င္တာဆိုလည္း အင့္အင့္နဲ့ ေတာင္းဆိုတတ္လာပါတယ္။ မေအခမ်ာ..အခုေတာ့ အိမ္သာသြားလည္းမေျဖာင့္ ေရခ်ိဳးလည္းမေျဖာင့္ပါဘူး။ ခုေတာ့..အိမ္သာသြားလည္းတူတူေပါ့။

အခုဆို သမီးကိုေရခ်ိဳးရင္ မေအပါစိုလို႔ သားအမိေတြ heater ဖြင့္ပီးတူတူခ်ိဳးရပါတယ္။ သမီးက ေရကိုတအားေဆာ့တတ္ေနပီ။ ထိုင္လို႔လည္းရေတာ့ လက္ေတြနဲ့တအားေဆာ့ ေျခေတြနဲ့ကန္ေပါ့။ မေအဟင္းခ်က္လည္းပါခ်င္ပါတယ္။ ဟိုဟာကိုင္ဒီဟာကိုင္လုပ္ခ်င္တာ။ မေအခမ်ာ ဘာလုပ္လုပ္ မလြပ္လပ္ၾကီးနဲ့ေပါ့။
သမီးေလးက မေအလက္ထဲကေန သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာကို သြားပီး မ်က္စိေရွ႔ရိွသမ်ွဟာေတြ ဆြဲခ်ပါတယ္။ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္က အသံထြက္တာေတြ သေဘာက်ေတာ့ အဲ့ဒါကိုလည္းေဆာ့ပါတယ္။ ေဘာလံုးအေရာင္စံုဆိုလည္းအလြတ္မေပးပါဘူး။ ေရသန္႔ဘူးဆိုလည္း
 ေဆာ့ရတာၾကိဳက္ေလရဲ့။ သူ႔ကစားစရာ အရုပ္ေတြဆိုလည္း မလြတ္ရဘူး။ သီခ်င္းဆိုလည္းၾကိဳက္ တီဗြီဆိုလည္း မလြတ္တမ္းၾကည့္လို႔ ေနာက္ဆံုးေမေမက မၾကည့္ပဲ ပိတ္ပစ္ရတဲ့အထိပါပဲ.။ တီဗြီက လာတဲ့ ေၾကာ္ျငာဆိုလည္းၾကိဳက္လို့..ကိုယ့္မွာ က်ိတ္ရီရေသးတယ္။ အသံထြက္တဲ့ဟာ လက္နဲ့ႏိွပ္တာကို ဆရာမက ေျခေထာက္နဲ့ကန္လိုကန္ရဲ့ တခါတေလက်ေတာ့လည္း မေအကို ကိုင္ခိုင္ပီးသူက အေပၚက ခုန္ေလရဲ့။ သူထိုင္ပီး တခါတခါအိပ္ေလ့ရိွတဲ့ ပုခက္ထဲကေနလည္း ကုန္းကုန္းထတဲ့အျပင္ ေအာက္ကပစၥည္းေတြကို ကုန္းပီးကိုင္လို႔ ေမေမ့မွာ ျပဳတ္က်မွာေတာင္ စိုးရိမ္ေနရပီ။

ညညဆိုလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ့မအိပ္လို႔ ဆူရေသးတယ္။ သူ႔ကိုဆူရင္ ကိုယ္ရီခ်င္တာကို ေအာင့္ထားရတယ္။
ဘာလို႔ဆို သူ႔မ်က္လံုးျပဴးပီး မေအကိုလွန္လွန္ၾကည့္တာ။ မေအက မျပံဳးမခ်င္း လွန္ၾကည့္ေနတာ။ တခါတေလေတာ့ သနားလို႔ ျပံဳးျပလိုက္ရင္ ေက်နပ္ပီး မအိပ္ေတာ့ျပန္ေရာ.. အဲ့ဒါနဲ့ သူ႔ကို ဆူပီးတာနဲ့ သူမ်က္လံုးျပဴးၾကည့္ပီဆိုတာနဲ့ ႏို႔တိုက္ပီး ေခါင္းေလးကိုသတ္ေပးမွ ျငိမ္တယ္။ ႏို႔မိုဆို ေသြးတိုးက
စမ္းခ်င္ေသးတာ။ 

အခုဆို သူ႔ေဖေဖကို ျမင္တာနဲ့... ေမေမ့ကိုယ့္ေပၚကေန ထြန္႔ထြန့္ကိုလူးေနတာပဲ ။။ အေဖကိုၾကည့္လိုက္ အသံထြက္လိုက္ မေအေပၚမွာ ဂဏွာကိုမျငိမ္ဘူး။ ေဟာ...သူ႔ေဖေဖလဲေခၚေရာ မေအေပၚကမခြါခ်င္ဘူး။ ငိုေရာ။ အဲသည္လို.. ။ကိုယ္က ဒါေၾကာင့္သူ႔ကို ညိဳျမလို႔ေခၚတယ္။ သမီးမွာ ကိုယ္ေခၚဘူးတဲ့နာမည္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲေလ..။သူေမြးစတုန္းကေပါ့...။  ႏို႔စိုရင္ အငန္းမရစို႔လြန္းလို႔ အငန္းမရေဒ၀ီ လို႔။ ငိုရင္လဲ အသံျပဲလြန္းလို႔ ျပဲလန္စိန္လို႔ ေဆာ့လြန္းတဲ့အခါ ဆူးဆလပ္ ေဒ၀ီတို႔ေပါ့။

သမီးေလးက သတၱိဂဲ။ ေဆးထိုးရင္ သူမ်ားကေလးေတြလို ငိုေၾကာမရွည္ဘူး။ ၁မိနစ္ဆိုအိုေကပဲ။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ သမီးေလးက ဖ်ားတာ သိပ္မရိွေသးဘူး။ ဟိုးတေလာက ေဆးထိုးပီး တခါဖ်ားတာပဲရိွေသးတယ္။ သမီးေလးက သူမ်ားကေလးေတြနဲ့ ယွဥ္ရင္သိပ္မထြားဘူး။ ေမြးစက ထြားေပမဲ့ သူက ပံုမွန္ပဲထြားတယ္။ ႏို႔မွသိပ္မစို႔တာကိုး။ မေအႏို႔ပဲစို႔တာမ်ားတယ္။ အရမ္းေဆာ့လို႔ သိပ္မဖြံ႔ဘူးထင္တယ္။ အစားေကြ်းရင္ေတာ့ ဘယ္လိုလာမလဲမသိဘူး။

သမီးရဲ့အျပံဳးက ေမေမ့ကို ကိုင္လွဳပ္သလို ေဖေဖ့ကို အေမာေျပေစတဲ့ ေဖေဖ ေမေမရဲ့အားေဆးေပါ့..သမီးေလးေရ..။ သမီးေလးကို နမ္းရရင္ ..ေမေမ့အေမာေတြ အားလံုးေျပတယ္..သဲတုံေလးေရ..

အခုဆို သမီးေလး ၆လျပည့္တဲ့ေန႔က်ရင္ သမီးကို ပထမဆံုးအစာေကြ်းရေတာ့မွာမို႔ ေဖေဖေရာ ေမေမေရာ စိတ္ေတြ လွဳပ္ရွားေနတယ္..သဲေလးေရ..။ ပထမဆံုး စ စားရမဲ့သမီးေလးအတြက္ ပန္းကန္ေတြ ခြက္ေတြနဲ့ ေမေမထိုင္ခံုေလးေတြ ျပင္ေပးေနတယ္။ သမီးေလး အစားေကြ်းဖို႔ ေမေမ ျမိဳ႔နယ္ကလုပ္တဲ့သင္တန္းလဲ တက္ပီးသြားပီ...။ တခုေတာ့ ရိွတာေပါ့..ေမေမပိုအလုပ္ရွဳပ္ပီေပါ့..ကြယ္။
 သမီးရယ္.. အိပ္ပါေတာ့အိပ္ပါေတာ့ေျပာတာကို မအိပ္ပဲနဲ့ ျပံဳးျပံဳးျပေနတဲ့ ရွဴမျငီးတဲ့ ခ်စ္သမီးေလး
Add caption