ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အေတြ႔အၾကံဳ သင္တန္းမ်ားႏွင့္ေဆးရံုတက္ျခင္း အေတြ႔အၾကံဳ

ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ ဒီမွာစစ္ေဆးနည္း အဆင့္ဆင့္က မွန္တာေျပာရရင္ ဘာေတြစစ္ေနမွန္းေတာ့သိဘူး။ ဟီးဟီး.. သူတို႔ လုပ္ခိုင္းသမ်ွ လုပ္လိုက္တာၾကီးပါပဲ..။
ကိုယ္၀န္ရိွစကေန ၄လ အထိ ၁လ၁ၾကိမ္ စစ္ပါတယ္။ပထမဆံုးလမွာ ဆီး..ေသြးနဲ့ အေတာ္မ်ားမ်ားစစ္ပါတယ္။ ၁လ ၁ခါကေတာ့ ဆီးအျမဲစစ္ပါတယ္။ ၅လနဲ့ ၇လမွာ တခါ ဆီးအျပင္ ေသြး၄ခါေဖာက္စစ္ပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ ၄လေက်ာ္ပီဆိုတာနဲ့ ၁လတခါကေန ၂ပတ္၁ခါ စစ္ေဆးမွု လုပ္ပါတယ္။ ၇ လေက်ာ္တာနဲ့ ၁ပတ္ ၁ခါ စစ္ေဆးပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ ၃၅ ပတ္ကေနစပီး ကေလးရဲ့ ႏွလံုးခုန္ႏွုန္းကို ၁ပတ္၁ခါ နာရီ၀က္ တိုင္းပါတယ္။ ကေလးလွဳပ္ရွားမွုကို ၾကည့္တာပါ။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္တေယာက္ဟာ ၃၇ ပတ္ေက်ာ္ရင္ ေမြးဖြားဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါပီ။ အပတ္၄၀ ဆိုရင္ေတာ့ ပိုေကာင္း တာေပါ့ ေနာ္။ သမီးကို ၃၈ပတ္ေက်ာ္မွာ ေမြးပါတယ္။

ကိုယ္၀န္ ၅လ အခ်ိန္မွာ စစ္ေဆးမွူေၾကာင့္ ကိုယ္ဟာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ ဆီးခ်ိဳ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစားအေသာက္ကို ညိွထိန္းပီးစားရပါတယ္။ အစားအေသာက္နဲ့ ကယ္လိုရီထိန္းနည္း ေသခ်ာသင္ေပးပါတယ္။ ငွက္ေပ်ာသီး အလြန္စားတဲ့ အက်ိဳးေၾကာင့္ ဆီးခ်ိဳျဖစ္သြားသလို အခ်ိဳရည္ေသာက္သံုးျခင္းေၾကာင့္လိုဆိုပါတယ္။ အဆီ မစားပဲ အကင္နဲ့အျပဳတ္ အျပင္ မ်ွတေအာင္အစံုစားလိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ဟာ သိသိသာသာက်သြားပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ပီ ဆိုလ်ွင္ ၇ ကေန ၁၀ ကီလိုထိ တက္ေပမဲ့ ဒီမွာ ၇ အထိပဲ တက္ခိုင္းပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြက အေလးခ်ိန္ သိပ္တက္တာမၾကိဳက္ပါဘူး.။

ဒီမွာ တက္သမ်ွ သင္တန္းေတြထဲမွာ ျမိဳ႔နယ္က လုပ္ေပးတဲ့ အခမဲ့သင္တန္း ေတြမွာ အစားစားပံုကိုပါ သင္ေပးပါတယ္။ အခ်ိန္မွန္ အစာစားျခင္းဟာလည္း ဆီးခ်ိဳကို ထိန္းေပးပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ပီဆိုတာနဲ့ လူေတြက ထင္ေနတာ ၂ေယာက္စာ စားဖို႔ပါပဲတဲ့။ ဒါက အရင္က ေခတ္ေအာက္တဲ့ အေတြးအျမင္ေတြပါ။ ေခတ္သစ္မွာ ဥေရာပအေနာက္ႏိုင္ငံ ေတြနဲ့ အေမရိကန္အပါအ၀င္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာပါ ကိုယ္၀န္ေဆာင္တစ္ေယာက္ဟာ သူေန႔စဥ္စားသံုးေနတာထက္ ပိုပီး ဘာမွစားစရာမလိုပါဘူးလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ အထဲက ကေလးဟာ မိခင္ဆီမွာရိွတဲ့ အေသြးအသားေတြထဲက စုတ္ယူစားသံုးေနႏိုင္လို႔ပါပဲတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကေလးဟာ ကိုယ္အစားထိန္းလိုက္ေပမဲ့ ၃၂၀၆ ဂရမ္ရိွပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ သူ႔ေၾကာင့္ ေသြးအားနည္းသြားပါတယ္။ ကိုယ္စားရတဲ့ အစာက မနက္စာ ပံုမွန္စားပါတယ္။ မနက္စာကို ႏြားႏို႔ ဒါမွမဟုတ္ ဒိန္ခ်ဥ္ ဒါမွမဟုတ္ ထမင္းနဲနဲ ဒါမွမဟုတ္ ေပါင္မုန္႔၂ခ်ပ္ပါ။ မလိုင္၁လံုးေပါ့။ခ်ိစ္လဲ ၂ျပားေလာက္စားလို႔ရပါတယ္။  ေထာပတ္နဲ့ မယိုးနိစ္ ေပးမစားပါဘူး။ မယိုးနီးစ္မွာပါတဲ့ ကီလိုရီဟာ အစားအရာေတြစားတာထက္ ကီလိုရီမ်ားပါတယ္။ အသီးစားခ်င္ရင္ ငွက္ေပ်ာသီးတျခမ္း ဖရဲသီးတစိတ္ စေတာ္ဘယ္ရီ၃-၄ လံုး ေပါ့။ တၾကိမ္မွာ အကုန္မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ ကီလိုရီတြက္ပီး စားရတာပါ တေန႔ကို ကီလိုရီ ၁၅၀၀ ထိပဲ စားခိုင္းတာပါ။ ထမင္းဆိုလည္း အမ်ားၾကီး မစားခိုင္းပါဘူး။ အေၾကာ္ေတြမစားခိုင္းပါဘူး။ ဒါက စားေသာက္ျခင္းဆိုင္ရာ အေတြ႔အၾကံဳပါ။

အျခားသင္တန္းကေတာ့ ျမိဳ႔နယ္နဲ့ေဆးရံုမွာ အမ်ိဳးသားနဲ့တူတူတက္ရတာကေတာ့ ဗိုက္နာခ်ိန္မွာ ေနပံုထိုင္ပံုနဲ့ ႏိွပ္နယ္နည္းေတြပါပဲ။ေဆးရံုမွာ တက္ရတာကေတာ့ ပိုက္ပိုက္ေပးရပါတယ္။
အဲဒီ သင္တန္းမွာကေတာ့ ဘာေတြ သင္လဲဆိုေတာ့... ဗိုက္ဘယ္လိုပံု နာတယ္ဆိုတာကေနစပါတယ္။ ဗြီဒီယိုနဲ့လဲရွင္းပါတယ္။ ဗိုက္နာတာစိတ္ပီး ၁၀ မိနစ္ဆက္တိုက္စိတ္စိတ္နာမွေဆးရံုက လာခဲ့ဖို႔ လက္ခံပါတယ္။ နာလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ဆို မေမြးႏိုင္ေသးဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဗိုက္နာခ်ိန္မွာ အသက္ရွဴနည္း က အရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။ ျဖည္းျဖည္းနဲ့ မွန္မွန္ ရွဳပီး ဖူးဆို အသက္ရွဴထုတ္ရတာပါ။ ဗိုက္နာခ်ိန္မွာ relax အေနအထားျဖစ္ဖို႔. ကိုယ္သက္သာသလိုေနခိုင္းတာပါ။ တေယာက္နဲ့တေယာက္ သက္သာေစတဲ့ ပံုစံက တူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲလိုနာခ်ိန္မွာ ခင္ပြန္းက ႏိွပ္နယ္ ျပဳစုေပးတာ ယပ္ခပ္ေပးတာ ေရတိုက္တာ အစရိွသျဖင့္ ေဘးကေန အားေပးကူညီဖို႔အတြက္ သင္တန္းေပးတာပါ။ ဗိုက္နာပံု ကေလးေမြးပံု ကေလးေခါင္းဘယ္လိုစတိုးပံု ေခါင္းထြက္ပီဆိုတာနဲ့ ကိုယ္ကို ဘယ္လိုလွည့္ပီးထုတ္ပံု အစရိွတာေတြကို ရုပ္ပံုအျပင္ မိန္းမကိုယ္ထဲကေလးထည့္ပီးျပတာပါ။ နာမယ္ဆိုတာသိေပမဲ့ အဲဒီအနာကလြန္ရင္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးေလးကို ေတြ့ခြင့္ရမယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ့ ေမြးပါလို႔ဆိုပါတယ္။ အဲဒီသင္တန္းကေတာ့ ကိုယ္၀န္ ၃၅ ပတ္ေက်ာ္မွ တက္ရတာပါ။

ဒီမွာက ဗုိက္နာခ်ိန္မွာ အေရးေပၚကား ေခၚခြင့္မရိွပါဘူး။

ေဆးရံုမတက္ခင္ ေဆးရံုတက္ဖို႔ အဆင္သင့္ျပင္ထားရမဲ့ ပစၥည္းေတြကို နာ့စ္မေတြက ကိုယ္၀န္၃၅ ပတ္မွ စေျပာပါပီ။ မွန္တာေျပာရရင္ တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ပစၥည္းမ်ားပါ။ နာ့စ္မက ပစၥည္းနမူနာေတြပါ ျပေပးပါတယ္။
ဥပမာ..ကပ္ခြါေဘာင္းဘီ..တို႔ ရာသီလာရင္ခံတဲ့ဟာ အထူအၾကီးစား (၁ေတာင္ေလာက္ရိွတာ)တို႔ အလတ္ အေသးတို႔ေပါ့.ေနာက္ပီး ေမြးရင္၀တ္တဲ့ ဒူးေလာက္ရွည္တဲ့ ရင္ခြဲထားတဲ့အက်ီံတို႔ေပါ့။ ျမင္ဖို႔မေျပာနဲ့ ၾကားေတာင္မၾကားဖူးပါဘူး။ သူတို႔ေျပာမွ ကမန္းကတန္းေျပး၀ယ္ရတဲ့ ပစၥည္းေတြေပါ့။ က်န္တာကေတာ့ ကေလးအႏီွး ကေလးဖင္သုတ္ပု၀ါ ႏို႔သုတ္ပု၀ါ လူၾကီးေရခ်ိဳးဖို႔ တာ၀ါအေသးအၾကီး ကိုယ္သံုးဖို႔တစ္ရွဴး လိပ္ သြားပြတ္တံသြားတိုက္ေဆးေပါ့။ ေဆးရံုတက္လက္မွတ္တို႔ကို တခါတည္းအိတ္ထဲအဆင္သင့္ျပင္ထားခိုင္းတာပါ။

ေဆးရံုမတက္ခင္မွာလဲ ေဆးရံုအခန္းအေျခအေနေတြကို ရွင္းျပေပးပါတယ္။ ဒါကဗိုက္နာခန္းေပါ့..အခန္းထဲမွာ ကုတင္၁လံုး စားပြဲ ကုလားထိုင္နဲ့ ဗိုက္နာေထာက္ကူ ပစၥည္းေတြ ရယ္ ကေလးႏွလံုးခုန္ႏွဳန္းတိုင္းတဲ့ဟာရယ္ပါပါတယ္။ အဲဒိအခန္းကေန သားအိမ္ ၁၀ စင္တီပြင့္ပီဆို ေမြးခန္းထဲကို ၀င္ခိုင္းပါတယ္။ ေမြးခန္းထဲကိုပါ အမ်ိဳးသား ေခၚခြင့္ရိွပါတယ္။ ေမြးခန္းထဲက ကိရိယာေတြကို ျပေပးပါတယ္။ ပီးေတာ့ ေမြးလာတဲ့ အခါ ကေလးကို ဘယ္လိုထားပါတယ္ဆိုတာပါ ရွင္းျပေပးပါတယ္။ ပီးေတာ့ ေမြးပီးရင္ ေနရမဲ့အခန္းေတြ လိုက္ျပေပးတယ္။ အိမ္သာေရခ်ိဳးခန္းပါ လိုက္ျပေပးတာေပါ့။ ေရခ်ိဳးခ်ိန္သတ္မွတ္ထားလို႔ ခ်ိဳးခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကုတင္နံပါတ္ေရးခိုင္းတာေတြကိုပါ ရွင္းျပပါတယ္။ အစားအေသာက္ကိုလဲ ဘာမစားတာလဲေမးပါတယ္။ဒါေတြက ေဆးရံုမတက္ခင္မွာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္တာေတြပါ။

တကယ္ တန္း ကိုယ္ဗိုက္နာလာပါပီ... အိုးမိုင္ဒါလင္...နာ..နာ...နာ ေပါ့..။ ကုိ႔ နာတယ္..အင့္ဟင့္ဟင့္... ဆို သူလဲ မနားတမ္း ေက်ာေလးကိုသပ္ ႏိွပ္နယ္ေပးေပါ့။ နာလြန္းတာဟာ ပထမအဆင့္နာတာ ဒုတိယအဆင့္နာတဲ့အခါ ပထမဆင့္နာတာဟာ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သားအိမ္ပြင့္ေဆးလဲမေပးတဲ့အခါ ကိုယ္ဟာ ျပန္မစဥ္းစားခ်င္ေလာက္ေအာက္ကို နာလွပါတယ္။ အရပ္ကလဲ ေပမီွေထာက္မီွ အင္တာေနရွယ္နယ္ အာရွအရပ္ဆိုေတာ့...။ ေန႔ေတြညေတြ ေျပာင္းပီး ၂ည၃ရက္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေရမႊာေပါက္ေနတာ ၾကာပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးခြဲလိုက္ရတာပါ။ ကိုယ္ေဆးရံုေရာက္ေရာက္ခ်င္းပါပဲ..ကိုယ္ပါလာတဲ့ အိတ္ထဲက အက်ီေတြေဘာင္းဘီေတြ ပက္ေတြထုတ္ပီး နာ့စ္မက ကိုယ္တိုင္လဲေပးတာပါ။ ျမန္မာျပည္က ကိုယ့္အတြက္ အထူးအဆန္းေပါ့။ ထမင္းလာပို႔တာလဲ နာ့စ္ေတြပါပဲ။ ဗိုက္ေလးလာႏီွပ္ေပးတာလဲ နာ့စ္ေတြပါပဲ။ ေအာ္ဟစ္ဆူပူေငါက္ငန္းျခင္း လံုး၀မရိွပါဘူး။ အဲလို နာခန္းကလဲ အခန္းကန္႔ထားေတာ့ ေအာ္ခ်င္သလိုသာ ေအာ္ေပေတာ့ေပါ့.. ခ်စ္ခ်စ္လဲ ကိုယ့္ညည္းသံၾကားမွာ အရူးတပိုင္းပါပဲ။ နာပါတယ္ဆိုမွ သူက ရီစရာေတြ လာေျပာ ကိုယ္နာတာကို ဗီဒီယို ရိုက္ထားတာ မသိလိုက္ပါဘူး။ သမီးေလးကို ျပမလို႔တဲ့။

ခြဲဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ခ်ိန္မွာလည္း စေနမေမြးေရးအတြက္ ခ်စ္ခ်စ္နဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ အက်ိတ္အနယ္ေဆြးေႏြးရတာပါ။ ေနာက္ဆံုး ေသာၾကာည ၉နာရီေက်ာ္မွခြဲဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါပီ။ ခြဲခန္းထဲကိုပါ ခ်စ္ခ်စ္လိုက္လာပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြနဲ့ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုခြဲ့မဲ့ဆရာ၀န္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ကိုတြန္းလွဲေပၚတင္ေပးပါတယ္။ ဗိုက္နာခန္းက ပစၥည္းေတြကို နာ့စ္က ဖိနပ္ကအစ သိမ္းပီး ခြဲပီးကိုယ္ေနရမဲ့အခန္းဆီယူသြားေပးပါတယ္။ ခြဲခန္းထဲမွာ ခြဲစိတ္မဲ့ဆရာ၀န္ ေမ့ေဆးဆရာ၀န္ အကူဆရာ၀န္နဲ့ နာ့စ္၂ေယာက္အျပင္ ကေလးဆရာ၀န္ပါ အဆင္သင့္ၾကိဳေနၾကပါတယ္။ ကေလးထြက္လာရင္ ကေလးသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပီး အေႏြးေပးတဲ့ကေလးရံု အေသးထဲမွာ ကေလးဆရာ၀န္က ေစာင့္ေနပါတယ္။ ေမ႔ေဆးစေပးပါပီ... ပုဇြန္ထုပ္ေကြးခိုင္းပါတယ္။ ရင္ဗတ္ကေန ေအာက္ပိုင္းအထိ ေပးတာပါ။ ထိုးပီးတာနဲ့ခ်က္ခ်င္း ေအာက္ပိုင္းတခုလံုး ထံုသြားပါတယ္။ ဘာမွမခံစားရေတာ့ပါဘူး။ ေရခဲတားတဲ့အထုပ္နဲ့ တကိုယ္လံုးကိုစမ္းပီး ေမးတာပါ။ မ်က္ႏွာနဲ့လည္ပင္းရင္ညႊန္႔ကေအးတာကိုသိတာ။ ေမ့ေဆးဆရာ၀န္က လိုအပ္တဲ့ တေနရာစီကိုတိုင္းပီး ေမးတာပါ။ ခြဲခန္းက နဲနဲပူေနေတာ့ ကိုယ္က ဆရာ၀န္ကို က်ေနာ္က ပူရင္ အသက္ရွဴၾကပ္တတ္တယ္.. အခန္းကပူတယ္လို႔ေျပာေတာ့.ကေလးထြက္လာရင္ ေအးလို႔မရဘူးလို႔ေျပာပီး.. မပူပါနဲ့တဲ့ တခုခုျဖစ္တာနဲ့ ဒီမွာရိွတဲ့ ေအာက္ဆီဂ်င္တို႔ ဘာတို႔ အသက္ကယ္တဲ့ စက္ေတြ အမ်ားၾကီးရိွပါတယ္တဲ့။ကေလးေမြးပီးမွ နဲနဲျပန္ေအးေပးမယ္တဲ့။

ကိုယ့္ကို လည္ပင္းကစပီး ေအာက္ပိုင္းကို မျမင္ရေအာင္ကာလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ့္ ေခါင္းဖက္မွာ ေမ့ေဆးဆရာ၀န္ၾကီးက တခ်ိန္လံုး ကိုယ္နဲ့စကားေျပာေပးေနပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာ ဆိုးလို႔တဲ့။ မအိပ္ရဘူးဆိုပဲ။ ကိုယ့္ေအာက္ဖက္မွာ ဆရာ၀န္ေတြ ခြဲေနပါပီ။ ကိုယ္ပဲ မၾကားလို႔လား မသိပါဘူး။ စစခ်င္း သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း တူတူခြဲၾကစို႔ ဆိုတဲ့စကားကလြဲပီး က်န္တာ ဘာမွမၾကားရပါဘူး။ ေနာက္ ကေလးထြက္ပီဆိုတာ ၾကားရပီး ခနေလး ခေလးကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပီးမွ ၾကည့္ေနာ္တဲ့ ။ ကေလးက ဖေအတူတဲ့။ ခြဲခန္းထဲ၀င္ေတာ့ ၉နာရီပါ။ သမီးေလးကို ၉နာရီ၃၅မိနစ္မွာ ေမြးပါတယ္။ ေမြးတာနဲ့ တခါတည္း နာရီမွတ္ေပးပါတယ္။ ခေလးကိုသန္႔စင္ေပးပီး သမီးေလးကို လာျပပါတယ္။ သမီးဆံပင္ေတြက အမ်ားၾကီးနဲ့ မဲနက္ေနတာပါပဲ။ သမီးလက္ကေလးကို ကိုင္ပီးၾကည့္ရတာနဲ့တင္ အရင္ဗိုက္နာခဲ့ဖူးတာေတြ အကုန္ေမ့ပလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ သမီးကို ကေလးမ်ားအခန္း ယူသြားမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ၉နာရီ ၄၅ မွာ ခြဲစိတ္ျခင္းအမွူ ေအာင္ျမင္စြာပီးဆံုးခဲ့ပါပီ။ သမီးေလးကို ယူသြားပီးတာ့ အခန္းအပူခ်ိန္ကိုေလ်ွာ့ေပးပါတယ္။ ေလ်ွာ့ေပးပီးေၾကာင္းလည္း ကိုယ့္ကိုေျပာပါတယ္။ ကိုယ္လည္း ဆရာ၀န္ေတြ နာ့စ္ေတြကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပီး ကိုယ့္ကို ခြဲတဲ့ဆရာ၀န္ ကိုယ္တိုင္ တြန္းလွည္းကိုတြန္းပီး ခြဲခန္းထဲက ထြက္ပါတယ္။လူနာကုတင္ကို ေခါင္းကဆရာ၀န္ျဖစ္ပီး ေျခပိုင္းက နာ့စ္၁ေယာက္က တြန္းေပးတာပါ။ ခြဲခန္းအထြက္မွာေတာ့ စိုးရိမ္ေနတဲ့ ခ်စ္ခ်စ္ကို ေတြ႔ေတာ့ သမီးေလးကို ေတြ႔ပီးပလားေမးေတာ့ ေတြ႔ပီးပီတဲ့။ သူကထင္တာ သမီးကို သူအရင္ေတြ႔တာဆိုပီး ဂုဏ္ယူပါေသးတယ္။

ဒီမွာက ကေလးကိုရိုးရိုးေမြးရင္ ၁ပတ္ ခြဲေမြးရင္ ၁၀ ရက္ ေဆးရံုတက္ရပါတယ္။ ေဆးရံုတက္ေနစဥ္ ပရိုက္ဗိတ္နဲ့ အမ်ားသံုးအခန္း ဘယ္မွာေနမလဲေမးပါတယ္။ အမ်ားသံုးခန္းမွာမွ ၄ေယာက္ခန္း ၅ေယာက္ခန္းဆိုပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ ၂ခန္းထပ္ခြဲပါတယ္။ ပရိုက္ဗိတ္အခန္းက၁ခန္းေလာက္ပဲရိွတာမ်ားပါတယ္။ သူက အိမ္သာပါတြဲရက္ပါတာကိုး။ ေတာ္ရံုလူကေတာ့ တေယာက္ခန္း သိပ္မသံုးပါဘူး။

ေဆးရံုမွာ ဘာလို႔ၾကာၾကာထားရသလဲဆိုတာ ေနာက္မွသိတာပါ။ ကေလးအတြက္ စပါယ္ရွယ္ေလ့က်င့္ေပးလိုက္တာပါ။ ေဆးရံုေစာင့္အိပ္ခြင့္မရိွပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးေတြၾကီးပဲ ျဖစ္လို႔ အမ်ိဳးသားအိမ္သာေတာင္ မထားေပးပါဘူး။ ေဆးတိုက္တာကအစ သူ႔အခ်ိန္နဲ့သူ နာ့စ္က လာေပးတာပါ။ ကေလးေတြကို ၃နာရီျခားတခါႏို႔တိုက္ဖို႔ နာ့စ္ေတြ က လာႏိွဳးပါတယ္။ ႏို႔မထြက္လို႔ ႏို႔ကို ႏိွပ္နယ္ေပးျခင္းကိုလည္း လုပ္ေပးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေဆးရံုတခုနဲ့မတူတာက တခါတည္းလုပ္ေပးတာနဲ့ ခနခနလုပ္ေပးတဲ့ ေဆးရံု ကြာပါတယ္။ အစားအေသာက္ကလဲ သူ႔နာမည္နဲ့သူပါ။ ကယ္လိုရီ ဘယ္ေလာက္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။ မနက္၆နာရီ ေန႔လည္ ၁၁ ခြဲ ညေန၃နာရီ နဲ့ ညေန၆နာရီ မွာ အစားအေသာက္ေတြကို နာ့စ္ေတြက လူနာ နာမည္စစ္ပီးး ကုတင္ေဘးကို လာတင္ေပးထားပါတယ္။ ဧည့္သည္ေတြကိုေတာ့ မနက္ ၆နာရီကေန ည၉နာရီအထိ လက္ခံပါတယ္။ အ၀တ္ေလ်ွာ္စက္ အေျခာက္ခံစက္ေတြကို ပိုက္ဆံထည့္ပီးသံုးႏိုင္ပါတယ္။  အခန္းထဲမွာ လူနာကုတင္ပတ္လည္ လိုက္ကာ အထူေတြကာဆီးေပးထားပါတယ္။ ကုတင္ေပးမွာ စားပြဲတလံုး ဗီဒီု၁လံုး ကုလားထိုင္ ေရခဲေသတၱာအေသး နဲ့ တီဗြီထားေပးပါတယ္။ လူနာေစာင့္တို႔ လူနာအတြက္ ထမင္းတို႔က ပူစရာမလိုေအာင္ အဆင္ေျပလွပါတယ္။ ေဆးရုံတက္ေနစဥ္မွာလဲ ကေလးေရခ်ိဳးနည္းကို တခါ ထပ္သင္ျပေပးပါတယ္။ ေဆးရံုဆင္းကာနီးမွာတခါ ဗြီးီယိုနဲ့ ကေလးအိပ္ေနစဥ္မွာ အလုပ္ဘယ္လိုလုပ္ဖို႔ ကေလး ေမြးပီးခ်ိန္မွာ ဘာကိုမွမေတြးဖို႔ စိတ္ေတြရွဳပ္ရင္ တေယာက္တည္းမေနဖို႔ ပညာေပးတာပါ။

ဒီလိုနဲ့ ကေလးတေယာက္ေမြးဖြားပီး ခ်ိန္မွစကာ မိခင္ေတြဟာ ၃နာရီျခား၁ခါ ပံုမွန္ ႏို႔တိုက္ ။ မိခင္ႏို႔ဆို ၂နာရီျခားတိုက္ရင္း အိပ္ေရးပ်က္ျခင္းမ်ားနဲ့ ရာသက္ပန္လက္တြဲရပါေတာ့တယ္။ ဒီၾကားထဲ ကေလး မအိပ္ရင္.. ကိုယ္ပါမအိပ္ပဲ ေက်ာ္ျဖတ္ရျပန္ပါေတာ့တယ္။

သည္းခံပါ။ အပိုင္းပိုင္းကို ကေလးတဖက္ အိမ္အလုပ္တဖက္နဲ့အၾကာၾကီးေရးထားတာပါ။ စာလာဖတ္သူ ေကာ္မန္႔ေပးသူမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။