ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရိွျခင္း

ျမန္မာႏိုင္ငံက ဗီဇာနဲ့ ပက္သက္သမ်ွ စိတ္ေမာရပီး သကာလ ဒုတိယအၾကိမ္ ေျမာက္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို ေရာက္ရိွလာပံုကို ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။

အခုေျပာျပမွာကေတာ့ လူတိုင္းလဲ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မယ္။ မျဖစ္ခ်င္လဲ မျဖစ္ဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ ျပန္မေျပာတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး လို႔ ေတြးထားႏိုင္သလို  အခုလို ျဖစ္တတ္ပါလားဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ျပန္ ေတြးမိတိုင္း  ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရခဲ့သည့္ မွတ္တမ္းတခုကုိ အမွန္အတိုင္း မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ကလာရင္ ျဖစ္တယ္ထင္တာပါပဲ။ အသက္အရြယ္နဲ႔လဲ ဆိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ အလည္အပတ္ ဗီဇာေၾကာင့္လဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဟိုးးအရင္ႏွစ္ေတြက ေယာင္းမ အဂၤလန္ကလာေတာ့ မျဖစ္ဘူးတဲ့။

(အေမရိကန္ကို ၂၀၀၇ ကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဂ်ပန္ကေန ဆမီနာသြား တက္တုန္းကလဲ အဲလိုပဲ သီးျခားစစ္ခံရတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။) 

အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ကိုယ့္ေရွ႔ေနက ေျပာတယ္။ စာရြက္စာတမ္းေတြ ေလဆိပ္မွာ ျပဖို႔ ယူသြားတဲ့။ ဘယ္သူေမးေမး ငါ့ေယာက်ၤားနဲ့ေတြ႔ခ်င္လို႔ လာတာလို႔ေျပာတဲ့။ ကိုယ္က ေျပာတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က သူ႔ကို ငါ့ေယာက်ၤားလို႔ ေျပာရတာ ႏွဳတ္မရဲဘူးလို႔ ငါ မေျပာ ပါရေစ  နဲ့ ေျပာေတာ့ ေျပာသာေျပာတဲ့။  

အမွန္က ဒီကို ေရွ႕ေနနဲ႔ အတူတူလာဖို႔ပါပဲ။ မလာျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းက ၂ခ်က္ ကိုယ္က TGနဲ႔ မလာခ်င္ဘူး ပစၥည္းပါတာနဲလို႔  JAL က ကီလိုပိုရလို႔ လာခ်င္တာက တခ်က္။ သူ႔ကို ျဖစ္ႏိုင္ရင္ တရက္ေစာရ ေစာရ ျမန္ျမန္ေတြ႔ခ်င္လို႔။ေဝးေနတာ ၈ လၾကီးမ်ားေတာင္ရိွပီဆိုေတာ့ ေလ။ ေရွ႔ေန႔နဲ့ ျပန္ရင္ ၁ပတ္ေနာက္က်မွ ေရာက္မွာ ဆိုေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း လာခဲ့တာ။

ျမန္မာျပည္ကေန ယိုးဒယား - ယိုးဒယားမွာ ေလယာဥ္ ၅ နာရီေလာက္ ေစာင့္ရတယ္။ ယိုးဒယားက စပါယ္ရွယ္စစ္တယ္။ ကိုယ္တို႔ႏိုင္ငံလဲ သူတို႔လို စစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ အဲဒီကေန မနက္၁ နာရီေလယာဥ္ စီးေတာ့ ဒီကို မနက္ ၆ နာရီေလာက္ေရာက္တယ္။ ေလဆိပ္ကေန လူအုပ္နဲ့အတူ ထြက္ပီး ကားစီးေတာ့ လူေတြမ်ားလို႔ တခါေစာင့္ ဒုတိယအသုတ္မွ ေရာက္တယ္။ တခါ တန္းစီေတာ့ လူတန္းၾကီးက နဲတာ မဟုတ္ဘူး။ နာရီဝက္ေက်ာ္ အဲ့ဒီမွာ ၾကာတယ္။ ကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္းမွန္းသိေတာ့ ကိုယ္နဲ့အတူဆင္းလာတဲ့ ယိုးဒယား တစ္အုပ္က ကုိယ့္ကို ကူညီပီး ေဖာင္ျဖည့္တာ မမွားေအာင္ ေျပာေပးၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔  ကိုယ္႔ေရွ႕က ယိုးဒယား အပါအဝင္ အျခားႏိုင္ငံျခားသားေတြ လက္ကေလးသြင္းလိုက္ ေရွာကနဲ ဝင္သြားလိုက္နဲ့ေပါ့။ ကိုယ္လဲ သူနဲ႔ ေတြ႔ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ရင္ခုန္ျခင္းမ်ားနဲ႔ ကိုယ့္အလွည့္ကို ေစာင့္ေနတုန္း အလွည့္က်ပီ....။

ကိုယ့္ကိုလဲ သူမ်ားနည္းတူ လက္ညိွဴးထည့္ ပါ့စ္ပို႔စာအုပ္ေတာင္းေတာ့ ကိုယ္လဲ ပီးပီ ထင္မိေပမဲ့ ေကာင္တာ လဝက က လူက ဖုန္းဆက္တယ္။ အေရွ႔ကို တစ္ေယာက္ထြက္လာေပးပါ။ ျမန္မာတစ္ေယာက္ပါတယ္ ဆိုပီးေပါ့။ ကိုယ္လဲ အဲ့အခ်ိန္ ထိ မသိေသးဘူး။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လဝက တစ္ေယာက္ အထဲက ထြက္ပီး သူနဲ့ အတူ လိုက္ခဲ့ပါတဲ့။ ကိုယ့္မ်က္ႏွာဆိုတာရဲခနဲပဲ။ ဒါေပမဲ့ လူေတြေရွ႔မွာ ကိုယ္လဲ ဘာေၾကာင့္ ေခၚတာလဲ ဆိုတာ မေမးသလို ဘယ္သူ႔ကိုမွ မျမင္ႏိုင္ေအာင္ ရွက္သြားပါတယ္။

ဒီလိုနဲ့ သူတို႔ရံုးခန္းရဲ့ ဧည့္ခန္းလို ေနရာမွာ ခဏထိုင္ခိုင္းထားပီး ေမးျမန္းျခင္း စပါေတာ့တယ္။ ဘာလာလုပ္တာလဲတဲ့။ င့ါေယာက်ၤားဆီ လာလည္တာ။ ဒါဆို လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ျပတဲ့ အဆင္သင့္ ဂ်ပန္လို ျပန္တာထား ထုတ္ျပလိုက္တယ္။ ဘယ္မွာ လက္ထပ္တာလဲ။ ဘယ္တုန္းက လက္ထပ္တာလဲေမးတယ္။ ကိုယ္လဲ ေအာင့္သက္သက္နဲ့ ျပန္ေျဖတယ္။ စာရြက္ထဲမွာလဲ ပါတယ္ေလ။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေတြ႔ခ်င္တာလဲတဲ့။ အဲ့ဒီေမးခြန္းက စိတ္တိုေစတယ္။ မိန္းမျဖစ္သူက လင္ျဖစ္သူကို ေတြ႔ခ်င္တာ အေၾကာင္းျပခ်က္လိုလားလို႔။ ငါတို႔ ေဝးေနတာ ၈ လေက်ာ္ပီဆိုေတာ့ ဒီၾကားထဲမွာ တခါမွ မေတြ႔ဖူးလားတဲ့။ မေတြ႔ဖူး။ ဘယ္လိုေတြ႔မွာလဲလို႔။  ဒါဆို သူ႔ကို လာေတြ႔ခိုင္းေပါ့တဲ့။ ဟ .. ငါ့ေယာက်ၤားက အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ဟာ ခြင့္က အျမဲမွမရတာ။ အလုပ္မရိွတဲ့ ငါက လာေတြ႔တာေပါ့လို႔။( အမွန္က ဒါေတြ က ေရွ႔ေန သင္ေပးထားတာ ျမန္မာျပည္ မွာ ဗီဇာဝင္ရင္ အင္တာဗ်ဴးခံရရင္ ေျဖဖို႔) နင္တို႔ ဘယ္မွာ ေတြ႔တာလဲတဲ့။ အဲ့ဒီမွာ စာလဲပါတယ္ ဖတ္ၾကည့္။ ငါေက်ာင္းတက္ရင္း ေတြ႔တာ။ ငလ်င္ျဖစ္လို႔ ျပန္တာ။ ျမန္မာျပည္မွာ လက္ထပ္တာ။ အခု ငါျပန္လာတာ သူ႔ကိုေတြ႔ဖို႔ရယ္။ ေဆြးေႏြးဖို႔ အတြက္ရယ္ေၾကာင့္ ဆိုပီး ကိုယ္လဲ ဘြဲ႔ လက္မွတ္ေတြ ထုတ္ျပလိုက္တယ္။ ဘြဲ႔ လက္မွတ္ျမင္ပီး သူတို႔နဲနဲဖ်ားသြားတယ္။ (ေရွ႕ေနကေျပာပီးသား ကိုယ့္လက္မွတ္က ဒီက ဒုတိယအျမင့္ဆံုးေက်ာင္း ဆိုေတာ့ ဖ်ားကိုဖ်ားမွာတဲ့) အဲလိုေမးလိုက္ ကိုယ့္စာရြက္ေတြယူပီး အထဲ ဝင္သြားလိုက္ သြားေျပာလိုက္နဲ႔။ ဟိုက တံုးထုပီးသြားတာေတာင္ ကိုယ့္ကို ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္း ျပန္လာေမးေနတယ္။ ျမန္မာျပည္ ေကာင္းလာႏိုင္တယ္  ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္နဲ႔ေပါ့။ အလပသလပ လာေျပာေနတယ္။ ကိုယ္က နာရီကိုၾကည့္ပီး အျပင္မွာ ငါ့ေယာက်ၤား ေစာင့္ေနေလာက္ပီဆိုေတာ့ လာၾကိဳတဲ့သူ ရိွလားတဲ့။ ရိွတာေပါ့။ ငါ့ေယာက်ၤားလာ ၾကိဳေနတယ္လို႔။ အဲ့ဒီေတာ့မွ တံုးထုေပးထားတဲ့ စာရြက္ကို ေပးပီး သြားလို႔ရပီတဲ့။

(ေနာက္မွ ေရွ႔ေနက ေျပာျပတယ္ တခ်ိဳ႔ ဂ်ပန္လို မတတ္လို အဲ့ဒီမွာ ညေန၄နာရီ ထိ ၾကာသြားတဲ့သူေတြ ေတာင္ ရိွသတဲ့။ )

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္မွာ ရိွေနတဲ့ ခ်စ္ခ်စ္ကလဲ လူေတြကုန္ပီ။ သူ႔မိန္းမ အျပင္ေရာက္ မလာေတာ့ စိတ္ေတြပူပီး ျပာေနပီ။ သူစိတ္ပူတာက ယိုးဒယားမွာ က်န္ခဲ့ ပီထင္ပီး ေလယာဥ္ရံုး ကို သြားျပႆနာ ရွာေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ ထြက္လာေတာ့ သူ႔ကို မေတြ႔ဘူး။ ဒါနဲ့ အဆင္သင့္ေတြ႔ရတဲ့ ေဘးက ဂ်ပန္မၾကီး တစ္ေယာက္ဆီက ဖုန္းခဏ ငွားပီး သူ႔ကို ေခၚမွ ဂိတ္ေပါက္ကို ေရာက္လာပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔ ဂ်ပန္ကိုေရာက္ပါတယ္။

အမတစ္ေယာက္က ဂ်ပန္ဗီဇာ ၁လပဲဆိုလို႔ အ့ံၾသေနပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္က အလည္ဗီဇာကို ၁လကေန ၃လအထိပဲ ေပးပါတယ္။ တင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ရက္စြဲနဲ႔တကြ ဘယ္မွာေနပီး ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာကိုပါတင္ရပါတယ္။ ကိုယ္က ၁လပဲ တင္တာပါ။ အဂၤလန္တို႔ ဥေရာပတို႔ဆိုဆို ၆လ ေပးတယ္တဲ့။

ဂ်ပန္မွာက ပံုမွန္ဆို ဗီဇာေျပာင္းလို႔ မရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဥပေဒကို ႏိုင္တဲ့ ေရွ႔ေနေတြ ရိွတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အလည္ဗီဇာကေန မီွခိုဗီဇာ ေျပာင္းလို႔ အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ ဂ်ပန္ ဥပေဒမွာ အကယ္၍ ဆိုတာ ရိွတယ္ေလ... အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္လဲ ဒီမွာ မီွခိုဗီဇာ ကို ၁လအတြင္း ျပန္ေျပာင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

မီွခိုဗီဇာဆိုလို႔ ေျပာျပရရင္ ဂ်ပန္မွာ မီွခိုဗီဇာ ၃မ်ိဳးရိွပါတယ္။ တစ္ခုက ေက်ာင္းသား/ အလုပ္နဲ႔ မီွခိုပါ။ အဲ့ဒီဗီဇာက အလုပ္ခ်ိန္သတ္မွတ္ခ်က္ ရိွပါတယ္။ တပတ္မွာ ၂၈နာရီထက္ ပို မလုပ္ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသားကို လက္ထပ္ထားတဲ့ မီွခိုနဲ႔ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ခြင့္ရပီးသားသူရဲ့ မီွခိုဆိုရင္ ေတာ့ တစ္ေန႔ ၂၄ နာရီလံုး လုပ္လို႔ရပါတယ္။ ကိုယ္က ၂၄ နာရီလုပ္လို႔ရတဲ့ ဗီဇာပါ။ ကိုယ္လဲ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ အိမ္ရွင္မ အလုပ္။ း)

အိမ္ရွင္မ အလုပ္ဆိုလို႔ လြယ္တယ္ထင္ရင္ မွားမွာေပါ့။ ခြ်ဲရတယ္။ ေျပာရတယ္။ ရန္ျဖစ္ရတယ္။ သည္းခံရတယ္။ ခ်က္ရတယ္။ ရွင္းရတယ္။ ငိုရတယ္။ ရီရတယ္။ ေခ်ာ့ရတယ္.. အမေလး.. ေရးရင္ ကုန္မွာေတာင္ မဟုတ္။